Rozdział 5

Perspektywa Ashley'a.

Nie mogę uwierzyć, że ta wariatka wywaliła mnie z samochodu. Mnie się tak nie traktuje. No heloł, jestem Ashley Purdy! A ona nie dość, że traktuje mnie jak debila, to jeszcze w ogóle nie robi na niej wrażenia mój urok i wdzięk. Albo jest lesbijką, albo wiedźmą. Innej opcji nie ma. Rozejrzałem się wokół, próbując ocenić, gdzie zostałem porzucony. Czuję się taki samotny... Jeszcze słońce grzeje jak pojebane. Usiadłem zrezygnowany na poboczu i poczułem jak coś wrzyna mi się w mój seksowny tyłek. No tak, mój telefon. Że też wcześniej na to nie wpadłem! Wybrałem numer Andy'ego i czekałem, aż odbierze...

-Halo- odezwał się Biersack.

-Andyyyś, gdzie jesteście?- zapytałem.

-No, jedziemy przecież za wami. Właśnie, co ty zrobiłeś Ann, że tak szalała na drodze?

-JA?!?! Dlaczego zawsze na mnie? Wyrzuciła mnie na środku drogi i pojechała dalej.- odparłem żałośnie. -Zgarniecie mnie?

-Co zrobiła? Wywaliła cię z auta? No, nieźle. Dobra, nie ruszaj się i czekaj na nas.- powiedział Andy i rozłączył się. Taa, „nie ruszaj się”, jakbym miał gdzie pójść. Spacerowałem w kółko po poboczu i intensywnie myślałem o tej rudej. W sumie powinienem być na nią wściekły, ale coś mnie w niej intryguje. Jest jakaś taka... inna. Sam już nie wiem. Jeszcze to jej spojrzenie. Zawodowego mordercy. Eh, teraz już wiem, czemu mówi się, że rude są fałszywe. Farbowane też się do tego zaliczają. Ale ten jej uśmiech, gdy z kimś rozmawia. Chciałbym, żeby do mnie się tak uśmiechnęła. Ashley, Ashley, zejdź na ziemię. Ona cię nienawidzi. Nawet gdyby udało mi się to zmienić, to taka dziewczyna w życiu nie chciałaby ze mną być. Jest wiele lasek, które na mnie lecą, ale tak naprawdę żadna mnie nie zna. Jedyne co mnie w nich pociąga, to uroda. Nadają się właściwie tylko do łóżka, a przecież nie pieprzylibyśmy się 24 godziny na dobę. Czasem, chciałbym z jakąś pogadać o życiu, o pasjach itp. Tak, ja, największy podrywacz na świecie, nie myślę tylko o seksie. Chyba się starzeję... Taki Jinxx, ten to ma farta. Nie dość, że Sammi jest ładna, to jeszcze inteligentna i sympatyczna. Normalnie ideał. Szkoda, że nie ma siostry bliźniaczki, bo bym się za nią brał. Chociaż, powiedzmy sobie szczerze, ja nie nadaję się do stałych związków. Raz próbowałem i nie wyszło. Rozmyślałbym nad tym wszystkim dalej, ale przyjechali chłopcy. Więc wsiadłem i ruszyliśmy.

-Eeem, Ashley?- zaczął Jinxx. Wiedziałem o co chce zapytać.

-No?

-Powiesz nam co się stało?

-Nic. Po prostu pokłóciliśmy się. Znowu. Najpierw próbowała nas zabić, a potem kazała mi wysiąść. Tyle.- odpowiedziałem, siląc się na spokojny ton głosu.

-Zabić? To znaczy?- dopytywał CC.

-No jechała jak wariatka, mało nie zderzyliśmy się z innym autem. Potem, jak wysiadłem, to odjechała z piskiem opon. Ona jest jakaś niezrównoważona.

-Ciekawe co ją tak wyprowadziło z równowagi.- popatrzył na mnie znacząco Jake. Już miałem rzucić mu jakimś niewybrednym tekstem, ale przerwał mi Andy.

-Chwila! Była zdenerwowana, a ty ją zostawiłeś w takim stanie???

-No, przecież mnie wywaliła, to co miałem niby robić?- oburzyłem się.

