Rozdział 59

 PIOSENKA NA DZIŚ

Ashley postanowił oprowadzić mnie po terenie wokół domu. To było spore pole. Właściwie nie wiem, czy byliśmy na jakiejś farmie, czy ranczu. Jak dla mnie, to było to coś pomiędzy. Purdy był zachwycony, że wzięłam na ręce jakiegoś białego króliczka. Popatrzyłam na niego, jak na idiotę.

-Czy ty myślisz, że ja w życiu nie widziałam wsi?- uniosłam brew.

-A widziałaś?- odpowiedział mi pytaniem, na pytanie.

-Tak. Moja babcia hodowała kury, gęsi, króliki, gdy byłam mała. Miała nawet świnie.- przewróciłam oczami. Na szczęście te czasy już dawno minęły.

-Super! To skoro masz doświadczenie, to pojedziemy obejrzeć konie.- pociągnął mnie za rękę do samochodu. On mnie wykończy. Jakbym chciała oglądać zwierzęta, to poszłabym do zoo.

Przyjechaliśmy do jakiejś stadniny. Przyznaję, w takim miejscu nie byłam. Ale konie widziałam już nie raz. Podszedł do nas jakiś wysoki chłopak. Na oko w wieku Ash'a.

-Purdy, chłopie! W końcu ruszyłeś dupę i odwiedziłeś stare śmieci!- wydarł się facet. Poklepali się po plecach. Patrzyłam na to z chłodną obojętnością. Wiedziałam, że nie mogę dać się w żaden sposób sprowokować. A w tym momencie mam bardzo mordercze myśli.

-Tylko na weekend. To moja dziewczyna, Ann. A to Mason. Mój kumpel ze szkoły i zarządca tego przybytku.- przedstawił nas sobie. Uśmiechnęłam się lekko, podając mu dłoń.

-Przyszliście się przejechać?- spytał, zacierając ręce. Pokiwałam przecząco głową.

-Na razie, to chciałem jej w ogóle pokazać konie.- wyjaśnił Ash. Mason zaprowadził nas do boksów. Konie rzeczywiście były śliczne. W pewnym momencie podeszliśmy do dużego, czarnego ogiera. Spojrzałam mu w oczy i poczułam ogromną sympatię. Jak nie lubię zwierząt, tak ten miał w sobie to coś. Wystawiłam do niego rękę, którą obwąchał. Jak pies... Pogłaskałam go po pysku.

-Ten jest prawdziwym diabłem. Uparty, mający swoje zdanie.- Mason dokonał prezentacji.

-Hah trafił swój na swego.- zaśmiał się Ash. Byłam tak wpatrzona w zwierzę, że kompletnie olałam jego słowa. Ten koń był cudowny. Kurwa! Gdybym mogła, wzięłabym go sobie.

-Masz coś dla niego?- spytałam Mason'a. Dał mi kilka kostek cukru.

-Polubił cię. Zwykle nie bierze słodyczy od obcych.- przyznał.

-Seeerio? Ty potrafisz owinąć sobie każdego wokół palca. Nawet konia! Wiedźma.- burknął Ashley.

-Nie bądź zazdrosny.- mruknęłam, nie przerywając dokarmiania. Chłopaki poszli dalej, a ja zostałam z nową miłością mojego życia. Był idealny... W końcu z niechęcią pożegnałam się z nim i zaczęłam szukać chłopców. Akurat Ashley jeździł na jakimś brązowym zwierzaku. Stanęłam obok Mason'a.

-Też ci jakiegoś osiodłać?- spytał.

-Mi?! Nigdy w życiu!- zaprzeczyłam gorąco.

-Czemu? Myślałem, że skoro nie boisz się koni, to umiesz jeździć.

-To źle myślałeś. Nie zamierzam się tego uczyć. Chybabym umarła.- pokręciłam głową.

-No ej! Spróbuj. To nic takiego.- koło nas pojawił się Ashley, wciąż siedząc w siodle. 

 

-Nie! Nie chcę. Wolę prowadzić samochód.- założyłam ręce na piersi.

