Rozdział 68

PIOSENKA NA DZIŚ

Jechałam znaną mi drogą, już jakieś pół godziny. Dobra. Pędziłam. Ale dzięki temu, zaraz będziemy na miejscu.

-Jesteśmy w Fontanie?! Ale po co?- zdziwił się Purdy, gdy mijaliśmy znak.

-Zobaczysz.- mruknęłam.

-A czemu nie możesz powiedzieć mi teraz?- spojrzał na mnie urażony.

-Bo nie.- odpowiedziałam zimno. 5 minut później wjechałam na parking i zatrzymałam samochód.

-Auto Club.- przeczytał szyld nad wejściem. -Będziemy oglądać wyścigi NASCAR?- dopytywał. Przeszliśmy przez bramki, kierując się do garaży, obok toru. Szukałam wzrokiem Ben'a, mojego znajomego. Nagle Ash złapał mnie mocno za ramię. -Odpowiedz mi w końcu, do cholery!

-Nie. Nie będziemy tu nic oglądać.- przewróciłam oczami, wyszarpując się. Znów zaczęłam iść w w obranym wcześniej kierunku. -Ben!

-O hej! Nie wiedziałem, że wpadniesz.- podszedł do nas mężczyzna.

-Bo to nagła sytuacja. To Ashley, mój chłopak, a to Ben. Mechanik, zarządca i ogółem szef tego cyrku.- przedstawiłam ich.

-Żadnego cyrku! I jak już, to zastępca szefa. W sumie, dobrze, że jesteś. Jesteście. Mam coś nowego.- puścił mi oczko. Weszliśmy do holu, gdzie znajdowały się szatnie, łazienki i tak dalej.

-Nie mogę się doczekać.- wyszczerzyłam się. Stanęliśmy przed pięknymi samochodami. Tym razem były to Chevrolety. -O rany! Chcę ten czarny!

-Okej. To jazda się przebrać. Nie mamy czasu.- wyszczerzył się mężczyzna.

-Chwila! Będziesz się ścigać?- Ashley dziwnie na mnie popatrzył.

-Nie Ash. BędzieMY. My. Oboje.- uśmiechnęłam się.

-CO?!?!- chłopaka zatkało.

-No to! Sam kiedyś mówiłeś, że uwielbiasz prowadzić. I jeździć szybko. Tu możesz wyciskać tyle, na ile pozwoli ci silnik.- wzruszyłam ramionami.

-Ale... Jak?- ja pierdolę, jaki on czasem jest tępy.

-Ben ci wszystko pokaże. A teraz chodź się przebrać.- pociągnęłam go do szatni. Otworzyłam szafkę z kombinezonami dla gości. Czyli między innymi mnie. Gdy miałam te durne 15 lat i rozwaliłam na nielegalnych wyścigach auto, RJ zadbał, żebym już nigdy nie wzięła udziału w czymś takim. Jednak wiedział, że ja potrzebuję adrenaliny. Wobec tego załatwił mi treningi dla juniorów, na jednym z torów. Nigdy nie byłam w tym dobra, ale przez to, że poznałam członków ekip, za drobną opłatą mogłam się wkręcić czasem na jakieś testy, czy coś. Dzięki temu dowiedziałam się wiele o samochodach i samej jeździe, z tej technicznej strony. Pomogłam Purdy'emu założyć odzież ochronną i wszystkie inne części kombinezonu.

-Okej, a teraz idź do Ben'a. Ja też muszę się przebrać.- wypchnęłam go z szatni. Szybko zmieniłam ciuchy i dołączyłam do mężczyzn.

-Ann, ty możesz już wsiadać. Wiesz co i jak. Ja jeszcze wytłumaczę kilka szczegółów Ashley'owi.- Ben poklepał go po ramieniu.

-Fajnie. Baw się dobrze, misiaczku. I uważaj na siebie.- pomachałam basiście. Cały czas dziwnie się na mnie patrzył. Olałam to i wsiadłam do auta, by po chwili ruszyć z piskiem opon. W końcu trzeba je rozgrzać...