-Nie wysiadać! W ogóle nie powinieneś jej pozwolić prowadzić w takim stanie! A jak miała wypadek, czy coś?- poważnie zaczął się denerwować Andy,

-Czy ty nie przesadzasz? A tak poza tym, od kiedy ty się o nią tak troszczysz? To ja jestem twoim przyjacielem. Może ona ci się podoba? Przypominam ci, że masz dziewczynę.

-Pamiętam. Po prostu się o nią martwię. To takie dziwne? Zadzwonię do niej.- odpowiedział Biersack.

-Hm, Andy ma trochę racji.- wtrącił Jinxx. -Była zdenerwowana, a w takim stanie nie trudno o wypadek.

-Kurwa, nie odbiera! Ode mnie by odebrała. Serio, zaczynam się martwić.- panikował młody.

-To co robimy?- spytał Christian.

-Myślę, że powinniśmy dalej normalnie jechać na sesję. Jeśli Ann tam nie będzie, wtedy zaczniemy się martwić.- stwierdził Jake. Poczułem jak auto przyspiesza i w głębokiej ciszy jechaliśmy dalej.

Jakieś pół godziny później dotarliśmy na miejsce. Weszliśmy do budynku w którym ma być sesja. Wszyscy już są, ale po rudej ani śladu. Cholera, sam zaczynam się martwić. Jeśli coś jej się stanie, to będzie moja wina. Kurwa! Muszę się napić! Już wybierałem się do sklepu, ale coś złapało mnie za ramię. Jinxx.

-A ty dokąd?- spytał podejrzliwie.

-Eee, noo, bo pomyślałem, że się przewietrzę, może Ann gdzieś tam jest i nie wie, że jej szukamy...- zacząłem się idiotycznie tłumaczyć. Chyba tego nie łyknął.

-Właśnie, nie wiem o co się tak pożarliście i nie twierdzę, że to tylko twoja wina, ale chyba powinieneś ją przeprosić. W końcu macie razem pracować, prawda?- zapytał retorycznie Pan Rozsądny.

-Wiem Jinxx, wiem. Głupio mi, że tak wyszło. Mam nadzieję, że ona zaraz przyjedzie, cała i zdrowa. Inaczej Andy zaraz oszaleje... Wiesz może co się z nim dzieje? Odkąd ją zobaczył dziwnie się zachowuje.- spytałem.

-Ja?! Yyy, wiem tylko, że on jest pewny, że gdzieś ją już widział. Andy raczej z tobą rozmawia na takie tematy.

-Taa, wiem tyle co ty. Ona twierdzi, ze mógł ją zobaczyć na jakimś zdjęciu z sesji, ale on się upiera, że to było coś innego. W sensie kojarzy mu się trochę inna, młodsza i w ogóle, ale Andy, jak to Andy, ma postępującą sklerozę.- odpowiedziałem. Po chwili koło mnie pojawiła się reszta BVB i razem czekaliśmy na Ann.

Perspektywa Ann

Z zamkniętymi oczami wciskałam hamulec, gdy usłyszałam huk. Sekundę później poczułam jak auto gwałtownie skręca w prawo. Otworzyłam oczy i zaczęłam kręcić kierownicą w lewo, jednak to nic nie dało. Wpadłam w poślizg i zrobiłam efektownego „bączka” na jezdni. Samochód zatrzymał się na żwirowanym poboczu. Siedziałam jakieś 5 minut z całych sił ściskając kierownicę. Dopiero po chwili dotarła do mnie cała sytuacja. Przypomniało mi się, co zobaczyłam na drodze, zanim zaczęłam hamować. Na środku jezdni stała mała sarenka. Kurwa! A jeśli jednak ją przejechałam??? Dobra, ogarnij się kobieto! Powoli otworzyłam drzwi i wysiadłam z auta, rozglądając się. Na ulicy, oprócz mnie nie było żywej duszy. Nieżywej zresztą też... Podeszłam do maski samochodu, uważnie ją oglądając. Nie było żadnej krwi, sierści. Nawet małego zadrapania. Czyli jej nie potrąciłam. Ufff!!! W takim razie, co się do cholery stało? Obeszłam naokoło cały samochód i szybko, wszystko stało się jasne. Prawa przednia opona. Przebita. Nie miałam złudzeń. Gdybym jej nie uszkodziła, byłoby po sarence. Wjechałabym w nią jak nic, a tak rzuciło mnie w prawo. Wszystko fajnie, tylko jak się DO CHOLERY zmienia koło???

