Rozdział 70

PIOSENKA NA DZIŚ

Radke zamrugał gwałtownie.

-Pączek?- wykrztusił, przełykając nerwowo ślinę.

-RJ.- szepnęłam...

-RJ???- wykrzyknęło całe Black Veil Brides. Opowiadałam im trochę o nim, więc orientowali się, o co chodzi...

-Ale...- Ronnie nie wiedział, co powiedzieć. Mi za to, powoli wracała zdolność ruchu. Przypomniało mi się, co kiedyś mu obiecałam, że zrobię, gdy go spotkam. Momentalnie moja wściekłość i złość i agresja wróciły na swoje miejsce. Zmrużyłam oczy, robiąc krok do przodu.

-Świnia!!!- strzeliłam zdezorientowanemu Radke z liścia.

-Au! Kurwa mać!- zawył, łapiąc się za policzek i rzucając mi urażone spojrzenie.

-Idiota.- syknęłam już ciszej. Brides'i przyglądali nam się w osłupieniu.

-Okej! Dobra. Zrobiłaś, co miałaś, więc teraz może już mnie przytulisz?!- rozłożył szeroko ramiona, w które natychmiast wpadłam. Objęłam go z całej siły. Ronnie nie został mi dłużny, unosząc lekko. -Moje maleństwo.

-Ej, może nam ktoś coś wyjaśnić?- Jake przerwał nam gwałtownie.

-A co tu wyjaśniać? Pracujecie z moją siostrą.- wzruszył ramionami RJ, głaszcząc mnie po głowie. To niemożliwe. Właśnie stoję przytulona do najważniejszej osoby w moim życiu.

-Ale jak to? O co tu kurwa, chodzi? Skąd wy się znacie? To znaczy... To ty jesteś tym całym RJ'em?- CC machał rękami.

-We własnej osobie. Pączek, co ty im nagadałaś?- Ronnie zmrużył oczy, uśmiechając się do mnie.

-Że jesteś najgłupszym człowiekiem na świecie.- uniosłam brew.

-Aaa. No to wyjątkowo powiedziałaś prawdę. Dobra chłopaki. Chyba musimy sobie coś wyjaśnić. Chodźmy gdzieś, gdzie jest spokojniej.- RJ pociągnął mnie za rękę, do ogrodu.

-Szukałam cię, debilu!- warknęłam.

-Ja ciebie też. Okej. Więc, jak zdążyłem zauważyć, wiecie, że znam dobrze Annie. I teraz pytanie do was: Czemu mi, do chuja, nie powiedzieliście, że to z nią pracujecie?! Biersack, przecież tyle ci o niej gadałem!!!- podniósł głos Radke.

-A skąd ja mogłem wiedzieć, że to o nią ci chodziło?!- Andy bronił się.

-Pokazałem ci zdjęcie!- syknął RJ.

-Ej, właśnie! To stąd cię kojarzyłem, na początku! Ale tam wyglądałaś inaczej.- zauważył wokalista.

-Chwila! Moment! Jakie zdjęcie?! RJ, nie powiesz mi, że to to, o którym myślę!- zmrużyłam oczy. -Miałeś je zniszczyć, idioto!

-Eee, czepiasz się. W ogóle, to nie o to tu chodzi!- machnął ręką.

-Dobra, wracając, szukałam cię! Więc wytłumacz mi, dlaczego nic nie znalazłam, skoro podobno założyłeś w więzieniu zespół?- założyłam ręce na piersi.

-Bo zmieniliśmy nazwę.- mruknął pod nosem.

-Co? Jak to?!- zdziwiłam się.

-No stwierdziliśmy, że From Behind These Walls jest za długie i przechrzciliśmy na Falling In Reverse. Wydaliśmy płytę i właśnie wróciliśmy z trasy po całych Stanach.- wyjaśnił.

-To czemu, do kurwy, nie zadzwoniłeś?! I czemu w necie nic nie umiałam znaleźć?!

-Nie przeklinaj. Nie miałem żadnych kontaktów. Telefon był zniszczony. A nie wiedziałem, że zostałaś jednak w LA. Byłem pewien, że wrócisz do Las Vegas. Albo będziesz w Polsce.- uśmiechnął się smutno. -A co do internetu, to zadbałem o to, żeby fani mieli niespodziankę.

-No i ci się udało! Potem o tym pogadamy.- westchnęłam ciężko. Ta rozmowa powinna się odbyć w cztery oczy.

-Nawet nie wiesz, jak się cieszę, widząc cię tutaj, pączusiu.- Ronnie przejechał dłonią po twarzy.