Przejechałam sobie kilka kółek, ale postanowiłam zobaczyć, czy Ash jest już gotowy do swojego debiutu hahah. Zaparkowałam przy nich. Obok stała jakaś kobieta, obserwując mnie. Zdjęłam kask, wrzucając go na miejsce kierowcy.

-Rozleniwiłaś się, mała. Czemu tak późno wychodzisz z zakrętu?- objechała mnie.

-Bo ja nie jestem tak dobra, jak ty, Danica.- zaśmiałam się, przytulając kobietę. Danica Patrick. Jedyna kobieta w NASCAR.

-A mogłabyś.- zauważyła.

-Dobra, dobra. Może i jestem całkiem dobrym kierowcą, ale gdybym była jakoś wybitna, to nie zajmowałabym tak dalekich miejsc w juniorach.

-A ile ty tam trenowałaś? Rok. I nawet nie wzięłaś udziału w żadnych stanowych zawodach.- burknęła.

-Bo to nie dla mnie.- powiedziałam obojętnie.

-Bo ty wolisz się bić.- przechyliła głowę.

-Tego już też nie robię.- podeszłam do Ashley'a.

-Nie? To czym się zajmujesz?- kobieta zdziwiła się.

-Jest managerką mojego zespołu.- Purdy objął mnie ramieniem.

-Czekaj! Chcesz mi powiedzieć, że ani nie boksujesz, ani się nie ścigasz?- kobieta zmarszczyła brwi.

-Właśnie.- przytaknęłam.

-To jak ty funkcjonujesz?!- wykrzyknęła. -Przecież ty bez adrenaliny nie przeżyjesz tygodnia.

-Nawet sobie nie wyobrażasz ile adrenaliny dostarczają mi te głupki, z którymi muszę pracować.- burknęłam.

-Ej! Czy ty właśnie obraziłaś mnie i chłopaków?- oburzył się Purdy.

-Ja?! Nie ośmieliłabym się.- pokręciłam głową.

-Jasne. Będziesz coś chciała jeszcze.- fochnął się.

-Dobra, nie marudź, tylko wsiadaj. Pościgamy się.- poprawiłam na dłoniach rękawice.

-Okej. Pokaż, co potrafisz, kociaku.- wyszczerzył się, wsiadając do swojego auta. Danica zaproponowała, że nas wystartuje. Ustawiliśmy się na linii startu. Nacisnęłam mocniej gaz, rzucając Purdy'emu wyzywające spojrzenie. Puścił mi oczko, po czym skupił się na chorągiewce, którą dzierżyła w ręce kobieta. Wzięłam z niego przykład. Chwilę później, gdy Danica opuściła dłoń, puściłam hamulec i w akompaniamencie ogromnego hałasu, ruszyłam. Po 50 metrach wiedziałam, że wygram z basistą. Nie, nie jechał jak ostatnia sierota. Po prostu ja znam ten tor i samochody lepiej od niego. Umówiliśmy się wcześniej na 3 okrążenia. Pod koniec pierwszego postanowiłam się trochę pobawić. To zjeżdżałam do wewnętrznej, to do zewnętrznej. Przyspieszałam, równając się z Ash'em, by po chwili zwolnić i dołączyć do niego z drugiej strony. Jednak szybko mi się to znudziło i docisnęłam pedał gazu do końca. Starałam się zbytnio nie zwalniać na zakrętach, żeby przejechać je, ślizgając się po nawierzchni. Przez to zarzucało mnie lekko na boki, ale o to właśnie mi chodziło. Żeby być dobrym kierowcą, muszę się nauczyć kontrolować samochód, podczas wpadania w poślizg. Nie chcę wylądować na drzewie. Jak wtedy z Mateuszem... Przed samą linią mety gwałtownie zahamowałam i skręciłam, przekraczając ją efektownym bączkiem. Auto zatrzymało się w takiej pozycji, że świetnie widziałam samochód Purdy'ego. Gdy także zahamował, wysiadłam z auta. Odetchnęłam ciężko, zdejmując kask z głowy.