-Nawet ze mną byś się nie przejechała? No Annie, nie daj się prosić.- uśmiechnął się Purdy.

-Odczep się. Nie i koniec.- twardo stałam przy swoim.

-A mam cię zmusić? Wiesz, że potrafię.- uniósł brew.

-Najpierw musiałbyś zejść z tego konia. Pamiętaj, że umiem boksować. Nie chcesz oberwać.- powiedziałam.

-I tak się przejedziesz.- wzruszył ramionami.

-Nie. Nie kombinuj.- warknęłam ostrzegawczo. Ashley wyszczerzył się, patrząc na coś za moimi plecami. Gdy chciałam się odwrócić, poczułam czyjeś dłonie na biodrach, po czym zostałam podniesiona i podana basiście, który posadził mnie bokiem przed sobą. Pisnęłam przerażona.

-Pojebało was?! Ściągnijcie mnie z tego czegoś!- zaczęłam panikować. -Mason! Zabiję cię!

-Uspokój się, bo zdenerwujesz Lindę.- zaśmiał się Purdy.

-Co kurwa? Ja nie chcę! Ashleeey!- złapałam go kurczowo za koszulkę.

-Nic ci się nie stanie. Usiądź jak Ash.- podpowiedział mi Mason, trzymając mnie za kostki.

-Niby jak?!- warknęłam.

-Normalnie. Po prostu się przekręć. Będę cię trzymał. Spokojnie.- Ash złapał mnie za biodra, zmuszając do zmienienia pozycji. Odetchnęłam ciężko, próbując przełożyć nogę. Zaraz walnę to biedne zwierzę i jeszcze mnie zrzuci w akcie zemsty. W końcu mi się to udało. Z nerwów oblał mnie zimny pot. Purdy przyciągnął mnie do swojej klatki piersiowej. Super, nawet nie mam czego się trzymać!

-Jak spadnę i przeżyję to was zamorduję z zimną krwią!- jęknęłam. Ashley pokazał mi, gdzie mogę dać ręce. Boże! Właśnie przez takie wypadki, ludzie się nawracają!

-To powodzenia.- zaśmiał się Mason. Poczułam, jak powoli ruszyliśmy.

-Ashley, to coś się rusza!- powiedziałam spanikowana.

-To coś, to koń, kociaku. Ma na imię Linda, dla przypomnienia. I opanuj się. Nic nam nie będzie.- dał mi całusa w policzek. Wzięłam głęboki oddech, zamykając oczy. Czułam, jak przyspieszamy. Gdy już jako tako przyzwyczaiłam się do sytuacji, uchyliłam powieki. Byliśmy na jakiejś łące. Albo polu. Po czym, do kurwy, biegają konie?!

-W takich chwilach nabieram pewności, że umrę młodo.- odezwałam się grobowym głosem.

-Nie ma tak łatwo. Rozluźnij mięśnie, bo potem się nie ruszysz. W sumie, to i tak się nie ruszysz, ale przynajmniej szybciej ci przejdzie.- czułam, że się uśmiecha.

-Mówiłam ci już, że wzbudzasz we mnie sprzeczne uczucia? I pomyśleć, że proponowałam ci pomoc w przeżyciu celibatu. A żebyś tak jeszcze z 5 lat musiał się męczyć!- syknęłam.

-Nie życz drugiemu, co tobie niemiłe, mała.

-Jakoś to przeżyję. Nie mam potrzeby ciągłego bzykania się.

-No właśnie. Zastanawia mnie, czemu.- ożywił się.

-Jak mam mieć do dyspozycji takich debili, jak ty, to wolę iść do zakonu.- burknęłam.

-Haahah jeszcze kiedyś sama będziesz chciała. Co do sympatii, to jakoś cię przekupię.- odpowiedział pewnie.

