Rozdział 46

EDIT NA DOLE!!!!!
PIOSENKA NA DZIŚ

Chodziłam po domu, aż znalazłam się przed ostatnimi drzwiami na piętrze. Wiedziałam, co powinno za nimi być. Wzięłam głęboki oddech i nacisnęłam klamkę. Weszłam do środka i rozejrzałam się. Na kilku półkach stały moje statuetki i nagrody, za szkolne zawody, czy walki w juniorach. Nie byłam jakoś świetna w boksie, ale dzięki ciężkiej pracy miałam duże szanse na wybicie się. Przyjrzałam się oprawionym zdjęciom. Przypominały mi to, co straciłam w kilka chwil. Odstawiłam ramkę i podeszłam do biurka. W jednej z jego szuflad znajdował się wypchany po brzegi segregator. Były w nim wszystkie ładniejsze rysunki i projekty, jakie zrobiłam. Kompletnie nie umiałam rysować. Jedyne co jako tako mi wychodziło, to rysunek techniczny. Zastanawiałam się nawet nad architekturą, ale tam jednak trzeba być umysłem ścisłym, a u mnie fizyka z matmą leżą i kwiczą. Westchnęłam głęboko, gdy poczułam, jak ktoś oplata mnie ramionami.

-Mała, wszystko okej?- martwił się CC.

-Tsaa.- westchnęłam, rozglądając się ponuro.

-Chcesz pogadać?- spytał.

-Nie. Niespecjalnie. Wiesz, że nie lubię się zwierzać.

-No wiem. Ale wciąż liczę, że to się kiedyś zmieni.- puścił mi oczko.

-Nie chcę wracać do tego, co było. A to miejsce to cała moja przeszłość.- mruknęłam.

-Nie pójdziesz do przodu, jeśli nie zamkniesz wszystkich spraw.- powiedział poważnie.

-To jeszcze nie ten czas. Kiedyś to zrobię.- uśmiechnęłam się lekko, kierując do drzwi. Wiedziałam, że muszę przemyśleć swoją przyszłość. Odkładałam ten moment w nieskończoność. Aktualna wersja brzmi, że teraz skupiam się na maturze. Taaak. Na pewno tak jest. Oczywiście... Prychnęłam cicho, schodząc na dół.

-Ann, nasza mama jest cudowna. Poczęstowała nas fał... war...- łamał sobie język Jake. Zmarszczyłam brwi, nie kapując o czym on mówi. Dopiero po chwili do mnie dotarło.

-Czeeekaj. Faworkami? Faworki.- uniosłam brew.

-O to to. Właśnie.- odetchnął z ulgą.

-”Nasza” mama?- zdziwiła się Tyśka.

-MamaMeg.- przytaknęła cała piątka. Dziewczyny spojrzały po sobie nie za bardzo rozumiejąc.

-Wymyślili sobie, że są moimi braćmi i moja matka ich adoptowała.- burknęłam.

-Ej! Wiesz ile dziewczyn by się z tobą zamieniło?- wtrącił obrażony Jinxx.

-Jedna wasza głupsza akcja i zrezygnowałyby.- zauważyłam.

-W ogóle w nas nie wierzysz.- fochnął się CC.

-No ciekawe skąd mi się to wzięło?- spytałam retorycznie.

-Dobra. Zmieńmy temat. Co robimy?- odezwał się Ashley.

-Cóż. Skoro mama wiedziała, że przyjadę, to pewnie zrobiła zapasy żarełka. A raczej Piotrek, bo to on jest w tym najlepszy.- nie zdążyłam dokończyć, bo wszyscy rzucili się do lodówki. Pokręciłam głową, idąc za nimi. Chłopaki wykładali jakieś produkty.

-Co robicie?- zaciekawiła się Karola.

-Dwie zapiekanki. Noo chyba, że nie chcecie.- odparł cwaniacko Andy.

-Chcemy!- krzyknęłyśmy z dziewczynami chórem. Rozłożyłyśmy się w salonie, szukając moich płyt, a zespół zajął się gotowaniem.