-I jak?- spytałam basistę, który również wysiadł i teraz kierowaliśmy się z powrotem do Ben'a i Daniki.

-Zajebiście.- westchnął. Zaśmiałam się cicho, odpinając rękawice.

-No i co powiecie?- zaciekawił się Ben.

-Że slicki* są do dupy.- mruknęłam.

-Mamy nowego dostawcę opon. Jeszcze nie ogarnęli tematu.- wyjaśniła Danica.

Skierowałam się z Ash'em do szatni. Umyliśmy się w łazience i przebraliśmy. Po chwili znowu staliśmy we czwórkę.

-Czemu tak krótko dzisiaj?- spytał Ben.

-Mamy gości. Poza tym, godzina to krótko?- uniosłam brew.

-Jak na ciebie, owszem.- roześmiała się Danica.

-Oj dobra. Osiągnęłam, co chciałam. A teraz musimy już wracać. Danica, miło było cię znów spotkać.- przytuliłam lekko kobietę.

-Tak. Mam nadzieję, że do niedługiego zobaczenia.- puściła mi oczko.

-Zobaczymy jeszcze. Cześć.- obserwowałam, jak Purdy także się żegna i skierowaliśmy się do wyjścia.

-Przyjechałaś tu, żeby odpocząć?- Ash rzucił mi zaciekawione spojrzenie.

-Tsa. Albo jak mam ochotę kogoś zabić, to też wpadam.- burknęłam, zła.

-A o co teraz ci chodzi? Przecież powinno ci być lepiej.- prychnął.

-O co? O to, że wiesz o mnie coraz więcej! Widziałeś, jak trenuję. Jak się ścigam! Jak się boję!! Ty, kurwa, nawet widziałeś, jak płaczę!!!- syknęłam.

-Z tym ostatnim, to nie do końca. Nigdy nie rozpłakałaś się przy mnie, tak całkiem.- zaprotestował.

-I bardzo dobrze! Nie podoba mi się, że poznałeś mnie z innej strony.- powiedziałam zimno.

-Ale dlaczego? Bo boisz się, że zobaczę cię, gdy nie udajesz? Gdy okazujesz jakieś pozytywne uczucia?- patrzył teraz na mnie poważnie.

-Bo to nie są twoje sprawy! Co z tego, że widzisz moje reakcje, skoro nie rozumiesz, skąd się wzięły?- wsiadłam do auta, zirytowana.

-To może w końcu zacznij coś mówić?! Nie wejdę do twojej głowy i nie dowiem się, co myślisz.- westchnął.

-Na szczęście. Tylko byś się wystraszył. -mruknęłam pod nosem.

-Wmawiaj sobie.- odburknął. Resztę drogi spędziliśmy w ciszy, czasem tylko przerywanej wtrąceniem, któregoś z nas.

-O! Już jesteście?- powitał nas, siedzący w salonie CC. Był tam razem z Lauren, JuJu, Andy'm, Jinxx'em i Sammi.

-Jak widać.- mruknął Purdy.

-Gdzie byliście w ogóle tyle czasu?- zainteresował się Andy.

-Na przejażdżce. Idę chyba na górę.- ziewnęłam.

-Najpierw coś zjesz!-syknął Ash.

-Nie chcę.

-Ale ja się ciebie nie pytam. Jazda do kuchni!- popchnął mnie lekko.

-Wal się.- burknęłam, nie ruszając się z miejsca.

-Okej.- złapał mnie mocno za nadgarstek i pociągnął do pomieszczenia obok. Posadził mnie siłą przy stole. Założyłam obrażona ręce na piersi.

-Stary, czy ty trochę nie przesadzasz?- obok nas pojawił się Jinxx.

-Wybacz Jeremy, ale to ja o niej decyduję. Jeszcze.- odpowiedział basista, z nosem w lodówce.

-A nie pomyślałeś, że może mała nie jest głodna?- nie odpuszczał Ferguson. Posłałam mu delikatny uśmiech.