-Ronaldzie Radke! Czy ty właśnie się wzruszyłeś?- uniósł brew Jinxx.

-JA?! Nigdy w życiu! Gorąco mi, po prostu.- Radke szybko zaprzeczył, pocierając powiekę.

-Czemu mówisz do Ann „pączusiu”?- Ash zrobił palcami cudzysłów.

-Bo była pączkiem.- zaśmiał się szyderczo RJ.

-Zamknij się! To było dawno i nieprawda.- uniosłam dumnie głowę.

-Masz zdjęcia?!- zaciekawił się basista.

-Nie dla psa kiełbasa, Purdy! To, że jesteś moim chłopakiem, nie znaczy, że możesz widzieć mnie w każdym wydaniu.- warknęłam.

-Mam inne.- Ronnie wyciągnął z portfela fotkę.

-Błagam, nie.- spojrzałam na niego prosząco.

-Pokaż!!!!- całe BVB rzuciło się na chłopaka.

-Eee, to już widziałem.- Andy zmarkotniał.

-Co ty tu masz na sobie?- zmarszczył brwi Jake.

-To ty?- zdziwił się CC. Zajrzałam im przez ramię.

-Ja pierdolę.- złapałam się za głowę. -Ze wszystkich możliwych zdjęć, akurat to musisz nosić ze sobą?!

-O co ci chodzi? Wyszłaś bardzo dobrze. Zawsze ci powtarzałem, że powinnaś się tak ubierać.- Ron schował zdjęcie z powrotem.

-Założyłam to tylko dlatego, bo przegrałam zakład.- strzeliłam fochem. W tym momencie dołączył do nas Worsnop.

-Tu jesteście! Ronnie, Andy, wszyscy was szukają. Chodźcie na chwilę.

-Zaraz przyjdziemy.- odparł Biersack. Zrobiłam smutną minę. Ja nie chcę.

-Chodź z nami.- szepnął mi na ucho Radke, obejmując mnie w pasie i przyciągając do siebie.

-Nie. Idźcie. Ja pójdę się czegoś napić.- pokręciłam głową.

-Tylko nie przesadź. Potem cię znajdę. Teraz tak łatwo mi się nie stracisz.- puścił mi oczko, po czym pocałował w policzek. Uśmiechnęłam się lekko i skierowałam do kuchni. Wciąż nie mogłam w to uwierzyć, że go spotkałam. Mojego przyjaciela, kuzyna. Człowieka, który rozumie mnie, jak nikt. Może na zewnątrz nie okazywałam emocji, ale w tym momencie cała się trzęsłam wewnątrz. To cud. Jebany cud! Nalałam sobie kieliszek wódki i szybko wypiłam. Nie za bardzo to pomogło, na emocje, które mną targały. Przymknęłam na chwilę oczy.

-Ann, coś nie tak?- koło mnie zmaterializował się Ash.

-Jest okej.- powiedziałam bezbarwnym głosem.

-Chyba powinnaś się cieszyć, że spotkałaś Ronnie'go.

-Cieszę się.- posłałam mu słaby uśmiech.

-Jakoś nie widać.- uniósł brew.

-Wiesz, że nie umiem okazywać uczuć.- westchnęłam.

-Wiem. Ale mimo wszystko, mogłabyś z siebie wykrzesać trochę więcej radości.- mruknął basista.

-Nie da się.- nalałam sobie kolejny kieliszek.

-Już starczy. To ci nie pomoże.- Ash odsunął ode mnie szkło.

-Skąd wiesz?- burknęłam.

-Bo ja tak robię od dłuższego czasu.- prychnął.

-Świetnie. Nie wiem jak ty, ale ja idę na taras. Tu jest za głośno.- skrzywiłam się.

-To muszę iść z tobą. W końcu jesteśmy parą.- Purdy przewrócił oczami, łapiąc mnie w pasie. Z uśmiechami na pyszczkach skierowaliśmy się do ogrodu. Usiadłam wygodnie na schodach, opierając się o basistę. Po chwili dołączyli do nas CC i Jinxx.

-Czemu się nie bawicie?- spytał z pełną buzią perkusista. Znowu coś wpierdalał.

-Bawimy się.- puścił mu oczko Ash.

-Podziel się żarłoku!- Jeremy wyrwał mu paczkę jakichś cukierków i dał mi trochę.

-Chciałabym tyle jeść i tak wyglądać.- zlustrowałam Comę.

