Rozdział 29

 PIOSENKA NA DZIŚ (ZNOWU)

Gwałtownie usiadłam. Obudził mnie czyjś krzyk... Jeszcze zaspana, rozejrzałam się wokół siebie. To Ashley rzucał się na łóżku, coś wykrzykując. Momentalnie rozbudzona, zerwałam się ze swojego, podchodząc do niego.

-Ashley. Ashley!- potrząsałam go za ramiona.

-Nie... Proszę... Nie chcę! Nie.- jego głos co chwilę przeradzał się w krzyk. Spanikowana spojrzałam na chłopaków, ale musieli być naprawdę strasznie padnięci, bo w ogóle nie reagowali.

-Ciii. Spokojnie. Obudź się Ash, proszę.- mówiłam do niego błagalnym tonem, wciąż próbując go obudzić. Lekko klepałam jego twarz, ale to nic nie dawało. Był w głębokim śnie. A raczej koszmarze.

-Nie... Dlaczego. Błagam... Nie!- krzyknął, siadając gwałtownie.

-Już. Już dobrze. Spokojnie.- wciąż go trzymałam, teraz całego spoconego. Purdy spojrzał na mnie półprzytomnie, ze łzami w oczach.

-Ann.- szepnął.

-To tylko zły sen. Już wszystko w porządku.- powiedziałam cicho, delikatnie głaszcząc go po policzku. Przyciągnął mnie szybko do siebie, mocno się wtulając. Odwzajemniłam uścisk. Czułam na szyi jego przyspieszony oddech. Siedziałam z nim tak dłuższą chwilę, co jakiś czas szepcząc słowa otuchy. W końcu, po jakimś czasie delikatnie go od siebie odsunęłam. Mimo, że był bez koszulki, biło od niego gorąco.

-Zaśnij jeszcze.- chciałam odsunąć się bardziej, ale złapał mnie mocno w pasie.

-Nie zostawiaj mnie. Proszę!- spojrzał na mnie błagalnie. Miałam odmówić, ale w jego oczach dostrzegłam autentyczny strach. To całkowicie skruszyło mój opór. Westchnęłam głęboko i kiwnęłam głową. Ashley nie puszczając mnie, przesunął się bliżej ściany tourbusa. Następnie mocno mnie przyciągnął. Przykryłam nas jeszcze i położyłam obok niego. Prawie natychmiastowo, przytulił mnie. Ułożył się tak, że głowę miał schowaną w moich ramionach. Leżeliśmy teraz na boku, spleceni ze sobą. Głaskałam go powoli po włosach. Co jakiś czas, czułam łaskotanie jego rzęs na dekolcie, co znaczyło, że wciąż nie spał. Oplatał mnie mocno ramionami, co trochę utrudniało mi oddychanie. Po jakimś czasie wtulił się we mnie bardziej, jednocześnie poluzowując uścisk. Słyszałam jego miarowy oddech. Zasnął. Po chwili dołączyłam do niego...

Następny dzień.

Obudziły mnie jakieś głosy.

-Co to w ogóle ma być?- syczał Jinxx, stojąc nade mną.

-Ciszej! Obudzisz ją!- warknął Ashley. Jego głos był jakiś zniekształcony. Po chwili przypomniałam sobie noc. Uchyliłam trochę powieki. Moja głowa znajdowała się na jego torsie. Westchnęłam, zamykając oczy z powrotem.

-Porozmawiamy sobie z tobą, jak wstanie.- powiedział zimno Andy.

-Chłopaki, zamknijcie ryje i dajcie mi spać!- burknęłam, poprawiając włosy wchodzące mi do ust. Słyszałam jeszcze ich oddalające się kroki, a po chwili głębokie westchnięcie basisty. Ułożyłam się wygodniej na łóżku.

-Ann, to trochę boli.- usłyszałam jego syknięcie. Uniosłam powoli powieki, próbując zrozumieć, o co mu chodzi. Oparłam się o materac, unosząc na łokciach. W tym momencie uświadomiłam sobie jedną rzecz. To nie był materac, tylko Ash. Ja. Na nim. LEŻĘ. Zlustrowałam nas wzrokiem. Górną częścią ciała, wyłożona byłam na Purdy'm. Biodra i reszta znajdowały się pomiędzy jego nogami.