-Tak samo, jak podczas obiadu, który ledwo tknęła.- Purdy postawił przede mną mały serek homogenizowany. -Zjedz chociaż to.

-Ja pierdolę, dobrze, że zostało już tak mało czasu do urodzin.- westchnęłam ciężko, przełykając z trudem łyżeczkę serka. Co ja poradzę, że nie jestem głodna?

-Jedz, nie gadaj.- warknął Ash. Urocze.

-Oj Ashley, Ashley. Ty się nigdy nie zmienisz.- mruknął pod nosem Jerry.

-O co ci chodzi?- basista uniósł zdziwiony brew.

-O to, że może w końcu przestałbyś być takim dupkiem dla niej. I dla nas przy okazji też!- podniósł głos Ferguson, wychodząc z kuchni.

-No proszę, czyli teraz jeszcze jesteś wredny dla kumpli. Fajnie. Zjadłam!- wrzuciłam łyżeczkę do zlewu i opuściłam pomieszczenie. Skierowałam się na górę, gdzie od razu wskoczyłam pod prysznic. Umyłam się szybko i kilka minut później leżałam już w łóżku, przytulając się do misia Ashley'a. Usypiałam, gdy ktoś wszedł do pokoju. Pewnie Purdy, bo kto inny. Przykucnął obok mnie, poprawiając mi kołdrę. Wyczułam od niego alkohol. Miał przestać. Oczywiście... Przekręciłam się na brzuch i teraz już całkiem zasnęłam.

Następny dzień

Obudził mnie jakiś huk. Okej. Andy czy CC? Dzieci specjalnej troski. Wstałam, rzucając jeszcze okiem, czy Ash się nie obudził. Tsaa. Przewrócił się na plecy i zaczął chrapać. Zaśmiałam się pod nosem, zamykając za sobą drzwi od łazienki. Czy muszę mówić, że jak zwykle zapomniałam ciuchów? Wróciłam do pokoju, kombinując w co się ubrać. W końcu postawiłam na bardziej kobiecy wygląd. Ileż można chodzić w za dużych, czarnych koszulkach.

Wyszłam na korytarz, gdzie spotkałam rodziców Sammi. Razem poszliśmy do kuchni.

-Jake, co ty odpierdzielasz?- spytałam gitarzystę, który teraz zajmował moje krzesło. W pomieszczeniu byli jeszcze Jinxx, Sammi, JuJu i CC.

-Siedzę.- wzruszył ramionami.

-Na moim miejscu! Idź mi stąd.- próbowałam zepchnąć go z krzesła.

-Podzielimy się.- pociągnął mnie na swoje kolana. Obrażona, nalałam sobie soku.

-Małpa. CC co znowu sobie zrobiłeś?- nawiązałam do hałasu, który mnie obudził.

-Miałem bliskie spotkanie ze ścianą. Czego się państwo napiją?- spytał Elizabeth i Steven'a.

-Kawy.- powiedzieli zgodnie.

-Eee, to do Jeremy'ego z tym. Ferguson! Dwie kawy na już!- krzyknął Coma.

-Woda już się gotuje.- mruknął, podając mi talerz naleśnikami i sałatką owocową. Następnie dał mi jeszcze całusa w czoło. -Smacznego. I nie chcę słyszeć, że nie jesteś głodna.

-Czemu to akurat Jeremy robi kawę, a nie ktoś z was?- zaciekawiła się Elizabeth.

-Bo on robi najlepszą na świecie. Tak właściwie, to zastanawiam się, czego on nie umie.- wyjaśniłam uprzejmie. -Serio, nie mam apetytu.

-Ann!!!- powiedzieli chórem Jinxx, Sammi i Jake.

-Dooobra.- burknęłam, niechętnie przyglądając się jedzeniu.

-Oj mała. Daj to. I otwórz buzię. No! Za tatusia Jinxx'a.- uśmiechnął się do mnie zachęcająco Jake, uderzając mnie leciutko widelcem, z kawałkiem kiwi, w usta.

-Brutal.- mruknęłam, posłusznie wykonując jego polecenie.