-Już niewiele ci brakuje. Tyle, że masz więcej w cyckach.- poinformował mnie Purdy. Chwilę potem skręcał się z bólu, bo oberwał w piszczel.

-Zazdrościsz? Zrób sobie implanty, będziesz mieć własne.- warknęłam.

-Oj nie czepiaj się go. Tylko ta jedna rzecz cię od nas odróżnia. I nie zaprzeczaj!- CC uniósł palec, zanim zdążyłam otworzyć usta. No okeeej.

-Jeszcze mam tyłek. Duży, bo duży, ale mam. A wy nie.- uśmiechnęłam się złośliwie po chwili.

-Czy ty widziałaś kiedyś duży tyłek?! Okej. Nie twierdzę, że go nie miałaś kiedyś tam. Ale teraz masz jakieś maleństwo. Musisz przytyć! Koniecznie!- uniósł głos Jeremy.

-Co wy się tak czepiacie mojej wagi?! Jest idealna.- burknęłam.

-Nie. Jest dość niska. Poza tym, tu nie chodzi o wagę, ale o wygląd. A zamieniasz się w szkielet. I wiesz, że mamy rację.- powiedział zimno Purdy.

-Walcie się wszyscy!- syknęłam, wstając. Momentalnie jednak, zostałam pociągnięta na kolana Ash'a. Spojrzał na coś za mną. Odwróciłam się. Zmierzali do nas Jake, Andy i RJ.

-Dobrze. Mamy chwilę, to was o coś spytam, bo mi to spokoju nie daje.- zaczął Ronnie.

-Co takiego?- zaciekawiłam się.

-Kto był na tyle genialny, że wymyślił, że macie tworzyć związek?- zaśmiał się, wskazując na mnie i basistę.

-Eee... No bo...- zająknął się Andy. CC i Jake twardo przyglądali się czubkom swoich butów. Jinxx udawał, że go tu nie ma.

-A kto miał wymyślać?- Ashley zgrywał idiotę.

-Proszę was! Nigdy w życiu tego nie łyknę, że jesteś z Ann.- Radke rzucił mu pobłaźliwe spojrzenie.

-Jak...- Purdy chciał coś powiedzieć, ale mu przerwałam:

-Daj spokój Ash. On mnie zna od lat. Wie, że to niemożliwe, żebym się zakochała.- mruknęłam.

-Nie mówię, że nie, bo przez ten czas mogło się coś zmienić, ale nie w Ashley'u. Macie odmienne charaktery.- uniósł brew Ron.

-RJ, czy możemy o tym pogadać przy innej okazji? Na spokojnie?- spytałam. Chłopak w odpowiedzi tylko kiwnął głową.

-Ej, ale czemu mówisz na niego RJ?- zaciekawił się Jake.

-Bo nie lubi drugiego imienia, Joseph. A Ronald jest idiotyczne.- wyszczerzyłam się.

-Spadaj! Twoje nie jest lepsze! Ta smarkula wymyśliła sobie, że będzie oryginalna i zacznie używać pierwszych liter moich dwóch imion.- RJ rzucił mi złe spojrzenie.

-Jakbyś miał coś przeciwko, to byś nie reagował, gdy cię wołam.- wzruszyłam ramionami.

-Jakbym nie reagował, to przyjebałabyś mi w łeb.

-Już nie przesadzaj, że niby ja taka agresywna jestem!- burknęłam.

-Nie? A kto się rzucił na Bryan'a z glanem w ręku?- uniósł brew.

-Myślałam, że to włamywacz, okej?! Skąd mogłam wiedzieć, że przyjdzie mu do głowy, żeby cię przyholować do mojego pokoju w środku nocy?- broniłam się.

-Dobra, dobra. Późno już. Muszę spadać.- Radke zmarkotniał. Momentalnie spoważniałam.

-Gdzie ty się w ogóle zatrzymałeś?- zaciekawił się Andy.

-W hotelu w innym mieście. Mieszkałem przez jakiś czas w San Francisco, ale od pewnego czasu mam na oku pewien dom tutaj. Kończę formalności związane z kupnem. Zostawicie nas na chwilę?- spytał chłopaków.

-Jasne!- wszyscy błyskawicznie się stracili. Wpatrywałam się w podłogę.

-Daj telefon.- RJ podszedł do mnie, dotykając mojego ramienia.

-Po co?- podałam mu go. Zaczął wystukiwać jakieś cyfry i po chwili w jego kieszeni rozbrzmiał dzwonek.