-Wygodnie ci?- spytał basista. Spojrzałam na niego. Uśmiechał się lekko.

-Owszem.- mruknęłam, próbując odgarnąć włosy z twarzy. Ashley trochę mi pomógł. Patrzyliśmy sobie jeszcze chwilę w oczy. On z rozbawieniem, a ja jeszcze zaspana. Analizowałam przez moment wszystkie za i przeciw, po czym z powrotem opadłam na jego ciało.

-Śpię dalej. Fajny z ciebie materac.- mruknęłam, układając się na nim. Purdy tylko się zaśmiał i zaczął mnie głaskać po głowie. Wpadłam w jakiś letarg. Nie spałam, ale nie można też powiedzieć, że normalnie kontaktowałam. Po jakimś czasie poczułam, że delikatnie się unoszę. Ashley obrócił mnie powoli i ułożył na łóżku, jednocześnie sam wstając. Przykrył mnie jeszcze i wyszedł. Leżałam tak dość długą chwilę, ale stwierdziłam, że mi niewygodnie i z bólem serca zwlokłam się z łóżka. Spięłam włosy i podeszłam do drzwi. Zatrzymały mnie jednak podniesione głosy z „dziennej” części busa. Chłopaki się kłócili.

-Wytłumacz nam, jak to się stało, że jeszcze wczoraj się nienawidziliście, a dziś śpicie ze sobą!- krzyczał Jinxx.

-Co to miało znaczyć? Zaciągnąłeś ją do łóżka? Próbujesz ją przelecieć, czy co, do cholery?- warknął Andy.

-Pojebało was już całkiem?!- krzyknął z niedowierzaniem Ashley.

-To co to było? Ostrzegałem cię, żebyś nie zabawiał się jej kosztem, bo ona taka nie jest.- mówił teraz zimnym tonem CC.

-Wiem, że nie! To zupełnie nie tak.- Purdy starał się opanować.

-A jak? Przecież nie jesteśmy ślepi. Ash, wy ze sobą spaliście!- Jake położył nacisk na ostatnie dwa słowa.

-Właśnie, spaliśmy! Po prostu, ja miałem... ona...- próbował wysłowić się basista. Czułam, że niespecjalnie chce im wszystko opowiedzieć, więc szybko do nich dołączyłam.

-Ona sama chciała.- dokończyłam jego słowa, przerywając mu. Spojrzał na mnie zszokowany.

-To znaczy? Nie rozumiem.- spytał zaskoczony Jinxx.

-To właśnie znaczy to, co powiedziałam. Chciałam z nim spać, to była moja decyzja, więc skończcie się po nim wydzierać.- powiedziałam stanowczo.

-Ale jak to? Niby czemu?- dopytywał Andy.

-Bo miałam taki kaprys. Z chęcią bym ci to wytłumaczyła, ale i tak nie zrozumiesz. Kobieca logika.- wzruszyłam beztrosko ramionami.

-Masz pojęcie jak to wyglądało?- spojrzał na mnie Jake.

-Chuj mnie to obchodzi. Spaliśmy sobie razem w jednym łóżku, a wam nic do tego. To tylko i wyłącznie sprawa pomiędzy mną, a Ashley'em.

-My się po prostu o ciebie martwimy.- zauważył CC.

-Wiem. To bardzo miłe, ale nie ma takiej potrzeby. Ostatecznie to Ash jest moim opiekunem, więc idąc tym tokiem myślenia, z nim byłam najbezpieczniejsza. A teraz skończcie już, bo czuję się jak na przesłuchaniu. Zarządzam koniec tematu.- uniosłam brew, kierując się z powrotem do sypialni, po ubranie na dziś. Po kilku sekundach dołączył do mnie Ashley, zamykając za sobą drzwi.

-Czemu powiedziałaś, że to był twój pomysł?- spytał.

-Tak bardzo chcesz im powiedzieć prawdę? Droga wolna. Poza tym, to była moja decyzja. Zawsze mogłam się nie zgodzić.- zauważyłam.

-Nie chcę im mówić, bo wtedy zaczną zadawać pytania.- westchnął.

-Więc przyjmijmy moją wersję. Tak będzie lepiej.

-Dziękuję. W nocy... bardzo mi pomogłaś. Nie chciałem być sam.- usiadł na swoim łóżku.