-Miejmy nadzieję, że nie spalą ci kuchni.- puściła mi oczko Juliet.

-Wtedy będą musieli dostać się do Pragi na piechotę.- wyszczerzyłam się. Podeszłam do barku, przekopując jego zawartość, ale nic ciekawego tam nie znalazłam.

-Szukasz czegoś konkretnego? Zrobiłem zapasy.- za mną stał Ashley z dwiema butelkami w rękach.

-A jednak czasem myślisz.- uniosłam brew.

-Znam się na trzech rzeczach.- wrył się obok mnie, szukając szklanek.

-No, jakich?- mruknęłam.

-Muzyce, alkoholu i kobietach.- odpowiedział.

-Okej, co do tych dwóch pierwszych to się zgodzę, ale do ostatniego mam wątpliwości.

-Uważaj, bo jeszcze zechcę ci udowodnić.- zmrużył wściekły oczy, przyciągając mnie do siebie.

-Czekam z niecierpliwością.- syknęłam.

-Nie podpuszczaj mnie, bo to się dla ciebie źle skończy.- powiedział poważnie, biorąc szklanki i kierując się do kuchni. Serio. Cudowna z nas para. On ciągle mi grozi, a ja go wyzywam. Miłość kwitnie.

-Ładnie razem wyglądacie.- wyszczerzyła się do mnie Kaśka. Zaśmiałam się pod nosem. Ta umowa wykończy mnie psychicznie. Napiłam się trochę alkoholu. Muszę się wyluzować...

Następny dzień, ranek.

Obudziłam się, o mały włos nie spadając z łóżka. Na szczęście coś mnie trzymało. A raczej ktoś. Zamrugałam oczami, odwracając głowę. No tak. Ashley trzymał mnie w pasie, leżąc z głową na moim brzuchu. Za moją poduszkę robiła Karolina. Rozejrzałam się wokół. Leżeliśmy na kanapie. Andy i Jake spali razem na fotelu. Byli tak pozwijani, że nie wiedziałam do kogo należą poszczególne kończyny. Reszta leżała na dywanie. Obok był rozłożony dmuchany materac, na którym miały spać dziewczyny. Zaczęłam intensywnie myśleć nad wczorajszym dniem. Jedliśmy zapiekankę, potem pizzę. Poszło trochę alkoholu, ale nie mogło go być za dużo, bo nie miałam kaca. Wstałam z kanapy i skierowałam się do sypialni. Wyjęłam stamtąd jakieś ciuchy i udałam się pod prysznic. 10 minut później wyglądałam już w miarę normalnie. Wróciłam do sypialni i mało nie padłam na zawał, widzą tam basistę, rozłożonego na moim łóżku.

-Czy my się zawsze musimy budzić pierwsi?- spytałam cicho.

-Mamy najmocniejsze głowy.- mruknął sennie Ashley.

-Dobra. W łazience naszykowałam wam ręczniki.- burknęłam, spychając go z materaca i sama się tam układając. Po chwili zostałam sama. Święty spokój to to, czego najbardziej potrzebuję. Już przysypiałam, gdy poczułam, że ten ćwok kładzie się obok mnie. Uniosłam powieki.

-Nie zamierzasz się ubrać?- był w samych bokserkach.

-Nie wiem, gdzie dałem torbę z ciuchami.- wtulił się w poduszkę.

-Aha. Możesz wziąć coś z szafy. Uprzedzam, nie mam koszulek z Hello Kitty.

-Oh, jaka ty miła. Chyba częściej muszę ci podawać alkohol.- odparł zgryźliwie.

-Zamknij się.- mruknęłam.

-Coś ty powiedziała?- zmarszczył czoło.

-To, co słyszałeś. Mam cię dość.- zatkałam mu dłonią usta, zanim zdążył mi odszczeknąć. Kilka sekund później poczułam, jak przekręcam się na plecy. Ashley leżał teraz na mnie, trzymając moje nadgarstki nad głową.

-Wkurwiasz mnie.- syknął.

-Hahaha. Boisz się, że cię uszkodzę?- prychnęłam, czując, że leży między moimi nogami.