Ehh, kiedyś musi być ten pierwszy raz. Otworzyłam bagażnik, wyjęłam wszystkie potrzebne rzeczy i zabrałam się do roboty. Swoją drogą, nie miałam pojęcia, że opona tyle waży. Dobrze, że dużo ćwiczę, inaczej nie byłoby za wesoło. Wszystko przez Ashley'a! Mógł mnie nie denerwować... A ja mogłam się tak nie denerwować... Nie wydzierać się na niego... I nie wybierać drogi przez las... Dość tego użalania się! Teraz muszę jakoś dojechać na tą sesję. A później muszę się napić... Wsiadłam do auta i pojechałam do studia. Teraz już zdecydowanie wolniej...

Perspektywa Ashley'a.

Już naprawdę wszyscy się zaczęliśmy denerwować. Andy chciał dzwonić nawet na policję, ale w tym momencie do pokoju weszła Ann. Chłopaki rzucili się na nią. Nawet jej współczułem.

-Gdzie ty byłaś?

-Co się stało?

-Nic ci nie jest??

-Martwiliśmy się...

-CHŁOPAKI!! Może dacie jej coś powiedzieć?- postanowiłem jej pomóc, zanim całkiem ją zamęczą. Ann przelotnie na mnie spojrzała, w jej oczach widziałem... Wdzięczność? Przewidziało mi się pewnie.

-Nic mi nie jest, po prostu złapałam gumę, musiałam zmienić koło, a potem jechałam powoli, żebym przypadkiem kolejnej opony nie przebiła.- wytłumaczyła nam ruda. Poczułem, że ktoś uporczywie mi się przygląda i nawet nie musiałem podnosić wzroku, żeby wiedzieć, że to Jinxx. Odsunąłem chłopaków od Ann i powiedziałem:

-Dobra, wiecie już wszystko to teraz zajmijcie się sobą. My musimy jeszcze coś załatwić. Pozwolisz na moment?- zwróciłem się z pytaniem do Ann, która tylko kiwnęła głową i oboje wyszliśmy z pokoju. Stanęliśmy naprzeciwko siebie. Postanowiłem zacząć.

-Ann, bo ja...

-Czekaj- przerwała mi. -Gdzie masz alkohol?- zapytała.

-Co??- no teraz to mnie zszokowała...

-Mówię nie wyraźnie? Pytałam, gdzie masz jakiś alkohol. Bo, że masz, tego jestem pewna. Muszę się napić.- Kurwa, ona serio jest jakąś wiedźmą. Przecież nawet chłopaki nie zauważyli, że poleciałem szybko do sklepu... Postanowiłem przestać robić z siebie idiotę i się nie wypierać. I tak by nie uwierzyła.

-Chodź za mną...

Perspektywa Ann

Ledwo weszłam do pokoju, rzucili się na mnie ci czterej wariaci. Ash tylko stał i patrzył. W końcu, pomógł mi i się ode mnie odczepili. Wow, Ashley Purdy zrobił coś dla mnie. Chyba muszę to gdzieś zapisać... Chciał pogadać. Szłam za nim, ale jednocześnie coś w środku mnie wyło i dygotało. Muszę się napić. I to sporo... Tylko skąd ja wytrzasnę tutaj alkohol? Chwila! Purdy na pewno coś ma. Nie byłby sobą, gdyby czegoś nie przemycił. Coś mówił, ale mu przerwałam:

-Gdzie masz alkohol?- spytałam.

-Co??- Serio? Teraz będzie robił z siebie idiotę i udawał jak to niby nic nie pije?

-Mówię nie wyraźnie? Pytałam, gdzie masz jakiś alkohol. Bo, że masz, tego jestem pewna. Muszę się napić.- Raany, niech on już mi da tą butelkę i będzie święty spokój. Muszę jakoś odreagować. Widziałam jak intensywnie nad czymś myślał. W końcu odezwał się.

-Chodź za mną...- Ha! Wiedziałam! Zaprowadził mnie do innego pomieszczenia, było tam pełno ciuchów i rzeczy chłopaków. Zaczął grzebać w tych ubraniach i po chwili odwrócił się w moją stronę z litrową butelką Jack'a Daniels'a w ręce. Może być. Wzięłam ją i szybko odkręciłam, po czym wypiłam duszkiem 1/4. Kurwa! Nie miałam pojęcia, że to takie mocne! Lekko się skrzywiłam, chociaż w środku wszystko mnie paliło, po czym oddałam mu butelkę.