-Grzeczna dziewczynka.- dał mi buziaka w policzek. Rodzice Sam przyglądali się nam w skupieniu.

-Ella nie jest zazdrosna?- napomknął Steven.

-O co?- spojrzeliśmy na niego zdziwieni.

-Noo, bo Ann siedzi na twoich kolanach, przytulacie się i tak dalej...- powiedział powoli tata Sammi.

-Aaa, o to chodzi. Nie, Ella nie jest zazdrosna, bo wie, że traktuję Annie jak siostrę. Jest dla mnie kompletnie obojętna seksualnie.- Jake wzruszył ramionami.

-Dziewczyny, jesteście o mnie zazdrosne?- spytałam siedzące z nami Sam i Juliet.

-Nie. Poza tym, ty masz Ashley'a.- uśmiechnęła się Simms. Taaak.

-Okej. To teraz za swojego kochanego nauczyciela i najlepszego gitarzysty na świecie.- Jake znowu wciskał mi kolejny widelec.

-I najskromniejszego.- zaśmiałam się, otwierając buzię.

-Sama mówiłaś, że mamy się cenić.- wzruszył ramionami.

-Faktycznie.

-O której macie koncert?- spytała Sam.

-O 19.- powiedzieli chórem muzycy. Właśnie. Zapomniałam, że dziś jeszcze koncert...

Jakiś czas później.

Stałam przed lustrem, znowu zastanawiając się w co się ubrać. Bo przecież na koncercie muszę wyglądać jak ja. Taak. Ja i moje życiowe problemy. Ale jakby nie patrzeć, to mam mały wybór. Większość lepszych koszulek została w moim pokoju. Nie wejdę tam, dopóki są rodzice Sam. W końcu wkurwiłam się i zawinęłam Ashley'owi koszulkę z Jack Daniels. Jeszcze jakby tego było mało, gdzieś przepiłam moje kolczyki. No kurwica mnie weźmie zaraz! Założyłam więc inne. Zabrałam jeszcze kurtkę i zbiegłam na dół, gdzie wszyscy urzędowali. Dziś było cholernie zimno.

-Ludzie, ja lecę do wytwórni. Muszę jeszcze coś zrobić. Widzimy się w klubie, tak?- popatrzyłam na każdego po kolei.

-Jasne. Uważaj na siebie.- powiedział poważnie Jeremy.

-Dobrze tato.- przewróciłam oczami.

-A obiad? I czemu masz na sobie moją koszulkę?- spytał Ashley.

-Wspólnota partnerska, skarbie. Zamówię coś do biura.- uśmiechnęłam się promiennie.

-Jakoś ci nie wierzę.- obszedł mnie z założonymi rękoma.

-Mi?! No weź.- strzeliłam fochem.

-Dobra. To do potem.- złapał mnie za biodra, wyciskając soczystego buziaka na moich ustach. Uśmiechnął się do mnie, jednak to tylko grymas. Wzrok dalej miał czujny. Już miałam się odwrócić, gdy coś przykuło moją uwagę.

-Ej! Co to jest?- złapałam go za ucho. -Mój kolczyk?!?!

-Wspólnota partnerska, kociaku.- wyszczerzył się.

-Fajnie, ale mogłeś mi powiedzieć. Wiesz, ile ich szukałam?- spytałam z wyrzutem.

-Przepraszam.- mruknął. Pokręciłam tylko głową i wyszłam z domu.

Kilka godzin później.

Po koncercie zostaliśmy jeszcze w klubie, czekając aż spakują sprzęt. Rodzice Sam chyba zaczynali lubić Jerry'ego. Tak im o nim słodziłam, że teraz chciało mi się rzygać. Jednak największy wpływ wywarł na nich utwór, który zespół premierowo zaprezentował na koncercie. Solo Jinxx'a na skrzypcach. Sama miałam ciarki, a słyszałam to już kilkadziesiąt razy. Steven miał zszokowaną minę, a Elizabeth najzwyczajniej w świecie odpłynęła. Prawidłowa reakcja. Westchnęłam, przeciągając się. Skierowaliśmy się do garderoby.