-Czyżby?- burknęłam. Zauważyłam, że nabieramy coraz większego tempa. To się chyba nazywa galop. Kurwa mać! W poprzednim życiu to ja chyba musiałam mordować zwierzęta i noworodki, że teraz spotykają mnie takie koszmarne przygody. Zacisnęłam mocniej dłoń na ręce Ashley'a. Drugą trzymałam lejce, czy jak to się tam, cholera, nazywa. Zaraz umr. Czuję to. Przed oczami pojawiają mi się obrazki z dzieciństwa, a to niechybny znak. Za moment całe życie przeleci mi przed oczami. Ja chcę zejść!

-I jak tam, kociaku? Dalej twierdzisz, że mnie nie znosisz? Przyspieszyć jeszcze bardziej?- spytał Purdy.

-Wierz mi, jak znajdę się na ziemi, zginiesz.- syknęłam.

-Więc muszę nacieszyć się życiem.- zaśmiał się, przyspieszając. Czy ja spisałam już testament?

Po jakimś czasie wróciliśmy do stadniny. Czekał już tam Mason. Ashley zadowolony zeskoczył z Lindy, po czym ściągnął mnie z niej.

-I jak się bawiliście?- zaciekawił się zarządca. Nie czułam tyłka. Super.

-Świetnie. Ann też się podobało, prawda?- spojrzał na mnie niewinnie Ash. Nic nie odpowiedziałam, zachowując kamienną twarz. Zaraz pokażę mu to inaczej.

-Okej. Idę odprowadzić Lindę.- uśmiechnął się Mason, łapiąc konia i kierując się z nim do boksów. Musiałam mieć ciekawą minę, bo Purdy zmrużył oczy, stając niepewnie.

-Co jest?- spytał.

-Uciekaj.- powiedziałam cicho.

-CO?!?!- zdziwił się.

-Uciekaj!- syknęłam, podciągając rękawy. Ashley zaczął się cofać. Puściłam się za nim biegiem. -Zabiję cię!!!

-Ale Ann! To tylko zabawa!- krzyczał, biegnąc przed siebie. Był szybki. Widać, że ćwiczy. Ale ja też byłam w niezłej formie. Dodatkowo napędzała mnie żądza zemsty. Uduszę go. Ukatrupię! Ganialiśmy się tak dobre kilka minut, aż w końcu go dopadłam i przewróciłam na trawę. Usiadłam mu na brzuchu, bijąc po wszystkim, co się dało.

-Ty idioto!!! Debilu! Przez ciebie mało tam nie umarłam!! Parszywa małpa! Dupek!!!- darłam się, okładając go pięściami po klatce i rękach. W pewnej chwili Ash złapał mnie mocno za nadgarstki i przekręcił tak, że teraz on leżał na mnie. Wystraszyłabym się, gdyby nie ogromna wściekłość, jaką teraz czułam.

-Jak jesteś zła, to spada ci technika.- zaśmiał się, umieszczając nasze ręce nad moją głową.

-Nie wkurwiaj mnie!!! Złaź ze mnie!- szarpałam się. Trzymał teraz moje nadgarstki jedną ręką, drugą podpierając się.

-Złość piękności szkodzi. No ej! Przecież było fajnie.- zaprotestował.

-Jak dla kogo.- burknęłam, przenosząc wzrok na niebo. Nie będę patrzeć na tego ćwoka.

-Annie, nie obrażaj mi się tutaj.- powiedział przymilnie. Nic nie zareagowałam. Usłyszałam jego westchnięcie, po czym położył głowę na moim ramieniu. Super. Jeszcze robię mu za materac. W sumie, nie był jakiś ciężki. Liczyłam, że mu się znudzi.

-Chcę wstać.- zauważyłam zimno. Ashley wstał, podciągając mnie za rękę. Odwrócił mnie, otrzepując mi ciuchy z trawy. Wróciliśmy do Mason'a, pożegnać się, po czym skierowaliśmy się do samochodu. Bolało mnie całe ciało.

-Babcia prosiła, żebyśmy kupili parę rzeczy. Pojedziemy do miasta.- poinformował mnie chłopak. Nie odpowiedziałam. Ash najwyraźniej postanowił wziąć na przeczekanie, bo tylko wzruszył ramionami, obserwując mój brak reakcji.