-Dzięki. To o czym chciałeś pogadać?- jakoś dziwnie mi się przyglądał, ale postanowiłam nie zwracać na to uwagi.

-Chciałem... Chciałem cię przeprosić. Nie powinienem mówić tego, co powiedziałem w aucie. Nie chciałem krzyczeć i w ogóle. Trochę mnie poniosło, przepraszam.

-Okej. Ja też przepraszam, nie powinnam się tak zdenerwować. Cóż, czasem tak mam. No sorry, że wywaliłam cię z samochodu. Dałam się ponieść emocjom. Słuchaj, obydwoje działamy sobie na nerwy i raczej to się nie zmieni. Możemy się nie lubić, możemy się kłócić, nawet codziennie. Ale też musimy ze sobą pracować. Więc przynajmniej czasami starajmy się ze sobą porozmawiać jak ludzie. Ale mam jedną prośbę. Ogranicz trochę alkohol. Nie chodzi tu o moje widzimisię, tylko o ten zespół. Jesteście naprawdę dobrzy. Wiem, że pewnie nie skorzystasz, ale jakbyś chciał pogadać z kimś „z zewnątrz”, albo coś, to możesz do mnie przyjść albo zadzwonić o każdej porze.- spojrzałam na niego.

-Okej. Zapamiętam. Co do alkoholu nie obiecuję, ale postaram się. Mi naprawdę zależy na chłopakach. A teraz chodź, bo jak ich znam, już zdążyli coś odpierdolić.- powiedział, po czym wróciliśmy do reszty. To, co tam zastaliśmy, przechodziło ludzkie pojęcie. Ashley miał rację. Nie można ich samych na 5 minut zostawić. Jake ganiał Jinxx'a z różowym eyeliner'em w ręce, CC ubrany w kieckę tańczył z parasolem w ręku, śpiewając Rihannę, a Andy kłócił się ze stylistą i fotografem. Powiedziałam: kłócił? To złe słowo, oni się na siebie wydzierali. Stałam tak zszokowana, gdy obok siebie usłyszałam śmiech. To Ashley skręcał się ze śmiechu, filmując całe przedstawienie telefonem.

-Skończyłeś już?- spytałam zmęczonym głosem.

-Noo, dobra mam. Muszę to wrzucić do internetu hahaha.

-Wstrzymaj się jeszcze chwilę. Idę ich jakoś ogarnąć.- powiedziałam, po czym wyszłam na środek i krzyknęłam jak najgłośniej umiałam:

-Co tu się kurwa dzieje?!?!?!- wszyscy stanęli i zamilkli. Następnie zaczęli mówić, każdy naraz.

-CISZA! Dobra. Jake, dlaczego gonisz Jinxx'a?- spytałam.

-Bo chciał obciąć mi włosy!- odpowiedział z wyrzutem gitarzysta.

-Aha... Oddaj mi ten eyeliner i stańcie obok. CC, co ty odpierdalasz?

-Jak to co? Tańczę i śpiewam. Nie widać?- wytłumaczył mi jak jakiemuś dziecku, CC.

-Widać. Zdejmij to z siebie i stań obok chłopaków. Andy?- spytałam.

-To ja się ciebie pytam, o co tu chodzi? Ta kobieta każe założyć nam jakieś obciachowe ubrania. Ja TEGO nie założę- tłumaczył obrażony, wskazując na stylistkę trzymającą jakieś ubranie.

-Dobra, Carla, pokaż mi te ciuchy.- wyciągnęła kilka różnych zestawów. No nie powiem, trochę nie pasowały do całej koncepcji. Czy ja wszystko muszę robić sama? Wybrałam kilka koszulek i rzuciłam nimi w chłopaków każąc im się w to wbić. Byli ubrani na czarno, więc postanowiłam, że w sesji użyjemy kilku ich prywatnych ciuchów. W końcu wszyscy byli zadowoleni. Odetchnęłam z ulgą. Tym razem udało mi się załagodzić sytuację, ale to był czysty fart. Mówiłam Jonathan'owi, że się do tego nie nadaję, ale się uparł. Parę godzin później, było już po sesji. Wszyscy byliśmy zmęczeni. Andy zaproponował wspólny wypad na pizzę. W sumie nie miałam nic lepszego do roboty, więc się zgodziłam. Wsiedliśmy do aut. Ze mną jechali Jake i Jinxx. Właściwie nie wiem dlaczego wpakowali się do mojego samochodu. Przecież spokojnie zmieścili się przedtem w aucie Andy'ego. Dobra, nawet ich o to nie zamierzam pytać. I tak tego nie ogarnę...