-Za ile jedziemy?- zainteresował się CC.

-Za jakieś dwadzieścia minut, nie wcześniej.- powiedział Jason.

-A gdzie Ash?- rozejrzałam się.

-Mówił, że idzie się przewietrzyć.- wyjaśnił mi Andy.

-Ojej, ale tam jest tak zimno. Jeszcze się przeziębi.- zmartwiła się Elizabeth. Chwila! Mama Sam martwi się o Purdy'ego? Okej. Robimy postępy.

-Poszukam go.- uśmiechnęłam się do niej. Wyszłam na tyły klubu. Purdy stał oparty o balustradę, patrząc przed siebie.

-Mama Sammi się o ciebie martwiła.- mruknęłam, stając obok.

-Coo?- spojrzał na mnie dziwnie.

-Też się zdziwiłam. Najwidoczniej osiągnęliśmy cel. Zaczyna cię lubić.- poprawiłam włosy wchodzące mi do buzi. Nienawidzę wiatru. I zimna. Do dupy z taką pogodą. -Co się dzieje?

-Nic.- basista wzruszył ramionami.

-Naprawdę? Skoro tak twierdzisz. Ale mogę sobie tu z tobą postać?- spytałam.

-Możesz. Dopóki nie zaczniesz mnie prowokować, to możesz.- prychnął.

-A jak zacznę, to co wtedy?- zainteresowałam się.

-Wtedy wyrzucę cię za ta barierkę.- uniósł brew.

-I potłukę sobie tyłek. Nie dzięki. Wolę się już zamknąć.- uciszyłam się. Było mi zimno. Oczywiście ja, jak to ja, zostawiłam czapkę i szalik w garderobie.

-Chcesz się rozchorować, nie?- syknął Ash, łapiąc mnie w pewnym momencie za moje skostniałe palce.

-Wiedźmy nie chorują.- powiedziałam cicho.

-To ty będziesz tą pierwszą. Załóż to. I chodź tu.- podał mi swoje rękawiczki, przygarniając lekko do siebie.

-Oh, jaki ty miły. Dziękuję.- próbowałam się uśmiechnąć.

-Nie ma sprawy. Odwdzięczysz się potem.- przewrócił oczami, obejmując mnie i wkładając swoje ręce pod moją kurtkę.

-Już się boję.- westchnęłam.

-Niepotrzebnie. Nie jestem taki zły, jak ci się wydaje.

-Ale ja nigdy tak nie twierdziłam. Lubię cię. Gdy nie próbujesz na siłę sprawić mi bólu, czego zresztą nie potrafisz, to jest okej.- uniosłam brew.

-Lubisz mnie?!- odsunął mnie trochę od siebie, rzucając mi zszokowane spojrzenie.

-Tak.- wzruszyłam ramionami. Naprawdę tak było.

-Jakoś tego nie zauważyłem.- mruknął.

-Bo nie umiem okazywać takich rzeczy. Nie bierz wszystkiego, co mówię, tak osobiście do siebie.- wyjaśniłam. Następnie lekko potarmosiłam go po włosach, dodając:

-Gdybym naprawdę cię tak nienawidziła, to już dawno byś oberwał.

-Pocieszające. Okej. Wracajmy lepiej, zanim wyślą za nami list gończy.- Purdy zarzucił swoją rękę na moje ramiona i wróciliśmy do ekipy.

-Ooo, są nasze papużki nierozłączki.- zaśmiała się Ella. -Pożycz mi go na chwilę, a nie tylko ciągle się migdalicie.

-A weź go sobie i na dłużej. Ja idę do Jake'a.- puściłam jej oczko.

-Czy ja już nie mam głosu?- spytał retorycznie Ash.

-Nie.- powiedziałyśmy chórem, przybijając sobie piątki. Usiadłam koło Pitts'a. Ella i Ash tymczasem o czymś zawzięcie rozmawiali i robili sobie fotki.

-Młoda, kiedy znowu pogramy sobie na gitarze?- dopytywał Jake.