-Nie ma za co. Od kiedy masz koszmary?- spytałam.

-Od lat. Kiedyś były częściej. Dopiero niedawno ich ilość się zmniejszyła.

-Śnią ci się rodzice.- stwierdziłam. -Próbowałeś jakoś sobie poradzić z tymi snami?

-Skąd wiesz?- spytał zdziwiony.

-Nie ty jeden na tym świecie tak masz. Więc?

-Nad tym nie da się zapanować. Po prostu, kiedy mam nerwowe dni, albo jestem jakiś przygnębiony, wtedy mi się to zdarza. Ostatnio jakoś miałem spokój, aż do dziś.- zastanowiłam się nad jego słowami. Skąd ja to znam?

-Dobra. Wiem, że jak ma się TAKIE sny, to nie chce się być samemu. I nawet nie zaprzeczaj! Więc, następnym razem, jeśli bym się nie obudziła, to możesz do mnie przyjść i to zrobić.- powiedziałam.

-Czy w ten subtelny sposób zapraszasz mnie do swojego łóżka?- spytał niewinnie Ash.

-Taa, zawsze możesz ode mnie oberwać podczas snu.- zauważyłam.

-Dziś mnie nie uderzyłaś ani razu.

-Co??? Jak to? Niemożliwe, przecież ja zawsze biję przez sen.

-To znaczy, że zdarzył się cud. Wierz mi. Gdybyś mnie uderzyła, obudziłbym się.- spojrzał na mnie jak na małe dziecko.

-Okeej. Zrobiłam wyjątek. Dla ciebie. Świat się kończy...- pokręciłam z niedowierzaniem głową.

-Chyba powinienem zacząć się ciebie bać. Ostatnio zrobiłaś się stanowczo za łagodna.- powiedział cicho Purdy.

-Nie martw się. Niedługo wrócę do normy.- pocieszyłam go i skierowałam się do łazienki.

Kilka dni później. 21 sierpnia. Kansas City.

Dziś urodziny Jake'a. Na początku mieliśmy udawać, że o nich zapomnieliśmy, ale Jinxx mądrze zauważył, że gitarzysta nigdy nam w to nie uwierzy, bo w końcu mieliśmy wyciągnąć go do klubu. Dlatego rano, każdy z nas, po kolei złożył mu byle jakie życzenia.

-Noo, stary. Wszystkiego najlepszego. Dziadek już z ciebie. Wieczorem musimy to opić.- Andy poklepał Pitts'a po ramieniu. Bardziej wysilić to już się nie mógł... Przez cały dzień olewaliśmy święto naszego kochanego kolegi. Tylko Ella złożyła mu bardziej wylewne życzenia, żeby nie podpadło. Poinformowałam go jeszcze, że dziś nocujemy w hotelu, a na parterze tego budynku podobno jest niezły klub. „Łaskawie” stwierdziłam, że dziś możemy się napić. Jake'uś nie jarał się zbytnio tym pomysłem, ale zmieni zdanie jak zobaczy swoją narzeczoną... Resztę czasu pozostałego do koncertu poświęciliśmy na słodkie lenistwo. Musiałam przygotować żołądek do alkoholu. Już zawczasu wzięłam tabletki na kaca. Nie zamierzam jutro zdychać i rzygać gdzie popadnie. To ostatnie nadrobiłam już na początku trasy... Postanowiłam skorzystać z okazji i zadzwoniłam do Drew. Mam chyba jakiś dzień dobroci dla zwierząt.

-Hej skarbie!- wykrzyknął, odbierając.

-No cześć. Co tam u ciebie?- spytałam.

-Aaa właśnie jadę do Filadelfii. Mam tam sesję. Jakieś garnitury. A ty co robisz?

-Odpoczywam przed koncertem, a potem idziemy oblewać urodziny Jake'a.

-Tak? To złóż mu życzenia ode mnie.

-Mhm.- mruknęłam potakująco. Już mnie rwie...

-Dobra kicia. Ja muszę kończyć. Kocham cię. Pa.- powiedział. Kicia?! Kurwa, nienawidzę tego określenia.

-Ok. Pa.- rozłączyłam się. 30 sekund rozmowy, a mi już zdążyło skoczyć ciśnienie...

Parę godzin później.