-Teraz mamy swoje numery. Aha. Od niedawna mam twitter'a, jak coś. No chyba serio nie myślałaś, że tak sobie pójdę?- uniósł zdziwiony brew, widząc moją minę.

-Wszystko jest możliwe.- wzruszyłam ramionami.

-Oj Annie, Annie. Przecież cię kocham, głuptasie. I wiem, że ty, gdzieś głęboko w sobie, czujesz to samo. Tylko jeszcze nie wiesz, że to to.- przyciągnął mnie do siebie.

-Ronnie...- zaczęłam, jednak zawiesiłam głos. Nigdy nie umiałam jasno wyrażać swoich myśli.

-Wiem, maleńka. Niedługo się zobaczymy. Nie pozbędziesz się mnie tak łatwo.- zażartował, dając mi buziaka w czubek głowy. Po chwili odsunęliśmy się od siebie i chłopak skierował się do wnętrza domu, pożegnać się z resztą. Pewnie stałabym na tarasie jeszcze dobre kilka godzin, gdyby nie Ash i CC, którzy pociągnęli mnie do salonu zmuszając do tańczenia z nimi. Wygłupialiśmy się tak i piliśmy, już do końca imprezki. Mam cudownych współlokatorów...

Kilka dni później.

Opierdalałam się, leżąc na kanapie w salonie, gdy usłyszałam dzwonek do drzwi.

-Ktoś dzwoni!!!- wydarłam się, nie zmieniając pozycji nawet o milimetr.

-To otwórz!- usłyszałam krzyk z góry.

-Chciałbyś!- odkrzyknęłam, zmieniając kanał w tv. Po chwili usłyszałam, jak ktoś schodzi po schodach.

-Leń i wiedźma.- burknął Jake, kierując się do drzwi. Zaśmiałam się pod nosem. Przeciągałam się, gdy ktoś krzyknął z holu:

-Ann!!!- odwróciłam głowę, żeby zobaczyć kto to i zaczęłam piszczeć, jak pojebana.

-Devin! Ricky!- rzuciłam się na chłopaków.

-Cześć młoda!- Sola mało mnie nie zgniótł.

-Co wy tu robicie?- spytałam.

-Generalnie, to musiałem wpaść do wytwórni, a Ghost się wjebał na krzywy ryj, gdy usłyszał, że będę obok LA.- wyjaśnił Ricky Horror.

-No co? Stracić taką okazję do spotkanka?- rzucił mi niewinne spojrzenie Sola. Potarmosiłam go po włosach.

-Ej! A ja to co?!- oburzył się Horror.

-Boję się, że zrobię ci krzywdę. Jesteś... delikatny.- powiedziałam powoli.

-Małpa.- Rick strzelił fochem.

-Doobra. Tylko się nie obrażaj.- przytuliłam gitarzystę.

-Czy wy się nie zapominacie? Ja tu jestem!- dobiegł mnie głos Purdy'ego, który pojawił się znikąd. -Siema chłopaki.

-Ty masz ją na co dzień. Dobra, ja muszę spadać, podrzuciłem tylko tego buraka. Potem pogadamy, jak wrócę. Devin, bądź grzeczny.- Horror pogroził żartobliwie palcem, basiście Motionless In White i wyszedł.

-Okej. To my idziemy na górę!- pociągnęłam Ghost'a za rękę po schodach.

-Zrobiłaś zdjęcie?- spytał z cwaniackim uśmieszkiem.

-Ashley'owi? Niee. Nie było za bardzo okazji. Poza tym, to mój chłopak, nie twój.- puściłam mu oczko.

-Nie masz serca.- Devin rzucił się na moje łóżko, wtulając w poduszkę.

-Przesadzasz. To co robimy?

-Może włączymy jakąś muzykę i po prostu pogadamy?- uśmiechnął się do mnie nieśmiało.

-Okej. To przesuń się trochę.- popchnęłam go na jedną połowę łóżka, wykładając się obok niego z laptopem. -O czym chcesz gadać?

-Chyba o kim.- puścił mi oczko.

-Devin! Ty jesteś niemożliwy! W sumie, pasowalibyście do siebie z Ash'em. Obaj niewyżyci...- załamałam się.

-Oj tam. Przecież nie pytam jak wam się układa w łóżku, tylko o pierdoły. Choć Ashley pewnie jest dobry w te klocki. Farciara z ciebie.- zaśmiał się Ghost.

-Devin'ie Sola! Stanowczo proszę o zmianę tematu! Porozmawiajmy lepiej o twoim życiu uczuciowym. Czemu nikogo nie masz?- zaciekawiłam się.