-Jak będziemy mieć trochę więcej wolnego czasu. Eeej, daj trochę.- wystawiłam rękę do Biersack'a, który teraz wpierdalał M&M'sy. Andy złapał moją rękę, przyciągając mnie na miejsce obok siebie. Z drugiej strony miał Juliet.

-Noo i to się nazywa życie. Mam swoje dwie dziewczyny obok siebie.- rozmarzył się, obejmując nas.

-Widzisz?! Masz się tak fajnie, a jeszcze marudzisz.- prychnęła JuJu.

-Oj przepraszam kochanie.- Andy zaczął ją całować w policzek. Obserwowałam wszystkich po kolei. Sam i Jinxx byli w swoim świecie, A Jake, Lauren i CC rozmawiali z Elizabeth i Steven'em. Czułam się... dobrze. Byłam wśród ludzi, którzy mnie wspierali. Nie pytali o nic. Po prostu byli. Jednak mimo wszystko nie umiałam im zaufać. Tylko RJ'owi ufałam i ufam w jakimś stopniu. Może to dlatego, że on zna mnie od tylu lat? Brakowało mi go. Czasem, będąc w Las Vegas miałam jakieś dziwne napady lęku. Bałam się zamknąć oczy, przez co nie mogłam spać w nocy. Zakradałam się wtedy do pokoju RJ'a, żeby spać z nim. Czułam się przy nim w miarę bezpiecznie. O ile w ogóle to możliwe. Muszę go znaleźć, ale zrobię to po nowym roku. Mam za dużo pracy. Taaak. Powtarzam to sobie od maja, czyli odkąd zaczęłam się przygotowywać do wyjazdu do LA. I nic w tym kierunku nie zrobiłam. Może po prostu po cichu liczę, że to on znajdzie mnie? Że nie zapomniał o mnie? Okej. Znalazłabym go i co niby powiedziała?! Że tęskniłam? Nie przeszłoby mi to przez gardło.

-Ziemia do Ann.- Ella zamachała mi przed nosem.

-Co?- zamrugałam gwałtownie.

-Złapałaś niezły zawias. Nad czym tak myślisz?- zaciekawiła się.

-Ella, ty się głupio pytasz. Pewnie, że o mnie.- wtrącił się Ash, wciskając się obok mnie.

-Ała. Ej! To jest kanapa 3 osobowa!- fuknęłam.

-Maruda.- pokazał mi język. Jak dziecko...

Następny dzień, niedziela. 9 grudnia.

Obudził mnie telefon. Żebym ja jeszcze wiedziała, gdzie on jest? Usiadłam, zrzucając z siebie ramię Ash'a. Przytulił się do swojej maskotki, z którą spałam. Taak. I on jej nie używa. Oczywiście. W końcu dojrzałam mój telefon, po stronie Purdy'ego, więc usiadłam chłopakowi na udach, sięgając po niego.

-Halo?- wychrypiałam.

-Ann, jest sprawa. Masz sesję. I to dziś. Przyjedź jak najszybciej.- powiedział Boris.

-Co?! Człowieku jest 6 rano!- jęknęłam, patrząc na zegarek.

-Trudno. Ostatnio kompletnie olewasz robotę.

-Bo nie mam czasu.- syknęłam.

-Nie mój problem! Pospiesz się.- rozłączył się. Świetnie!

-Co się stało?- odezwał się półprzytomnie Ash, łapiąc mnie za łydkę.

-Nic. Śpij.- zeszłam z niego. Chłopak przekręcił się na brzuch i znów zasnął. Skierowałam się do łazienki, gdzie szybko się umyłam i przebrałam. Zbiegłam po cichu do kuchni. Oczywiście nie chciało mi się jeść, no ale coś trzeba wykombinować. W końcu zdecydowałam się na najmniejsze jabłko, jakie znalazłam i wyszłam z domu.

Perspektywa Jinxx'a

Siedziałem przy stole w kuchni, jedząc śniadanie razem ze wszystkimi. Panowała miła atmosfera. Rodzice Sam nawet się uśmiechali. Jednak interesowało mnie coś innego.