Chodziliśmy od sklepu do sklepu. Byłam zmęczona i nic mi się nie chciało, więc powiedziałam Ashley'owi, że zaczekam przy samochodzie. A on skoczy po ostatnią rzecz. Jak na listopad, to słońce nieźle przygrzewało. Albo to mi było tak gorąco. Spojrzałam po sobie. No tak, miałam kowbojki, a one nieźle grzeją. Odpięłam dwa górne guziki od koszuli. Stanik miałam, więc piersi nikt nie zobaczy hahah. Oparłam się o bok samochodu, nogę stawiając na oponie. Szukałam wzrokiem tej sieroty, obserwując wnętrze sklepu. Jedna ściana budynku była prawie cała oszklona, więc miałam idealny widok. W pewnym momencie zobaczyłam, jak Purdy gada z jakąś brunetką, szczerząc się jak idiota. Wow. A myślałam, że zna tylko blondynki. Przyjrzałam się dziewczynie. Miała mniej więcej tyle lat, co on. Widać, że byli w bliskich stosunkach. Pokręciłam tylko głową. Czy jestem jedyną, która nie daje mu się zbajerować? Westchnęłam ciężko, patrząc na nich. Niech ten debil nie zapomni, że ma dziewczynę. Usłyszałam czyjeś kroki, więc automatycznie odwróciłam się w tą stronę. Zbliżał się do mnie jakiś chłopak. Noo, przystojny to był. Cholera.

-Hej. Co taka śliczna dziewczyna robi tu sama?- uśmiechnął się zalotnie.

-Stoi.- odwzajemniłam uśmiech. Ash mógł rozmawiać z przyjaciółkami, to ja też mogę.

-Nie masz akcentu. Skąd jesteś?- oparł się o maskę, obok mnie.

-Z daleka. Wiesz, nie jestem pewna, czy powinnam rozmawiać z nieznajomymi.- zmieniłam pozycję, stając do niego przodem.

-Ale przecież już się poznaliśmy. Jestem Logan.- podał mi dłoń.

-Świetnie, a ja jestem...

-Zajęta.- wtrącił Ashley, pojawiając się nagle za mną i przytulając od tyłu.

-Ooo cześć Ashley. Co tu robisz?- zdziwił się Logan. Wyrwałam zakupy basiście i przesunęłam Logan'a, otwierając drzwi. Przyklęknęłam na siedzeniu z tyłu, rzucając rzeczy na podłogę. Bagażnik był już zajęty. Gdy się wyprostowałam, rzuciłam im pewne spojrzenie. Natychmiast odwrócili wzrok. Wcześniej oczywiście gapili się na mój tyłek...

-Wpadłem na parę dni. Z dziewczyną.- powiedział powoli Purdy, znów przyciągając mnie do siebie.

-Aha. To pozdrów rodzinę. I na drugi raz nie zostawiaj tak pięknej dziewczyny, samej. Nigdy nie wiadomo, kto ją zaczepi.- puścił mi oczko Logan. Czułam, jak Ash napina wszystkie mięśnie. Uśmiechnęłam się promiennie do nowo poznanego mężczyzny.

-Tak. Ty swoją też. Na razie.- burknął Purdy. Obserwowaliśmy, jak chłopak odchodzi w nieznanym mi kierunku. Ashley pociągnął mnie za rękę w przeciwną stronę.

-To boli.- syknęłam, wyrywając mu się. Odetchnął głęboko, luzując uścisk. -O co ci chodzi?

-O nic. Czemu z nim gadałaś?- spytał.

-Bo podszedł do mnie. Swoją drogą, niezłe ciacho. Poza tym, czekałam cierpliwie, aż ty skończysz rozmawiać ze swoją przyjaciółką.- rzuciłam zimno.

-To moja była. Chodziliśmy ze sobą za czasów szkoły.- mruknął, uśmiechając się lekko. -A co? Jesteś zazdrosna?

-Nie. To raczej ty jesteś o Logan'a. Potraktowałeś mnie, jakbym była twoją własnością.- zauważyłam.

-Nie jestem zazdrosny. Po prostu nie podobało mi się to, jak na ciebie patrzył. Zwłaszcza, gdy pakowałaś zakupy. Następnym razem nie wypinaj się tak.- syknął.