-Zgadnij. Pokaż mi osobę, która chciałaby być z kimś panseksualnym, to od razu się z nią ożenię.- zasmucił się.

-Przecież nie jesteś jedyny na tym świecie z taką orientacją. Poza tym, ja nie miałabym problemu być z kimś takim. Fakt, że miałabym większą konkurencję, ale to tyle.

-Bo ty jesteś tolerancyjna.- zauważył Sola.

-Czy ja wiem? Po prostu uważam, że trzeba akceptować ludzi takimi, jakimi są. Nikt sobie nie wybiera orientacji, czy gustu.- wzruszyłam ramionami.

-Fakt. Fajnie by było, gdyby więcej osób miało takie poglądy.- Ghost przytulił mnie do siebie. Leżeliśmy tak sobie na moim łóżku, gdy z kieszeni chłopaka zaczęły wydobywać się jakieś dźwięki.

-Ooo Rick pisze, że już skończył i czy ma przyjechać, czy spotkamy się na mieście.- basista wyjął telefon.

-Na mieście! Nie chce mi się siedzieć w domu. To chodź, idziemy.- zepchnęłam go z łóżka. Zbiegliśmy po schodach na dół. W połowie zatrzymali mnie Ash i Andy.

-Gdzie uciekacie?- zaciekawił się Biersack, obejmując mnie ramieniem.

-Do centrum. Niedługo wrócę.- dałam im po buziaku, mijając ich.

-To pa pa.- Ghost zamachał im jeszcze i wyszliśmy z domu.

Perspektywa Andy'ego.

Ann wyszła z Devin'em, a ja rzuciłem się na kanapę w salonie. Po chwili dołączyła do mnie reszta chłopaków.

-Gdzie młoda?- zaciekawił się CC.

-Poszła z Ghost'em i Horror'em.- mruknąłem.

-Uuu nieźle. W sumie, fajnie, że się zakumplowali.- zauważył Jinxx.

-Zajebiście.- Purdy burknął pod nosem.

-Ktoś tu chyba jest zazdrosny.- zaśmiał się Jake.

-Że niby ja?! Na pewno nie!- basista gorąco zaprzeczył.

-Czyżby? Już ostatnio wkurwiałeś się na Ricky'ego.- przypomniał CC.

-Ej! Czy ja o czymś nie wiem? O co chodzi?- zmarszczyłem brwi.

-O nic! Domofon dzwoni. Otworzę!!!- Ash rzucił się do drzwi, zanim zdążyłem otworzyć usta. To było dziwne. Coś mi nie pasuje. I dowiem się co!

-Siema mordki!- ryknął Ronnie, wchodząc do salonu.

-No siema.- przybiliśmy sobie piątki.

-A gdzie Pączek?- Radke rozejrzał się po pokoju.

-Wyszła z 1/3 Motionless'ów, a co?- uniósł brew Jaremy.

-Kurwa. Chciałem z nią pogadać o kilku rzeczach. No i stęskniłem się.- Ronnie wzruszył ramionami.

-A o czym?- odezwał się Purdy.

-Eee, o przeszłości. Tzn. nie wiem, ile wiecie. Jak ją znam, to pewnie mało.- zaczął powoli wokalista Falling In Reverse.

-Ty wiesz o niej wszystko, co nie?- spytałem.

-Haha chciałbym. Ale nawet ja nie dostąpiłem tego zaszczytu. Mówi mi tyle, ile musi. A że ją znam i sposób jej myślenia, to zwykle wiem, co siedzi jej w głowie.- uśmiechnął się smutno.

-Dobra, ustalmy może jakieś fakty.- zirytował się Jake. -My wiemy tylko tyle, że kiedyś boksowała, potem miała wypadek, w którym zginął jej wujek. No i że zaczynała karierę w Las Vegas.

-Ja od jej mamy, że miała problemy z jedzeniem. I że jest uparta jak osioł.- wtrącił Ash.

-Rozmawiałeś na jej temat z MamąMeg?!- zdziwiłem się.

-Chwila! Jaka kurwa, MamaMeg? Nazywacie tak ciotkę Margaret? O ja pierdolę.- Ronnie usiadł z wrażenia na kanapie.

-No, a co?- teraz CC nic nie kapował.

-Eee, to takie trochę no. Dziwne. A co na to jej brat? W sensie An?

-Chyba się wkurwił. On w ogóle jest jakiś jebnięty.- prychnął Ash.