Na koncercie Andy powiedział fanom, że Jake mi dziś urodziny, więc wszyscy odśpiewali mu gromkie „Happy Birthday”. Część fanów i tak pamiętała, bo mieli przygotowane kartki z życzeniami. Pitts dostał nawet od nich kilka prezentów. Najczęściej były to słodycze i maskotki. Po występie pojechaliśmy do naszego hotelu. Każdy z nas miał osobno pokój. Tam szybko wystroiliśmy się na dalszą część wieczoru. To znaczy, przebraliśmy się w czyste ciuchy, bo żadne z nas nie brało w trasę jakichś elegantszych ubrań. Szybko się ubrałam, poprawiłam kucyka i byłam gotowa. O dziwo, byłam pierwsza, co nigdy mi się nie zdarzało. Po paru minutach pojawili się chłopaki i zjechaliśmy windą na parter, gdzie znajdował się klub. Zanim do niego doszliśmy, zdążyłam pokłócić się z basistą. Dzień jak co dzień. Skierowaliśmy się do naszej loży, gdzie czekał już prezent dla Jake'a- Ella. Z daleka dojrzałam już stojące dziewczyny reszty, zasłaniające swoim ciałem modelkę.

-Jake'uś!- wydarły się wszystkie trzy, to znaczy Sammi, Lauren i Juliet. Gitarzysta był tak skołowany, że nie zauważył swojej narzeczonej, która stanęła za nim i zasłoniła mu oczy.

-Ella?!- gwałtownie odwrócił się w stronę dziewczyny. Natychmiast rzucili się na siebie. Tymczasem reszta witała się ze swoimi dziewczynami. Jako, że ja i Ashley byliśmy tu sami, skierowaliśmy się do baru, po alkohol. Barmanka na widok Purdy'ego zaczęła nachalnie trzepotać rzęsami, ale on jakby tego nie widział. Cały czas był zamyślony. Przyglądałam mu się w milczeniu, ale nawet tego nie skomentował, co znaczyło, że dzieje się coś dziwnego. Zabraliśmy drinki, ustaliliśmy szczegóły z wniesieniem tortu, który zamówiłam wcześniej i wróciliśmy do reszty. Nawet nie zauważyli naszego przyjścia, bo wciąż się obściskiwali. Opadłam na kanapę obok Lauren.

 

Ashley, z braku miejsca usiadł koło mnie. Przypatrywałam się chwile naszym zakochanym parkom, po czym westchnęłam:

-Zaraz się porzygam.

-Jeszcze nic nie wypiłaś, a chcesz rzygać? Poczekaj chociaż do północy.- zaśmiał się wrednie Ashley.

-Nie o to mi chodziło. Ile czasu można wymieniać ślinę?- spytałam.

-Jak trafisz na odpowiednią osobę, to długo.- zauważył.

-Oh dobra. EJ!- krzyknęłam do reszty, na co niechętnie oderwali się od siebie 

-Weźcie pod uwagę, że ja i ten tutaj jesteśmy sami, więc ograniczcie trochę swój popęd. Będziecie mieli na to cały jutrzejszy dzień. W końcu po coś wynajęłam nam osobne pokoje.- uśmiechnęłam się chamsko, próbując mojego drinka.

-Skoro tak bardzo zazdrościcie- Ella wskazała na mnie i basistę. -Nic nie stoi na przeszkodzie, żebyście też zajęli się sobą.- wyszczerzyła się. Mało się nie oplułam alkoholem, gdy doszło do mnie, co miała na myśli. Ashley za to zakrztusił się i teraz Andy walił go po plecach.

-Zwariowałaś?- wykrztusił, gdy odzyskał oddech. Ja w tym czasie rechotałam na cały głos.

-Podrzuciłam wam tylko taki pomysł, żebyście się nie nudzili.- Cole wzruszyła niewinnie ramionami.

-Kochana, nie zapominaj, że ja się z kimś spotykam.

-O raaany. Dałabyś już sobie z nim spokój.- zauważyła JuJu.

-A może się w nim zakochałam?- spytałam niewinnie. Chłopcy wytrzeszczyli w zdziwieniu oczy.

-Jasne. Nie rób sobie jaj. To już szybciej uwierzę w to, że zakochałaś się w na przykład, nie wiem, moim mężu niż w Drew.- zgasiła mnie Sammi.