CC obiecał, że zabierze nas do najlepszej pizzerii na świecie. Miał rację. Siedzieliśmy sobie w szóstkę na kanapach. Chyba umrę z przejedzenia. I chyba nie ja jedna, reszta też trzymała się za brzuchy i miała dziwne miny. W końcu, stwierdziłam, że mam dość.

-Chłopaki? Idę się przewietrzyć, zanim umrę.- powiedziałam.

-Czekaj! Pójdę z tobą, muszę zapalić.- odezwał się nie kto inny, jak Andy. Wyszliśmy przed lokal i usiedliśmy na pobliskiej ławce. Panowała cisza, jednak jakoś nam to nie przeszkadzało. Biersack palił papierosa, a ja siedziałam z zamkniętymi oczami i delektowałam się chłodnym powietrzem. W końcu odezwał się wokalista:

-Więc, ty i Ashley...

-Co: ja i Ashley?- spytałam ostrożnie.

-No, pogodziliście się? Tzn. rozmawiacie ze sobą i w ogóle?

-Nie Andy. Tak, przeprosiliśmy się nawzajem, ale nie będziemy najlepszymi przyjaciółmi. Przynajmniej nie teraz. Za bardzo działamy sobie na nerwy. Tak więc, przygotuj się na nasze częste kłótnie.- tłumaczyłam.

-Jak to? To już zupełnie nie będziecie ze sobą rozmawiać?- zdziwił się.

-Ustaliliśmy, że w poważnych sprawach zawodowych, będziemy się starali jakoś komunikować. Nie martw się, to nie wpłynie na naszą współpracę. Nie zamierzam was wciągać w nasze spory.- odpowiedziałam, okrywając się szczelniej moją bluzą. Zaczynało się robić chłodno.

-Zimno ci? Może wejdziemy do środka?- zmartwił się Andy.

-Troszkę, ale jeszcze chwilę posiedzę. Nie zamarznę.

-Zamarznąć nie, ale się przeziębisz. Pożyczyłbym ci kurtkę, ale zostawiłem w środku. To

musi ci wystarczyć.- powiedział i przytulił mnie lekko do swojego boku.

-Dzięki. Zwykle nie jest mi zimno, to ja wszystkich grzeję, ale dziś chyba jestem zmęczona. - odparłam, opierając głowę na jego ramieniu.

-Taa, miałaś dziś ciekawy dzień.- zaśmiał się Andy, głaszcząc mnie odruchowo po włosach.

-A wszystko przez jednego faceta. Nigdy nie byłam tak wkurwiona jak dziś. Muszę to przyznać, zdolny ten wasz basista.- zaczęłam się śmiać. Przestałam na głos pewnej osoby stojącej przed nami:

-Co tu się dzieje?

***************************************************************************** 

To tak. Rozdział dedykuję hellomydarkparadise za to, że czyta ten mój mały badziew. W końcu masz ten swój 5 rozdział:P. Oprócz tego dziękuję wszystkim, którzy czytają, a najbardziej kochanym dziewczynom, które komentują. To naprawdę wiele dla mnie znaczy... Dalej czekam na propozycje związane z epizodycznym wątkiem związku Ann. A teraz bardzo proszę o szczere opinie, przemyślenia, przypuszczenia i co tam jeszcze może być. Chciałabym poznać Wasze zdanie, bo jestem ciekawa jak odbieracie te wszystkie wydarzenia. Przyjmę nawet krytykę, o ile będzie konstruktywna:) Jeśli chce ktoś być powiadamiany o nowym rozdziale, proszę zaobserwować bloga, bądź zostawić jakiś namiar na siebie. Rozdział 6 w piątek. Jeśli macie jakieś pytania do mnie- walcie śmiało.

P.S. Co do stylu pisania, miałam lepszy, ale dłuuuga przerwa skutecznie obniżyła mój poziom:(