-Nigdy nie wiadomo, co ci strzeli do tej wiedźmowatej główki. Ale teraz dostaniesz za swoje.

-Co ty chcesz zrobić?- spoważniałam. Jego wzrok nie był przyjemny.

-Zaraz się przekonasz.- wymruczał. W tym samym momencie poczułam, że trzyma mnie tylko jedną ręką. Drugą dłoń wsadził mi, o zgrozo, pod bluzkę.

-Ashley nawet się nie waż!- warknęłam. Kierował się w stronę stanika. Zaraz mu przyjebię!

-Bo co mi zrobisz, kociaku?- pocałował mnie lekko w szczękę.

-Myślisz, że tak łatwo się poddam?- spytałam, starając się nie zwracać uwagi, na jego dotyk. Kurwa!

-Jestem w tym mistrzem. Nie masz szans.- szepnął, schodząc z pocałunkami na szyję. Obawiam się, że ma rację. Próbowałam skupić się na spokojnym oddechu. Przecież, do cholery, umiem nad sobą panować! Niech sobie frajer nie myśli, że każda gówniara na niego leci! Przypomniała mi się scena z moim drugiem chłopakiem. Biedaczek, kompletnie nie wiedział co robić. Nawet bał się mnie pocałować. Na samo wspomnienie mojego zażenowania tamtą sytuacją parsknęłam śmiechem. Ashley gwałtownie się ode mnie oderwał.

-Skończyłeś już?- uniosłam brew.

-Chcesz mi powiedzieć, że ciebie to w ogóle nie rusza?- zlustrował moją twarz.

-No niestety. Nie chcę cię zmartwić, ale chyba nie jesteś w tym tak dobry, jak myślisz.- westchnęłam teatralnie. Purdy patrzył na mnie autentycznie zszokowany.

-Ludzie. Powiedzcie mi, gdzie tu jest łazienka.- Andy stał w progu i przecierał oczy.

-Następne drzwi. Jak chcesz jakieś ciuchy, to poszukaj sobie.- zrzuciłam z siebie basistę, poprawiając koszulkę. Ej serio, mieszkam z idiotami. Kompletnie nie robią na nich wrażenia moje ekscesy z Purdy'm. Chyba nie biorą pod uwagę, że moglibyśmy do siebie pałać czymś innym, niż nienawiścią... Z ta myślą zbiegłam na dół, budzić resztę. Była 9. Zasnęliśmy koło 3. Damy radę. Koncert rozpoczynał się o 20, ale musimy tam być z dwie godziny wcześniej. Czyli za parę godzin trzeba wyjechać.

Dwie godziny później.

Pożegnałam się z dziewczynami, obiecując, że będziemy w kontakcie. Teraz czekała mnie najgorsza rzecz. Rodzinny obiadek. W towarzystwie brata i przybranej siostry, córki ojczyma. Świetnie. Siedziałam przy stole sztywna i milcząca. Czułam na sobie przenikliwe spojrzenie braciszka. Mama próbowała rozładować atmosferę wypytując chłopców o jakieś pierdoły.

-Więc... Uczysz się sama?- odezwał się Marcin, mój brat. Nigdy się nie lubiliśmy.

-Owszem.- zacisnęłam dłoń na widelcu.

-I pracujesz?- dociekał.

-Do czego zmierzasz? I mów proszę, po angielsku.- powstrzymywałam się od warknięcia. Poczułam silny ucisk na nodze. Siedziałam pomiędzy Ashley'em, a Andy'm. To Purdy starał się zwrócić mi uwagę.

-Po prostu jestem ciekawy. To coś złego?- Marcin uniósł wysoko brwi.

-Nie. Ale wiem, że nie chodzi ci tylko o to, czy ogarniam to wszystko.

-Cóż... To był ciężki rok. Chciałbym wiedzieć, jak sobie radzisz.

-Świetnie.- mruknęłam.

-Oczywiście nie muszę ci mówić, że jesteś za młoda na ciążę?- spytał niewinnie obrzucając mnie i Ashley'a ciężkim spojrzeniem.