-Mnie to mówisz... On nie lubi nikogo, oprócz siebie. Ale wróćmy do zasadniczego tematu. Cóż, trochę mało o niej wiecie. Ale, że powiedziała wam o wypadku, to już sukces.- podrapał się po głowie Radke.

-No bo jest skryta. Może ty mógłbyś nas trochę oświecić?- rzuciłem mu błagające spojrzenie.

-Chwila. Muszę się zastanowić, ile mogę wam powiedzieć. Tu chodzi o najważniejszą dziewczynę w moim całym życiu. Weźcie, dajcie coś pić.- poprosił Radke. Jake poleciał do kuchni. Ja tymczasem myślałem o tym wszystkim. To nie tak, że zżerała mnie ciekawość. Po prostu martwiłem się o małą. Chciałem jej jakoś pomóc. A jak mam to zrobić, nic o niej nie wiedząc?

-Trzymaj.- Pitts rzucił butelką w naszego gościa.

-Dzięki. Wiecie, że ma ojczyma, tak? Ja myślę, że na jej zachowanie duży wpływ miało porzucenie, przez ojca. Gdy Ann była mała, jej ojciec stwierdził, że jednak nie chce mieć dzieci. Zostawił więc ich i już nigdy więcej się nie pokazał. W ogóle go nie pamięta. Jej brat był starszy i przeżywał to na swój sposób. Buntował się trochę. Ciotka Margaret została ze wszystkim sama. Musiała utrzymać dwójkę dzieci, zapanować nad starszym. Ann siłą rzeczy zeszła na drugi plan. A jako, że była mała, nie sprawiała problemów, więc wszyscy ją olewali. Skupili się na jej bracie. Jedyną osobą, która się nią zajmowała, był jej wujek. Traktował ją jak młodszą siostrę, bo w końcu między nimi nie było ogromnej różnicy. On też, z racji, że był najmłodszy, był olewany przez starsze rodzeństwo. Trzymali się więc razem.- westchnął Ronnie.

-Wychodzi na to, że mała miała przerąbane dzieciństwo.- wtrącił Jinxx.

-I to bardzo. Co sądzicie o jej matce?- zaciekawił się wokalista FIR.

-Że jest miła, choć wydaje się dość groźna. I ma duże poczucie humoru.- powiedziałem.

-I martwi się o An.- dodał Purdy.

-Martwi.- prychnął Radke. -Ja mam trochę inne zdanie. Chociaż może coś się zmieniło.

-Co masz na myśli?- Jake zmarszczył brwi.

-To, że ciągle zwalała opiekę nad Pączkiem, na innych. Ann przyjeżdżała do nas na całe wakacje. Gdyby mogła, to zamieszkałaby już dawno ze mną, ale miała w Polsce szkołę. Z jednej strony, nie dziwię się jej matce. Pracowała, starała się zapewnić dom dwójce dzieci. Ale z drugiej, spędzała z nią minimalną ilość czasu. Annie szybko stała się samodzielna. Ale była tylko dzieckiem, które strasznie potrzebowało miłości. Jednak nie miał jej, kto, tego okazać. Jakby nie patrzeć, dalej jest dzieckiem. I co? Nie jest pełnoletnia, a zamiast chodzić, jak inne dziewczyny do szkoły, to jest tysiące kilometrów od domu, pracuje, a za rodzinę musi robić pięciu, właściwie obcych jej, facetów.

-Ej! To zabolało. My nie jesteśmy obcy!- zaprotestowałem.

-Ale byliście. Stary, ty dwa dni przed 18-tką wyjechałeś do innego miasta. A ona w wieku lat 17-tu na inny kontynent! Do pracy! To chyba nie jest normalne. Teraz jej matka się troszczy. Ale gdzie była 3 lata temu, gdy An przechodziła bunt i wpadła w złe towarzystwo? Nie macie pojęcia, ile razy wyciągałem ją z kłopotów, z imprez, z nocnych klubów, z nielegalnych wyścigów. To nie powinny być problemy takiego dziecka!- podniósł głos Ronnie.

-Więc co zrobiłeś?- spytał Jake.

-To, co uważałem, za jedyne wyjście. Zacząłem ją zabierać ze sobą, gdzie się da. Wiem, że ciąganie jej ze sobą na imprezy nie było najmądrzejsze, ale tam przynajmniej miałem na nią oko. Moi koledzy szybko zrozumieli, że jest dla mnie ważna i sami zaczęli ją pilnować.

-Ja pierdolę! To jest jakieś... Chore!- załamał się CC.