-Okej. Kupię piłę mechaniczną, wytnę dziurę w dachu i tamtędy wrzucę torby. Tak ci pasuje?- prychnęłam.

-Mała nie prowokuj mnie. Wiem, że lubisz się ze mną drażnić, ale nie przesadzaj.- warknął, przyciągając mnie do siebie.

-Bo co mi zrobisz?- uniosłam zirytowana brew. W odpowiedzi mocno mnie pocałował. Gdy się ode mnie oderwał, spytałam: -Serio myślisz, że jakiś byle całus na mnie zadziała?

-Na ciebie nic nie działa!- mruknął zły.

-Bo nie umiesz i tyle.- wytknęłam mu, idąc dalej przed siebie.

-Jakoś z żadną nie mam problemu, tylko z tobą.- strzelił fochem.

-Jestem zdumiona. Podobno masz taaakie doświadczenie, a nie umiesz zbajerować byle gówniary.- wyszczerzyłam się.

-Jestem ciekaw, jak zbajerowali cię inni.- powiedział.

-To znaczy?- zmarszczyłam brwi.

-Noo co zrobili, że poszłaś z nimi do łóżka.- wzruszył ramionami, patrząc przed siebie. Zastanowiłam się nad jego słowami. Dopiero po chwili dotarł do mnie ich sens.

-Czekaj! Ty myślisz, że... że ja kiedyś...?- nie dokończyłam, bo ryknęłam śmiechem. Ash patrzył na mnie, nic nie kapując. Ja tymczasem rechotałam jak walnięta, aż ludzi się dziwnie patrzyli.

-Ale o co ci chodzi?- spytał niepewnie. Po chwili otarłam łzy, łapiąc oddech.

-Ashley. Ja jestem dziewicą.- wykrztusiłam, powstrzymując kolejny napad śmiechu.

-Czym?!- spojrzał na mnie tak zszokowany, jakby pierwszy raz usłyszał to słowo.

-No ja nigdy tego nie robiłam.- uśmiechnęłam się. W tym momencie zajarzył.

-CO?!?!?! Jesteś dziew...- zatkałam mu ręką usta, nie dając dokończyć, bo darł się tak, że wszyscy słyszeli.

-Ciszej! Nie wszyscy muszą o tym wiedzieć!- syknęłam.

-Ale jak to?! Jakim kurwa, cudem?- stał z rozdziawioną buzią, będąc w szoku.

-Normalnie. Co cię tak dziwi?- spytałam.

-Noo, że ty... Ale czemu?! Przecież masz takie branie!- machał rękami, dalej nie rozumiejąc.

-Wiesz co, nie wiem z kim ty się zadajesz, ale generalnie większość dziewczyn w moim wieku, które znam ja, też takie są.- założyłam obrażona ręce na piersi. -Może mi powiesz, że to coś złego?!

-NIE!! Po prostu... nie spodziewałem się.- podrapał się po głowie.

-Ciekawa jestem, kiedy ty przestałeś być prawiczkiem.- burknęłam.

-W sumie, to tak mniej więcej w tym czasie. Kurwa!- wykrzyknął nagle.

-Co znowu?- przewróciłam oczami.

-Bo to jest cudowne! Teraz wszystko rozumiem!- ucieszył się.

-Ale co?

-Bo ja już się bałem, że straciłem swój urok, czar i w ogóle wdzięk. A to chodziło o coś zupełnie innego. Boże! Jestem taki szczęśliwy. Wręcz czuję, że życie mi wraca!!!- uniósł ręce do góry.

-Idiota. A co ma jedno, do drugiego?- uniosłam brew.

-Widać, że nie masz o tym pojęcia. Zaraz ci wytłumaczę. Bo to jest tak, że wszystko co na tobie próbowałem, działa. Tyle, że na doświadczone laski. A nie na dziewice. To nie mogło u ciebie zatrybić.- objął mnie ramieniem, uśmiechnięty od ucha, do ucha.

-Coo?- zmarszczyłam czoło.