-Marcin!- oburzyły się równocześnie jego żona, Dorota i moja mama. Już miałam wstać i coś mu zrobić, ale Ash skutecznie mnie powstrzymywał, jednocześnie się odzywając:

-Nie jesteśmy dziećmi. Zwłaszcza ja. Wiem na czym polega antykoncepcja. Nie zamierzam Ann komplikować życia. A jeśli nawet, to nie zostawiłbym jej z tym samej.- powiedział spokojnie.

-Słucham?! Przecież ona nie jest jeszcze pełnoletnia!- zdenerwował się mój braciszek.

-Ale za dwa miesiące będzie. Poza tym, jak na swój wiek to jest bardzo dojrzała.- odparł twardo basista. Rzuciłam mu niepewne spojrzenie. Byłam wściekła, że nie dał mi się odezwać, ale z drugiej strony mnie bronił. Czy to wszystko musi być takie skomplikowane.

-Nie ufam ci.- warknął Marcin do Purdy'ego.

-Dość! Przyjeżdżam do domu, po czterech miesiącach, a ty jedyne co masz mi do powiedzenia, to obrażanie mnie i mojego chłopaka? Mogłam się tego spodziewać. Nigdy się nie zmienisz. Zawsze byłeś dla mnie opryskliwy. Wszyscy mi powtarzali, żebym nie zwracała uwagi, że już tak masz, że wcale tak źle o mnie nie myślisz. Ale wiesz co? Mam już dość. Po prostu. Jestem cholernie zmęczona. Nie obchodzi mnie twoje zdanie. Jestem już duża, a za dwa miesiące będę mogła robić co chcę. Chłopaki, musimy się już zbierać.- uśmiechnęłam się z ulgą. Naprawdę powinniśmy już jechać. Wstałam od stołu, żegnając się po kolei ze wszystkimi. Marcin mało się nie udławił, gdy usłyszał, jak chłopcy zwracali się do mamy tak, jak ja. Zazdrość go zniszczy.

W końcu wsiadłam do auta z Purdy'm i Ferguson'em. Jinxx prowadził, a ja siedziałam obok i robiłam za nawigację.

-Stary, jak wy przedtem tu dotarliście?- zdziwiłam się.

-Twój ojczym po nas wyjechał.- puścił mi oczko gitarzysta, włączając jakąś płytę z muzyką poważną.

-Że co kurwa? Mozart? Serio? Jeremy nie męcz.- miauknął Ash.

-Przymknij się i słuchaj. Może nabierzesz trochę więcej kultury. Poza tym, to Beethoven.- syknęłam.

-O co tym razem ci chodzi?- założył ręce na piersi.

-O to, że niepotrzebnie się wpieprzałeś. Mój brat zawsze się czepia.

-Nie pozwolę się obrażać!

-Ale on nie obrażał ciebie, tylko mnie.

-Tu muszę się zgodzić z Ashley'em. Przecież udajecie parę, a mężczyzna powinien zawsze bronić kobiety.- wtrącił Jinxx.

-Pff. Dobre sobie. W ogóle, nie gadajmy już o mojej rodzinie. Na szczęście opuszczam to popieprzone miejsce.- odetchnęłam z ulgą.

-Nie stęskniłaś się za domem? Rodziną?- zdziwił się Ashley.

-Nie. Nie jestem tu do niczego przywiązana. Już nie.- uśmiechnęłam się zadowolona. To wiedziałam na pewno. Nie chciałam oglądać nikogo z mojej rodziny. Przypominali mi wszystko, co złe.

Po jakimś czasie dotarliśmy do lotniska. To tu chłopcy wypożyczyli auta, a reszta ekipy miała wynajęty hotel. Na widok naszego tour-busa, na mojej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Wracałam do pracy. Coraz bardziej wkręcałam się w to całe menadżerowanie. Presja, różnorodne obowiązki. Podobało mi się to, że każdy dzień był inny, a jednocześnie taki sam. Z dużo lepszym humorem wyskoczyłam z samochodu, kierując się z chłopakami i JuJu do biura. Podpisali te wszystkie papierki, oddając auta i udaliśmy się na parking, gdzie czekała na nas reszta ekipy. Pierwszą osobą, jaką dojrzałam, był Tony. Na mój widok wyszczerzył idiotycznie.