-Ej! Co cię tak dziwi? Ja jestem sto razy lepszy od tego pajaca.- oburzył się Jinxx.

-Nawet tysiąc razy, misiu. Nie o to mi chodziło.- uspokoiła go.

-Dobra. Zejdźcie w końcu ze mnie. Za niedługo znów będę sama. Pasuje?- warknęłam wkurzona.

-I złamiesz kolejnemu biedakowi serce.- westchnął teatralnie Ashley.

-Lepiej być z kimś miesiąc, niż rzucać go po jednej nocy.- odgryzłam się.

-Ja przynajmniej nie daję im zbędnej nadziei.

-Tak? Ja przynajmniej staram się coś poczuć, a nie zarywam do wszystkiego co się rusza, żeby mieć darmowy seks.- wysyczałam. -Stać cię na dziwki, więc po co bawisz się tymi laskami?

-Dobra. Ludzie, błagam was. Nie dziś.- warknął Andy.

-No fakt. Sorry.- mruknęłam w stronę Purdy'ego.

-Ja też przepraszam.- powiedział cicho. Wszyscy przy stole odetchnęli z ulgą. Pewnie mają już nas dość...

Piliśmy już trzecią kolejkę, gdy dziewczyny zarządziły tańce. Ja od razu odpadłam, bo jakoś nie miałam na nic siły. Ash próbował zarywać do jakiegoś plastika, ale z niewiadomych dla mnie przyczyn, olał ją i wrócił do nas. Ten człowiek mnie zadziwia. Chyba naprawdę jest chory... Usiadł naprzeciwko mnie. Byliśmy sami, bo reszta szalała na parkiecie.

-Podryw ci się nie udał?- spytałam z udawaną troską.

-Powiedzmy, że nie mam nastroju. A czemu ty do nikogo nie zarywasz?- spojrzał na mnie.

-Bo spotykam się z Drew.

-Przecież i tak nic do niego nie czujesz, więc czemu się nie zabawisz z kimś innym?

-Bo to podchodziłoby pod zdradę, a nigdy nikogo nie zdradziłam i nie mam zamiaru tego robić.

-Serio? Nigdy nie jechałaś na dwa fronty? Dlaczego?- zaciekawił się.

-Powiedzmy, że wierzę w karmę. Wszystko co zrobisz, dobre, czy złe, kiedyś do ciebie wróci.- zaśmiałam się. -A ty ile razy zdradziłeś kobietę?

-Nigdy.- mruknął.

-Naprawdę? Więc dlaczego dziwi cię moje podejście do życia?

-Bo masz dość... dziwne poglądy, jeśli chodzi o związki. Poza tym, rzadko spotyka się tak młode, uczciwe dziewczyny. Większość lasek w twoim wieku zdradza na potęgę.- zauważył. Miał trochę racji.

-Możliwe. Ale już dawno ustaliliśmy, że ja nie jestem taka, jak „większość”. Rany, muszę sobie znaleźć jakieś zajęcie na jutro, kiedy oni będą spędzać „romantyczne chwile”.- kiwnęłam w stronę naszych przyjaciół.

-Nie jestem pewien, czy będą w stanie. Zdążyli już trochę wypić.

-Właśnie! Co się stało, że jeszcze nie jesteś pijany?- zaciekawiłam się.

-Ktoś musi cię pilnować.- wyszczerzył się. -Poza tym, nie chwal dnia przed zachodem słońca.

-Pocieszające. Skoro ty dziś robisz za niańkę, to znaczy, że ja mogę pić za ciebie?

-Jesteś niepełnoletnia. Kto ci kupi alkohol?

-Oprócz ciebie, jest tu pełno ludzi. Na pewno ktoś się zgodzi.

-Taak? W takim razie, skorzystam w końcu z tego, że mam nad tobą władzę i zabraniam ci więcej pić.- wyszczerzył się chamsko.

-Ciekawe, jak uda ci się to zrobić.- powiedziałam. W tym momencie wróciła do nas reszta. Chwilę później, obsługa przyniosła tort. Jake zdmuchnął świeczki, wszyscy złożyli mu bardziej konkretne życzenia, wznieśliśmy toast. Siedzieliśmy tak razem z godzinę, gdy stwierdziłam, że muszę iść do łazienki. Poszła ze mną Sammi. Wracając, skierowałyśmy się jeszcze do baru, zamówić kolejne drinki. W pewnym momencie przyjrzałam się kilkorgu ludziom w klubie.