-No ty jesteś inna! Zacząłem ze złej strony. Żeby cię podniecić, trzeba zrobić kompletnie co innego.- wyjaśnił szybko.

-Kurwa! Po co ja ci to mówiłam! Teraz będziesz na mnie ćwiczył, żeby dowieść mi, że masz rację i jednak jesteś znawcą.- załamałam się.

-Ohh nie przesadzaj. Spodobałoby ci się. Weź, zamiast korzystać, że możesz się czegoś nauczyć, mając takiego faceta, jak ja, to ty wciąż narzekasz.- westchnął ciężko.

-Bo myślisz, że jesteś nie wiadomo kim. I ciągle udajesz. Jak pokażesz mi się z prawdziwej strony, to przestanę narzekać.- powiedziałam.

-Przecież staram się nie udawać. Ty też miałaś przestać.- wytknął mi.

-Próbuję. Ale mi tego nie ułatwiasz.- syknęłam.

-Okej. Potem to omówimy. A teraz chodź, bo babcia zaraz zacznie wydzwaniać, czy się nie zgubiliśmy.- pociągnął mnie z powrotem do auta.

Jakiś czas później

Siedziałam na kanapie, robiąc bliźniaczkom jakieś fryzury. Chłopcy bawili się zabawkami, które przywiózł im z Los Angeles, Ash. Dziewczynki mieszkały gdzie indziej, ale z racji tego, że ich rodzice pracowali do późna, po szkole miały jechać do domu dziadków i prababci. Purdy przyglądał mi się cały czas.

Zaczynało mnie to wkurwiać, bo bałam się, co znowu wymyśli. Jeszcze serio zacznie sprawdzać co mnie podnieca. Ugh. Nie to, żebym nie chciała... Kurwa, co ja mówię?! Oczywiście, że nie chcę! Nie i już! O czym ja w ogóle myślę? 24 godziny tylko w jego towarzystwie i już mi gorzej.

-Ann słuchasz?- pociągnęła mnie za rękaw Sophia.

-Przepraszam słoneczko, zamyśliłam się.- odpowiedziałam machinalnie. Ash tylko uniósł brew.

-Pytałyśmy, czemu nie nosisz sukienek.- powtórzyła Genny.

-Bo zakładam je tylko na specjalne okazje.- mruknęłam, kończąc zaplatać kłosa. Serio, nigdy nie będę mieć dzieci. Wykończyłyby mnie psychicznie po tygodniu.

-Takie jak randka z wujkiem?- spytała któraś.

-Na przykład.- przewróciłam oczami. Na szczęście w tym momencie wrócili ich rodzice.

-Chodźcie do stołu.- zawołała nas babcia Ashley'a. Oni chyba lubią celebrować wspólne posiłki.

Po obiedzie, gdy przyszedł czas na deser, przypomniało mi się, że miałam zadzwonić do Jason'a. Koleś miał z czymś problem, a został sam na posterunku. Przeprosiłam towarzystwo i skierowałam się do góry. Okazało się, jak zwykle zresztą, że dzwonił do mnie z błahostką. Ale w sumie on mógł jeszcze tego nie umieć. A ja miałam go nauczyć. Wzięłam głęboki oddech i najmilej, jak umiałam, wytłumaczyłam mu co i jak. Słyszałam w jego głosie zdenerwowanie, więc starałam się nie warczeć po nim, tak jak zwykle. W końcu wszystko ustaliliśmy i zakończyłam rozmowę. Zeszłam na dół, lecz gdy kierowałam się do salonu, gdzie wszyscy siedzieli, zostałam lekko pociągnięta za ramię, do kuchni.

-Chuck! Czego chcesz?- burknęłam, wyszarpując mu się gwałtownie. Niech mnie nie dotyka!

-Pogadać.- uniósł dłonie do góry.

-Tak? Niby o czym?- uniosłam brew.

-Naprawdę kochasz mojego kuzynka?- oparł się o wyspę kuchenną.

-Taak. A co?- westchnęłam.