-Hej Ann!- zawołał radośnie.

-Siema. Możemy już jechać?- spytałam Frank'a.

-Owszem. Wszyscy są.- potwierdził. Kiwnęłam tylko głową, kierując się do naszych sypialni, gdzie od razu rzuciłam się na łóżko spać.

Tydzień później

Zbliżaliśmy się do końca trasy po Europie. Przez ten czas zaliczyliśmy Anglię, Holandię, 3 razy Niemcy, Polskę, Austrię, Czechy, 2 razy Szwajcarię i raz Francję. Dziś też mamy w niej kolejny koncert. Tym razem w Paryżu. Potem jeszcze Belgia, Włochy i przenosimy się do USA. Przez cały tydzień kłóciłam się z Ash'em dosłownie o wszystko. Cholernie działał mi na nerwy.

Jedliśmy wszyscy razem obiad w jakiejś małej knajpce. Zaśmiewałam się z czegoś, co powiedział CC, gdy poczułam, jak ktoś szturcha mnie w ramię.

-Coś nie tak Tony?- uśmiechnęłam się lekko.

-Wiesz, nie to, że ja skarżę, ale spójrz na swojego chłopaka.- starał się ukrywać satysfakcję. Poszukałam wzrokiem basisty. Stał z jakąś laską, która teraz opierała się na jego klatce piersiowej. Widziałam po jego minie, że nie był zadowolony, ale uśmiechał się sztucznie. Napalona hotka mu się trafiła. Westchnęłam głęboko, nie za bardzo wiedząc, jak się zachować. Po chuj on tam w ogóle polazł? Mało mnie obchodziło co robi, tylko problem w tym, że był moim chłopakiem. Miałam dwie opcje do wyboru, ale musiałam jednak zachować twarz. Jake zauważył moją niepewność. Znowu wiedział co mi chodzi po głowie. Kiwnął zachęcająco głową. W sumie, wyjdzie to nam na dobre. Wyżyję się i ten idiota zapłaci za te pierdolone sprzeczki. Hah podoba mi się ta opcja. Ta idiotka to mój prezent od losu. Gwałtownie wstałam od stołu i skierowałam się w stronę Purdy'ego i tego plastika. Z uśmiechem na ustach złapałam go za ramię:

-Pozwolisz na chwilkę?

-Ooo Ann.- odetchnął z ulgą, rzucając lasce udawane, przepraszające spojrzenie. Odciągnęłam go na bok i zanim zdążył cokolwiek powiedzieć, z całej siły strzeliłam mu z liścia.

-Świnia!- warknęłam głośno i obrażona wyszłam na zewnątrz. Ledwo zamknęłam za sobą drzwi, zaczęłam się śmiać. Jednak zaraz się opanowałam, bo wyleciał za mną Ashley.

-Co to, do kurwy, było?! Za co???- syknął.

-Za całokształt.- prychnęłam.

-Nie denerwuj mnie Ann!- uuu powiedział mi po imieniu. Znaczy, że jest bardzo zły.

-Oh, no ja nie chciałam.- no oczywiście, że nie hahah. -Po prostu Tony dał mi do zrozumienia, że to nie jest normalne. Przecież nie mogłam pokazać, że mam to gdzieś. Mieliśmy być przekonujący, a podobno zazdrość jest w każdym związku. Trzeba było ją wcześniej odepchnąć.

-To nie moja wina, że się mnie uczepiła, jak rzep! Kurwa, teraz mnie boli.- mruknął, masując policzek.

-Przeżyjesz. No sorry, no! Musiałam. A teraz chodź do środka, muszę pokazać, że strzeliłam fochem.- weszłam z powrotem do restauracji i z wściekłą miną usiadłam na krześle. Jake tylko puścił mi oczko. Za to Tony pomyślał chyba, że to jego szansa, bo stał się wobec mnie wręcz nachalny.