-Tak właściwie, to gdzie jest mała?- spytałem.

-Nie mam pojęcia. Musiała wyjść wcześnie rano.- podrapał się po głowie Andy.

-Ashley? Gdzie ją zgubiłeś?- skierowała się do basisty, Lauren.

-Jest dużą dziewczynką przecież. Nie spowiada mi się. Rano ktoś do niej dzwonił, a potem nie wiem, bo usnąłem.- wzruszył ramionami.

-To może byś tak do niej zadzwonił?- podpowiedziała JuJu.

-Dzwoniłem, ale nie odbiera. Widocznie jest zajęta. Czasem traktujecie ją, jakby miała 5 lat.- zauważył Purdy.

-To takie dziwne, że się martwimy?- uniosłem brew.

-Ale nie macie powodu. Teraz już rozumiem, czemu to mnie, Jon zrobił opiekunem.- zaśmiał się.

-A byliście już wtedy ze sobą?- zaciekawił się mój teść, Steven.

-Nie. Wtedy byliśmy na etapie próby wzajemnego tolerowania się.- mruknął Ash. Taaak. Od tamtej pory minęło dobre 5 miesięcy, a oni są na etapie próby polubienia się. Niezłe tempo, nie ma co. Czyli może za 10 lat doczekam się ich, jako przyjaciół. Osiwieję do tego czasu...

-Wiesz Ashley, muszę przyznać, że gdy Sammi powiedziała, że masz dziewczynę i to już tyle miesięcy, nie mogłam uwierzyć. Ale cieszę się, że jesteś szczęśliwy, że wszyscy jesteście. Nawet nie wiesz, ile znaczy dla matki, że jej córka jest w szczęśliwym związku i ma grupę przyjaciół, którzy zawsze będą ją wspierać.- Elizabeth pociągnęła nosem. Ooo, coś zaczyna się dziać.

-Oj mamo. Mówiłam ci, że jestem zadowolona ze swojego życia, że Jeremy traktuje mnie jak królową i jest pięknie.- westchnęła Sam, splatając nasze palce. Uśmiechnąłem się do niej lekko.

-Wiem, wiem. Ale musiałam to zobaczyć na własne oczy. Musicie do nas wpaść w najbliższym czasie.

-Gdy będziemy mieć trochę wolnego, na pewno przyjedziemy.- pokiwałem głową. Kurwa! Czy ona mnie lubi?! Chyba właśnie stał się cud...

*Slicki- takie opony.

*******************

Rozdział nie sprawdzany, bo nie. W ogóle ostatnio tak się spieszyłam, że zapomniałam połowy rzeczy dopisać w notce. Więc tak, chciałam przywitać wszystkie nowe czytelniczki i wgl miło mi, że komentujecie. Ktoś pisał, że podobają się mu ciuchy Ann. Mi też. W końcu sama robię te stylizacje :D Czytałam, że podobał Wam się miły Jonathan. Cóż, ja czasem też bywam miła, więc moje alter ego też może^_^ Jak zwykle miałam coś jeszcze wspomnieć, ale zapomniałam. Miałam tak kijowy dzień, że musicie mi wybaczyć. No i sorry, że nie odpisałam na komentarze, ale nie zdążyłam hahah. Na te już postaram się coś odpisać, więc sprawdzajcie, jeśli Was to interesuje. I O CO JA PROSIŁAM?! Żebyście się nie pytali na asku o nowy. Ja nie załatwiam tam prywatnych spraw. Możecie się mnie pytać naprawdę o różne rzeczy, ale od tego są komentarze tutaj. Okej, to życzę miłych świąt blablabla i coś tam. Nowy rozdział pojawi się jakoś w następny weekend, bo wiecie, mało czasu mam. Świąt nie obchodzę, więc tego argumentu nie użyję;) Pa misiaczki.

AAAAAAAA i DZIĘKUJĘ za te 50 000 wyświetleń. To serio fajne uczucie♥

!!! 27 komentarzy= Nowy !!!