-To tłumaczy, czemu jest taka zimna. Ale ona cierpi. Ja to wiem! Prędzej czy później, zacznie czuć. I wtedy sobie nie poradzi.- pokręciłem głową. Coś o tym wiedziałem.

-Raz byliśmy na dobrej drodze. Ale wtedy zdarzył się ten wypadek. Ann się załamała. A mnie przy niej nie było.- Radke westchnął ciężko.

-Tego już nie zmienisz. Ale możesz jej pomóc teraz. Możemy. Razem. Tylko powiedz nam, co mamy robić!- byłem zdeterminowany. Pomożemy jej.

-Najpierw musimy zdobyć jej zaufanie.- zauważył Jeremy.

-Fakt. Obserwowałem ją ostatnio. I tak jest nieźle, jak na nią. Uśmiecha się. I daje się wam dotknąć. To dużo.

-Eee, bo ty nie wiesz wszystkiego.- zaczął niepewnie Ash.

-To znaczy?- Radke uniósł brwi.

-Jeden koleś z ekipy ją napadł i próbował... no wiesz. Na szczęście ją znaleźliśmy, zanim mu się to udało. Ale i tak rozciął jej skórę w dwóch miejscach.- powiedziałem cicho.

-CO?!?! Gdzie jest ten skurwiel?! Jak go dorwę, to zabiję!!!- RJ wstał gwałtownie.

-Spokojnie. Siedzi w areszcie i czeka na proces. Poza tym, Ash już mu wpierdolił konkretnie.- uspokajał go CC.

-I tak za mało!- syknął basista.

-Dobra, kiedy indziej do tego wrócimy.- odezwał się Jeremy.

-Okej. No więc, po tym... incydencie An pewnie trochę wam już ufa. Inaczej zwiałaby, a w najlepszym wypadku, siedziała cicho i nie dawałaby się dotknąć. Ewentualnie chlała na umór i ćpała. Jeśli chcecie, żeby ufała wam bardziej, musicie zrozumieć, że ona jest strasznie wyczulona na kłamstwo. Nie możecie jej okłamywać. Nigdy. Bo gdy się zorientuje, a jest bystrzejsza, niż wszyscy myślimy, będzie po wszystkim. No i druga rzecz. Myślę, że wam się spodoba i pewnie już to robicie. Okazywać jej uczucie. I pokazywać, że jest dla was ważna. Przytulać, dawać buziaki itd. Nawet, gdy ona mówi, że tego nie chce. Chce. Tylko ściemnia, bo zgrywa twardzielkę. Jeśli przy tym będziecie cierpliwi i nie dacie się jej sprowokować, będzie coraz milsza i przestanie udawać.- uśmiechnął się lekko Radke.

-Przytulać ją?! Jeszcze więcej? Super.- ucieszyłem się. Lubię się tulić. W tym momencie do domu wpadła Ann. Była sama.

-RJ!- wykrzyknęła, rzucając się na biednego chłopaka i przewracając ich na kanapę.

-Cześć Pączusiu. Gdzie zgubiłaś resztę?- przytulił ją mocno Radke.

-Musieli już wracać. A co ty tu robisz?- uśmiechnęła się mała. Przyjrzałem się jej. Ten uśmiech... Był inny, niż ten, który mi posyłała. No tak. RJ jest dla niej najważniejszy. To głupie, ale poczułem się zazdrosny.

-Ej, czeeemu ty jesteś taka chuda, co?- nagle zauważył Radke.

-Jezu, następny się uczepił. Wyglądam normalnie.- przewróciła oczami.

-Powtarzam jej to od miesiąca, ale ta swoje.- wtrącił Ash.

-Popatrz najpierw na siebie, a potem miej pretensje do mnie!- syknęła Ann.

-Tyle, że ja jestem dorosły, a ty wciąż dojrzewasz.- Purdy uniósł brew.

-Wal się!- tym razem młoda warknęła.

-Hej, hej, hej! Mała, spokojnie. Widziałem cię, gdy wyglądałaś „normalnie”. Teraz na pewno tak nie jest. I nie ściemniaj. Chyba, że mam przynieść wagę i sam sprawdzić.- Radke odezwał się groźnie. Z Ann natychmiast uszło powietrze. Kurwa! Czy ja właśnie jestem świadkiem, jak ona się poddaje? Cud!!!

-Staram się przytyć, ale mi coś nie idzie.- mruknęła pod nosem.

-A robiłaś badania?- spytał RJ.

-Eee... Nie. No wiesz, że ja nie lubię lekarzy.- jęknęła.