-Annie, może potem...- zaczął, ale mu przerwałam.

-Nie widzisz, że nie mam ochoty na rozmowy? Spierdalaj!- syknęłam w jego stronę, sięgając po filiżankę z herbatą. Ashley zabijał go wzrokiem.

-Ej ludzie! Mamy dziś wolne, może pójdziemy na miasto?- odezwał się Jinxx.

-Spoko. Jestem drugi raz we Francji, a dalej nic nie widziałam.- zauważyłam.

-To wcinajcie szybciej!- pospieszył ich CC. W ciągu 5 minut wszyscy napełnili żołądki i skierowaliśmy się do tour-busa, który miał nas zawieźć do hotelu.

-Ann, co robisz wieczorem?- znowu dopadł mnie Tony. Zanim zdążyłam się odezwać, wyprzedził mnie Ash:

-Jest zajęta. Idziemy na randkę.- wyszczerzył się chamsko. Popatrzyłam na niego, co najmniej jak na kosmitę. Mierzyli się przez chwilę na spojrzenia, po czym Adams dołączył do kolegów.

-Randkę? Pojebało cię?- syknęłam cicho do basisty.

-Nie. Sama mówiłaś, że nie będziesz miała okazji założyć sukienkę. To już ją masz.- rzucił mi pewne siebie spojrzenie.

-Ty zwariowałeś! Randka. Dobre sobie. Ja nigdy w życiu nie byłam na randce!- prychnęłam.

-To tak, jak ja. Poza tym, to nie będzie żadna randka. Zwykła kolacja, czy coś. Czy przez ten jeden wieczór, możemy sobie odpuścić?- spytał, patrząc na mnie poważnie.

-Że żadnych kłótni, wyzwisk?- zmarszczyłam czoło.

-Właśnie. Spróbujmy znaleźć jakieś neutralne tematy do rozmowy.

-Ciężko to widzę, ale okej.- westchnęłam.

-Świetnie. A teraz chodź. Chłopaki chcą zobaczyć wieżę Eiffla.- pociągnął mnie za nadgarstek do busa.

W kilkadziesiąt minut dojechaliśmy do centrum Paryża i udaliśmy się z chłopakami na wycieczkę. Andy i JuJu byli tu kiedyś wcześniej na romantycznym wypadzie, więc sobie darowali. Jake stwierdził, że pewnie wolą się bzykać, za co oberwał ode mnie w łeb. To ich sprawa, co chcieli robić. Szliśmy tak alejką przyciągając spojrzenia innych ludzi. No tak. Czterech facetów i jakaś laska. Wszyscy ubrani na czarno. Mieliśmy z Jinxx'em fazę na robienie głupot, więc ciągle robiliśmy sobie idiotyczne zdjęcia, albo ganialiśmy się.

 

W pewnym momencie zaczęliśmy się kłócić, kto wyszedł lepiej na fotce. Chłopaki mieli oceniać, a przegrany stawiał alkohol na najbliższej imprezie. Jake stwierdził, że bardziej podoba mu się Jinxx, a CC, że lepiej wyszłam ja. Decydujący głos należał do Ashley'a.

-Stary, pamiętaj kogo znasz dłużej.- Ferguson uniósł cwaniacko brew.

-Ale pamiętaj, kto jest twoją dziewczyną.- syknęłam.

-Taaak? A kto ratował cię od furii jednej z twoich dup, które wystawiłeś?

-A kto się tobą zajmował jak byłeś chory?

-Dobra! Spokojnie. Tak tego nie ustalimy. Najlepiej by było, jakby każde z was złożyło mi jakąś propozycję.- założył ręce na piersi basista.

-Okej. Chodź na bok!- Jinxx złapał go za kurtkę i odeszli kilka metrów tak, że nie słyszałam o czym gadają. Kurwa! Nie zamierzam im płacić za alkohol! Muszę to wygrać. Tylko co ja mogę zaproponować Purdy'emu?