-Powiedz mi, że mam zwidy.- powiedziałam grobowym głosem, wskazując ręką przed siebie.

-O mój Boże.- Sam wytrzeszczyła oczy.

-Doll, czy ty widzisz to co ja, czy mam przestać pić?- spytałam powoli.

-Widzę. Kurwa mać! Co to w ogóle ma być?- niedowierzała.

-Idź po któregoś z chłopaków. Potrzebny będzie ochroniarz.- powiedziałam, poprawiając rękawy koszuli.

-Do obrony ciebie?- spytała, wstając z barowego krzesełka.

-Zwariowałaś? Raczej przede mną...- zaczęłam iść do wcześniej upatrzonego miejsca.

*********************

Dobra kurwa, była umowa, więc wrzucam. Dwa rozdziały jednego dnia. Chyba mnie pojebało. (miałam oduczać się przeklinać...) I serio, nie możecie tak zawsze? Dla każdego to tylko chwila, jeden wyraz, a dla mnie powód do szczerzenia się przez pół dnia, jak debilka. No i jedna osoba zgadła, że ktoś miał koszmar. Przeczytałam Wasze komentarze i odnośnie teledysku, już kiedyś coś pisałam, że boję się, żeby tylko im reżyser nie zjebał koncepcji. Wykrakałam kurwa. Tak się nastawiłam, a tu dupa. Już pomijając to, że on nic nie przedstawia, to, do cholery, ich tam jest pięciu a nie tylko Andy i trochę Ash (który ma tam ADHD). JA wiem, że Andyś jest przystojny i wgl, ale sorry, ja kocham całą piątkę. A gdybym miała poznać ich przez ten teledysk, to dalej nie wiedziałabym, jak wygląda taki Jinxx, bo widziałam tylko ich włosy. No kurwa, nie! I nawet Andy wg mnie wyszedł niekorzystnie. Jakiś taki zmęczony. Już lepsze by to wyszło, jakby nakręcili sceny z ich koncertu. Więcej ekspresji i wgl. Taka fajna piosenka (ktoś pisał, że woli Faithless, ja też) a tak zepsuli. Jest mi smutno i liczę, że następny już powali mnie na kolana, zakocham się itp. DOBRA. Wyrzuciłam to z siebie. I tak czytałam te komentarze i powiem tak: ANN NIE JEST W CIĄŻY. Sorry, ojcem musiałby być Drew (idę zwymiotować). Ona jest dziewicą:D Wgl znów zrobiłam Wam supersweet scenkę z Anką i Ash'em (rzygam tęczą). Znowu wylądowali razem w łóżku. (też tak chcę) Ania jest za dobra. Miała być wiedźmą. Zauważyłam, że część z Was im kibicuje. No cóż, na razie się nie lubią, mimo wszystko. Zobaczymy, jak to będzie potem. W sumie, nie wiem, jak się skończy ta historia, bo moja podświadomość stanowczo sprzeciwia się niektórym moim pomysłom. I pół nocy szukałam jakichś zajebiaszczych zdjęć BVB na tym głupim, tnącym się tumblrze, pościągałam ich w chuj dużo, a dalej nie miałam co wrzucić na bloga. Załamka. Jeszcze co do naszej "parki", kiedyś będą musieli być szczerzy i przestać udawać. Nie wiem, kiedy to nastąpi, ale stopniowo dowiecie się wszystkiego o An. Pomysłów mam mnóstwo, wszystko w swoim czasie. Zaś się rozpisałam. Chyba nie umiem inaczej. Okej. Idę się oduczać przeklinać , bo to brzydki nawyk. Buziaki, kocham Was. Black♥♥♥ AAA no i standardowo, kto zgadnie, co znów się stało?:D 

EDIT: Ejejej, a widzieliście ten filmik? Andy czyta jakieś fanfiction o sobie:D:D Czaicie, jakby któryś z nich, miał czytać to, co ja piszę??? Hahaha padłam. Inna sprawa, że Biersack powinien nagrywać ebooki z lekturami. Kurde, taki "Potop" na przykład... Sama bym słuchała (ma 3 części, więc to byłoby moje kilkadziesiąt godzin sam na sam z Biersack'iem♥