-Nic, nic. Po prostu jestem zdziwiony. Wciąż nie mogę uwierzyć, że chociaż jedna go kocha.- prychnął.

-O co ci chodzi? I co ma znaczyć „chociaż jedna”?- zmarszczyłam czoło.

-O to, że nie wszystkie były takie święte. Chociaż pewnie ty też kłamiesz. Na pewno nie chciałabyś spróbować, jak jest ze mną?- spytał.

-Co?! Serio? Mam zdradzić Ashley'a? I w dodatku z tobą? Powinieneś się leczyć. Nigdy go nie skrzywdzę.- syknęłam.

-Kina nie miała takich oporów.- rzucił od niechcenia.
 -Słucham?! Chcesz mi powiedzieć, że przeleciałeś Kinę? Nigdy w to nie uwierzę. Ona nie jest taka.- zaprotestowałam. Przecież była wobec mnie szczera. Za bardzo jej zależy na Purdy'm.

-Nie przeleciałem. Proponowała mi to, ale odmówiłem.- westchnął ciężko.

-Czekaj. Mam uwierzyć, w taką głupotę, że Kina proponowała ci seks?! I ty jej odmówiłeś?! Niby czemu? Miałbyś świetną okazję, żeby dopiec Ash'owi.- założyłam ręce na piersi.

-Ale naprawdę tak było. Najpierw chciałem, ale potem... Wiedziałem, że ona by tego żałowała. A gdyby Ashley się dowiedział, zabiłby mnie.- Chuck podrapał się po głowie.

-Dlaczego mówisz mi o tym wszystkim?- zmrużyłam oczy.

-Mam swoje powody.- odparł.

-Ciekawe jakie. I tak ci nie wierzę.- odwróciłam się na pięcie, wychodząc.

-To już twój problem.- dobiegł mnie jego głos. Wróciłam do reszty. Kompletnie nie umiałam się skupić na rozmowach, bo wciąż miałam w głowie słowa Chuck'a. To niemożliwe. Kina by tego nie zrobiła. Bo po co? Kogo jak kogo, ale Ash'a raczej do seksu nie trzeba długo namawiać. Nie. Chuck musiał ściemniać. I tyle w tym temacie.

-Coś się stało?- spytała mnie zmartwiona Kathryn.

-Nie. Dlaczego?- zdziwiłam się.

-Bo w ogóle nie rozmawiasz z Ashley'em. Pokłóciliście się?

-Nie! Wszystko jest okej. Po prostu jestem zmęczona.- posłałam jej uspokajający uśmiech.

-Taak. Ashley chyba też. Od dłuższego czasu siedzi zamyślony.- spojrzałam na niego. Faktycznie.

-Hmm. Spróbuję to załatwić.- puściłam jej oczko. Ashley siedział na krześle przy stole, razem z innymi facetami. Kobiety zajęły kanapę i fotele. Podeszłam do niego po cichu i stanęłam za nim, obejmując za szyję. Spojrzał na mnie nieprzytomnie.

-Co się dzieje?- szepnęłam mu na ucho.

-Nic.- odparł obojętnie.

-Ash, proszę cię.- westchnęłam.

-To nie jest dobre miejsce na rozmowy.- bąknął, nie patrząc na mnie.

-To znajdź inne.- uniosłam brew. W końcu przeniósł wzrok na moją osobę. Był... dziwny. Wstał, ciągnąc mnie za rękę na korytarz.

-Idziemy się trochę przejść.- zakomunikował, po czym wypchnął mnie z salonu. Złapałam jeszcze swoją koszulę z kanapy. Na sobie miałam podkoszulek. Ashley zabrał swoją bluzę z wieszaka. Sam wciąż był w dżinsowej kurtce. Wyszliśmy na dwór. Słońce już zachodziło. Cóż, w końcu niedługo zima. Szłam grzecznie za nim. Zaciągnął mnie na jakąś łąkę. Chyba. Albo wzgórze... Albo łąka na wzgórzu. Był stamtąd piękny widok na niebo, drzewa i jakieś pastwiska. Że to pastwiska, poznałam po obecności krów, które teraz były zaganiane przez właściciela do domu.