-Już przegrałaś.- poklepał mnie po ramieniu Jeremy, wracając do chłopaków. To się jeszcze okaże! Podeszłam do zadowolonego basisty.

-I co? Jesteś pewna, że przebijesz ofertę Jinxx'a?- wyszczerzył się.

-Oczywiście. Pamiętasz tą sukienkę, na której kupno tak bardzo nalegałeś?- spytałam niewinnie.

-No pamiętam. I co z nią?- zmarszczył czoło.

-Hmm, zabrałam ją ze sobą. I wciąż jeszcze nie zdecydowałam, co założę na nasz wspólny wieczór.

-Żartujesz?! Mówiłaś, że źle się w niej czujesz!- spojrzał na mnie zdziwiony.

-Bo tak jest. Ale myślę, że mogłabym to jakoś przeżyć. Sam mówiłeś, że masz niedobór ładnych dziewczyn wokół siebie.- wzruszyłam lekko ramionami.

-Okej. Rozumiem. Chodź.- pociągnął mnie za łokieć do reszty.

-I co? Mogę już się oficjalnie cieszyć?- odezwał się pewny siebie Jinxx.

-Jeśli cieszy cię to, że to ty stawiasz nam alkohol, to tak. Ann wyszła lepiej na zdjęciu.- odparł bez zająknięcia Purdy.

-Fuck yeah!- krzyknęłam, rzucając się na szyję CC'emu. Chłopak podniósł mnie i okręcił dookoła.

-A-ale jak to?- wykrztusił Ferguson.

-Miała lepsze argumenty.- powiedział Ash, rozkładając bezradnie ręce.

-Wiedźma! Nic, naprawdę nic nie mogło przebić mojej propozycji!- obraził się gitarzysta.

-Mówiłam ci, że zakładam się tylko wtedy, gdy jestem pewna wygranej.- mruknęłam, kierując się z CC'ym do budynku, z którego można było podziwiać wieżę Eiffla. Chłopaki stwierdzili, że chcą mieć zdjęcie, więc postanowiłam zrobić dobry uczynek i spełnić ich prośbę.

Gdy sprawdzałam ich jakość, coś do mnie dotarło.

-Jake, czy ty masz moją koszulkę z KISS?!- warknęłam.

-Eee, to twoja? Naprawdę?- zgrywał idiotę, Pitts.

-Skoro była w mojej szafce, to chyba oczywiste, że moja!

-No tak. Te wszystkie szafki zawsze mi się mylą.- uśmiechnął się niewinnie.

-Aha, tylko wiesz, że mamy inne sypialnie? One też ci się mylą?- uniosłam brew.

-Ekhem... Oh czepiasz się! Przecież wiesz, że zawsze możesz sobie wziąć coś mojego.- chłopak zmienił taktykę.

-A myślałam, że swoich zaginionych ciuchów mam szukać tylko u Andy'ego.- załamałam się.

-Dobra ludzie. Robi się późno, a my mamy jeszcze plany na wieczór. Kociak musi się zrobić na bóstwo.- pogłaskał mnie po głowie Ashley.

-Idziecie na udawaną randkę? Może powinniście zatrudnić sobie jakiegoś ochroniarza, co? Będzie was bronił przed sobą nawzajem.- wyszczerzył się CC.

-Christian, uważaj, bo w nocy może cię spotkać coś nieprzyjemnego.- burknęłam.

-Stary, jak zobaczysz jej kieckę, to sam zechcesz z nami iść.- zauważył Purdy. Przewróciłam tylko oczami.

Trzy godziny później.

Siedziałam na hotelowym łóżku w pokoju, który dzieliłam z Ash'em. On sam powiedział, że pójdzie się przygotować do Andy'ego i Juliet. Dziewczyna właśnie kończyła mój makijaż.

-Noo, wyglądasz naprawdę dobrze. Pasuje ci ta sukienka.- uśmiechnęła się do mnie.