-Ann... Nie załamuj mnie.- Ronnie schował twarz w dłoniach.

-Ale przecież dobrze się czuję! Już nie róbcie ze mnie nie wiadomo, kogo.- mała skrzyżowała ręce na piersi.

-Okej, zarządzam zmianę tematu, zanim się pokłócicie. Co robimy?- przerwałem im. Widziałem po Ann, że zaczyna ją coś trafiać. Uśmiechnęła się do mnie z ulgą.

-Pijemy oczywiście.- ożywił się Ashley. Młoda momentalnie spoważniała, ale kilka sekund później już udawała, że wszystko okej. Ostatnio miałem dziwne wrażenie, że między Purdy'm, a rudą coś się zmieniło. I nie mam na myśli tego, że mniej się kłócą. Annie była dobrą aktorką, ale Ash'owi już tak dobrze nie szło. A może po prostu dłużej go znam. Patrzył się na nią inaczej, niż zwykle. Muszę z nim pogadać. I to poważnie!

Perspektywa Ann

Obserwowałam, jak Ashley nalewa sobie kolejną szklankę Jack'a Daniels'a. Czemu on to robi? Już nie chodzi o ten kontrakt. Ale przecież powiedział, że ograniczy. A ostatnio coraz częściej pije. Znowu. No tak, jak zwykle zrobiłam z siebie idiotkę. Wierzyłam w niego. I po co? Po tylu latach powinnam się już nauczyć, że nie mogę liczyć na kogokolwiek. Ludzie się nie zmieniają. A na pewno nigdy nie zmieni się Purdy...

-Młoda, co jest?- RJ objął mnie ramieniem.

-Nic.- natychmiast przybrałam na twarz maskę.

-Oczywiście, że nie. Więc dlaczego od dłuższej chwili przyglądasz się Ash'owi?- uniósł brew.

-A co? Nie mogę?- syknęłam.

-Możesz. Wiesz, że na mnie ten twój ton, nie działa?- przewróciłam tylko oczami. Niestety dla mnie, Radke należał do osób, które bezkarnie mogą truć mi dupę, bo nie umiem się od nich uwolnić.

-Nic się nie dzieje. Jest jak zawsze.- postanowiłam za wszelką cenę udawać, że jest okej.

-Czyżby? Chyba trochę się pozmieniało. Tak w ogóle, to musimy pogadać. Poważnie. I najlepiej, teraz.- Ronnie wstał, podając mi rękę. Zajebiście!

***********

UWAGA UPRZEDZAM!!!! Ta ich rozmowa, to nie będzie nic takiego. Zwykła zapchaj dziura, więc proszę mi nie płakać, że znowu skończyłam w złym momencie:P.
Jak tak czytałam o tym dzieciństwie An, to aż jej prawie współczułam. Ja na szczęście miałam normalne.
A tak wgl to gratuluję jednej osobie, bo praktycznie zgadła, co zrobi Ann na widok RJ'a :D Sorry, zapomniałam Twojego podpisu. Myślę, że wyjaśniłam tutaj trochę, tą całą sprawę z Radke. Jeśli macie jakieś wątpliwości, dlaczego Ann go nie znalazła, to ustalmy, że jest tępą idiotką^_^  Miałam na to fajny pomysł, ale go nie zapisałam, a potem już nie umiałam odwzorować. No i obiecałam, że od czasu do czasu wcisnę MIW, więc macie mojego ulubieńca i moje zauroczenie♥♥♥♥♥ PRZYPOMINAM, że nie wliczam anonimów, więc proszę o podpisywanie się. Ahh no i kilka osób pytało mnie o blogi, które czytam. Póki co, nic nie czytam, ale jeśli ktoś zna fajne, albo coś pisze, to macie do tego zakładkę i tam możecie reklamować i zaglądać w poszukiwaniu innych. I Nightmoore, co miał znaczyć Twój komentarz ♥kochanie♥? Jakbym ja Cię zmuszała, do czytania... :D
Jak zwykle zapomniałam, co miałam napisać, ale trudno. Następny jakoś za tydzień, może dłużej, bo naprawdę nie mam chęci do pisania, a mam jeszcze inne projekty.
P.S. Kocham to zdjęcie Jake'a.
P.S.2. Ta piosenka na początku raczej nie pasuje, ale mam to gdzieś. Nie mam nastroju na wzruszające smęty. Imperfecta, ten teledysk hyhyhy ^_^ I ten gif z tego♥

!!! 28 komentarzy= Nowiutki rozdział !!!