-Dobra. O co chodzi?- straciłam cierpliwość.

-Nie chcesz mi o czymś powiedzieć?- spytał, patrząc na mnie intensywnie.

-Na przykład?- zaczęłam powoli.

-Może o czym rozmawiałaś z Chuck'iem?- uniósł wściekły brew. Przyjrzałam się mu. Nie, to nie była wściekłość. W jego oczach widziałam żal.

-Skoro wiesz o czym, to po co pytasz?- odezwałam się cicho. Trafiłam. Jego mina diametralnie się zmieniła. -Nie mówiłam ci, bo to nie moja sprawa. Poza tym to takie... naciągane.

-On mówił prawdę.- Ashley odezwał się po chwili, patrząc przed siebie.

-Co? Skąd masz taką pewność?- zdziwiłam się.

-Bo jest za głupi, żeby coś takiego zmyślić.- prychnął, przejeżdżając ręką po włosach.

-Ja...- zaczęłam, nie potrafiąc znaleźć słów. Bo niby co kurwa, mam mu powiedzieć? Zbliżyłam się powoli do niego.

-Nie pocieszaj mnie.- pokręcił głową.

-Nie zamierzam. Po prostu... może to tylko tak wygląda, a prawda jest inna?- zastanawiałam się głośno.

-Nie Ann.- mruknął. Widziałam, jak strasznie posmutniał. Albo się starzeję, albo właśnie coś poczułam. Bez słowa przytuliłam go. A raczej, z racji różnicy wzrostu, wtuliłam się w niego, obejmując w pasie. Po chwili odwzajemnił uścisk, oplatając mnie ramionami. Staliśmy tak dłuższą chwilę. Uświadomiłam sobie, że mogłabym tak stać z nim wieki. Rany, co mi się dzieje? Nigdy w życiu nie miałam takich głupich myśli związanych z kimkolwiek. A tym bardziej facetem.

-Właściwie, czym ja się przejmuję? Przecież to już przeszłość.- powiedział nagle z twarzą w moich włosach. Odsunęłam się trochę od niego.

-Nic już do niej nie czujesz?- spytałam.

-Nie. Lubię ją, bo zawsze nam się dobrze gadało, ale to tyle. Chociaż... Są rzeczy, o których z nikim nie rozmawiam.- westchnął.

-Tak. Skąd ja to znam?- mruknęłam pod nosem...

**************

Noo, trochę się tu zadziało. Czytałam Wasze komentarze i muszę przyznać, że macie wyobraźnię, co do planów Ash'a. Jak widzicie, to tylko przejażdżka konno:) I jak wrażenia? Starałam się, żeby nie było AŻ TAK słodko. Żeby stara, dobra Ann miała pole do popisu. Wyszło, czy nie wyszło?
I tu takie małe sprostowania i wyjaśnienia:
MIW pojawili się już, ALE w kopiach roboczych;) Za kilka rozdziałów pojawią się i tu.
Trauma An niedługo także dobiegnie końca. Przynajmniej w stosunku do reszty BVB. Przecież Andy zaryczałby się chyba na śmierć;)
Na końcu wrzuciłam zdjęcie drzewa, bo kilka osób uświadomiło mi, że trochę im się to myli. W następnych też jeszcze je wrzucę.
I witam kolejne, nowe czytelniczki. Nie chcę mi się tu wypisywać nazw:P Fajnie by było, jakbyście napisały mały komentarz:D
Za życzenia dziękuję, a teraz lecę cieszyć się ostatnimi dniami, kiedy mogę powiedzieć o sobie, że mam naście lat:(
Aaa no i udanego Sylwka. Nie spijcie się za bardzo, bo kac-morderca to nic przyjemnego. See you in the New Year.
Jeszcze takie pytanie: Czy komuś jebie się Blogger? Bo znam jedną taką. Mi akurat jebie się Youtube...

ANKIETA SIĘ KOŃCZY!!!! 

EDIT: SĄ 22 Komentarze;)

!!! 26 komentarzy=Nowy !!!

P.S. Za jakieś błędy pseplasam.