-Wiem. Ja po prostu nie lubię takich ciuchów.- westchnęłam, przeglądając się w lustrze. Założyłam jeszcze buty na obcasie, tym razem w miarę niskim. Nie chciałam się gdzieś po drodze zabić. Odetchnęłam głęboko. Nie czułam się zbyt pewnie. Po chwili usłyszałyśmy pukanie do drzwi. Przyszli chłopcy.

-Ash pyta, za ile zejdzie jego księżniczka.- wyszczerzył się Jinxx, próbując mnie dojrzeć zza ramienia JuJu.

-Jego księżniczka już jest gotowa.- Simms odsunęła się.

-Wow. Wyglądasz ślicznie. Powinnaś częściej tak chodzić.- Andy obrócił mnie wokół własnej osi.

-Marzenie. Okej. Idę.- burknęłam.

-Połamania obcasów.- puściła mi oczko Juliet.

-Bardzo śmieszne.- warknęłam, wychodząc na korytarz. Schowałam kartę do pokoju, do torebki i zjechałam windą na parter, gdzie miał czekać na mnie Purdy. Stał obok wielkiej donicy z jakimś chwastem. Na odgłos moich obcasów obrócił się. Zlustrował mnie z dołu do góry i uśmiechnął się.

-Ślicznie wyglądasz. Ta sukienka dużo lepiej wygląda na tobie, niż na wieszaku.

-Lizus. Ale przyznaję, ty też niczego sobie.- miałam być w końcu miła.

-To jak? Idziemy?- podał mi ramię.

-Idziemy. I nie gap się tak na moje nogi.- powiedziałam.

-Nie moja wina, że są... takie. Gdybyś pokazywała je częściej, to może bym się przyzwyczaił.- odparł niewinnie.

-Jeszcze o tym porozmawiamy. Gdzie idziemy?

-Zobaczysz.- uśmiechnął się tajemniczo, otwierając mi drzwi od taksówki...

**************

Jak będą jakieś błędy, to sorry, ale mój mózg dziś nie współpracuje (jakby kiedykolwiek to robił). Uwaga! PurdyGirls powinny być zadowolone z następnego rozdziału. Proponuję wobec tego rozsiąść się np. z popcornem. Chociaż w sumie, rozdział 50 będzie jeszcze lepszy. Imperfecta, zgodzisz się ze mną? :) Ten nie jest wybitny, no ale trudno. I teraz mam sprawę. Otóż dostałam propozycję założenia grupy na fb, odnośnie bloga, zespołu, Ash'a itp. Właściwie to nie wiem, co mogłoby się tam pojawiać oprócz moich chorych wyobrażeń, ale ok. Wobec tego pytam, czy ktoś byłby chętny wgl się tam udzielać? Wiem, że niektórym może nie odpowiadać wizja pokazywania się tam pod własnymi danymi, czy zdjęciem. Ale pewne rzeczy można zawsze ukryć;) Zboczone osoby mile widziane:D Zwłaszcza, że jesteście tak mniej więcej w jednym wieku. Ja jestem troszkę starsza, ale już kiedyś wspominałam, że przedział wiekowy moich koleżanek jest ogromny. Sooo, jakby ktoś chciał być w takiej grupie i pisać tam ze mną i mam nadzieję, kilkoma innymi laskami i dzielić się różnymi spostrzeżeniami, czy czymś tam, to bardzo proszę się określić w komentarzu:P Tylko uprzedzam, może to wpłynąć na Waszą psychikę^_^ Ale serio, naprawdę proszę o wyrażenie własnej opinii na ten temat. To chyba tyle, buziaki Black.

!!! 19 komentarzy=Nowy !!!

 Założyłam grupę, możecie się dodawać, kto chce. Póki co, to za dużo tam nie ma, ale niedługo się rozkręcimy, mam nadzieję... Tu macie link   https://www.facebook.com/groups/630742173700766/
Aha, i jeszcze jakby każdy mógł tam zdradzić swoja nazwę na Bloggerze, albo chociaż mi na priv, to będę wdzięczna
P.S. Jeśli ktoś nie zamierza się udzielać tam czy dyskutować z nami, to niech od razu spada, bo i tak prędzej czy później go wywalę:D To ma być aktywna grupa:P