Rozdział 36

PIOSENKA NA DZIŚ

Wpadłam do swojej sypialni. Kurwa! Czy ja mam jakieś „specjalne” ciuchy? Nie no, mam. Ale schowane na dnie szafy. Cóż, trzeba się do nich dokopać. W końcu skomponowałam odpowiedni strój.

Zrobiłam nawet lekki makijaż, ale bez przesady. Przy takim upale jeszcze mi spłynie. Włosy zaplotłam w warkocz. Przy przekopywaniu szafy znalazłam jeszcze moje ukochane, stare kowbojki. Taak. Miałam takie buty, jak Purdy. Teraz się nadadzą. Ja pierdolę, wszystko mi widać... Wzięłam głęboki oddech i skierowałam się na dół. Dochodziły do mnie strzępy rozmowy mężczyzn.

-To serio twoja dziewczyna? Czemu się nie pochwaliłeś?- rozpoznałam głos Danny'ego.

-Nie było okazji. Poza tym, to świeża sprawa. Wiesz, chcę się nią.. nacieszyć.- to był Purdy.

-A jaka jest w łóżku, co?- dopytywał się Jeff. Jak tam wpadnę, to mu przyjebię. Ale chwila, co odpowie ten debil?

-Cudowna. Ma charakterek. To prawdziwa kocica.- zaśmiał się Ash, trochę wymuszenie. Uniosłam brew. Kocica? Huhuhu. Czego to ja się o sobie dowiaduję...

-No stary. Z tego, co widzieliśmy, to niezłe ma ciało. Tylko trochę młodo wygląda.

-Bo jest młoda, ale to tylko metryka. Po bliższym zapoznaniu nigdy nie dałbyś jej tyle lat, ile ma.

-Kurczę. Dalej nie mogę uwierzyć, że się zakochałeś. Ostatni raz, gdy się widzieliśmy, byłeś zdeklarowanym singlem.- niedowierzał Danny. W tym momencie weszłam do salonu.

-O jesteś już ko... chanie.- Ashley spojrzał na mnie dziwnie. Uśmiechnęłam się sztucznie i poszłam do kuchni po sok. Po chwili wróciłam i usiadłam koło basisty. Oparł rękę za moją głową.

-Więc... jesteście parą.- znów zaczął Danny.

-Tak. Mówię ci to już trzeci raz. Masz z tym jakiś problem?- uniosłam lekko brew.

-Nie!!! Oczywiście, że nie. Cieszę się. Naprawdę, ładnie razem wyglądacie. Po prostu... nie spodziewałem się.

-Jak mu powiedziałem, że Ash chodzi z jakąś rudą, która jest managerką jego zespołu, to myślał, że go wkręcam.- wytłumaczył Jeff, nie zwracając uwagi na mordercze spojrzenia posyłane w jego stronę przez Danny'ego.

-Aha. Rozumiem. No, ale jak widzisz, to prawda.- spojrzałam na Purdy'ego, szukając u niego ratunku.

-Tak. Ale nie rozmawiajmy tyle o nas. Jeff'a już kojarzysz z koncertu w Anglii, a Danny to wokalista Asking Alexandrii.- wytłumaczył mi w końcu Ash.

-Naprawdę? Kurcze, siedzę już w tej branży jakiś czas, ale w ciągu ostatnich dwóch miesięcy poznałam więcej gwiazd, niż przez całe moje życie.- byłam autentycznie zaskoczona.

-Eee tam, od razu gwiazda. Ja tylko śpiewam.- zawstydził się Danny Worsnop. Dobra, to już wiem, w jaki temat uderzać, jak zacznie zadawać niewygodne pytania.

-Fajnie, że znalazłeś dziewczynę, Ash. Już myślałem, że będziesz singlem do końca życia.- uśmiechnął się szczerze Jeff. Ashley zacisnął nieznacznie szczękę. Przewróciłam oczami i położyłam dłoń na jego udzie, bliżej kolana. Przecież nie będę cały czas siedzieć sztywno.

-Wiesz, do końca życia, to jeszcze daleko. Dopiero zaczęliśmy nasz związek. Nie wybiegamy aż tak w przyszłość.- wyjaśniłam. Zaraz zaczną pytać o ślub.

-Właśnie. Żyjemy dniem dzisiejszym.- Purdy uśmiechnął się lekko, przykrywając moją dłoń, swoją. A myślałam, że takie rzeczy dzieją się tylko w telenowelach. Pogadaliśmy jeszcze trochę o pierdołach (tzn. oni gadali, ja udawałam, że słucham) i koledzy Purdy'ego stwierdzili, że muszą się zbierać, bo obydwaj mają prace. Pożegnaliśmy się. Oczywiście jeszcze musieli powtórzyć, jak bardzo się cieszą, że jesteśmy razem. Dziwnie się w tym momencie poczułam. Zamknęłam za nimi drzwi i oparłam się o nie. Ashley usiadł wykończony na schodach.

-Nie podoba mi się to.- warknęłam.

-A myślisz, że ja jestem szczęśliwy? Okłamałem własnych przyjaciół!- powiedział ostro. Przejechałam ręką po twarzy. Nagle coś mi się przypomniało.

-Kurwa! Przecież jestem umówiona!- krzyknęłam, biegnąc do sypialni. Wpadłam do niej, jak burza i zaczęłam pakować torbę.

-Co? Gdzie?- Ash stał oparty o framugę.

-Mam trening! Matt mnie zabije, jeśli się spóźnię.- szukałam mojego topa.

-Podrzucę cię. I tak mam coś do załatwienia, a ty jak pojedziesz sama, to znów przesadzisz z prędkością.- powiedział.

-Co musisz załatwić?- zmrużyłam oczy.

-Jezu, miałem zabrać kilka rzeczy z mojego domu.- przewrócił oczami. Założyłam torbę na ramię i zeszliśmy na dół.

Perspektywa Ashley'a.

-Za ile mam cię odebrać?- spytałem, parkując pod jej salą treningową. To była jakaś siłownia.

-Nie wcześniej, niż za półtorej godziny. Dzięki.- mruknęła ruda, wysiadając. Spojrzałem jeszcze na nią, odjeżdżając. Kurwa. Nieźle wyglądała w tych kowbojkach. Skąd ona je wytrzasnęła? W ogóle, nieźle dziś wyglądała. Muszę coś wykombinować, żeby częściej tak chodziła. Może wyjdzie jeszcze na ludzi. Byłem wściekły, że Jeff i Danny wpadli w odwiedziny. Też wymyślili, obczaić moją nową dupę. Ale tak naprawdę, jestem wściekły tylko na siebie. Musiałem ich okłamać. I muszę okłamywać wszystkich wokół. Nienawidzę Jon'a za to, co zrobił. Dziwiło mnie to, że młoda się zgodziła. Chyba serio bała się, że ją oskarży w sądzie. Bo przecież nie zrobiła tego dla mnie. Nie oszukujmy się. Ona mnie nienawidzi. Z wzajemnością zresztą... To nie tak, że jej nie lubię. Po prostu, wkurza mnie ta jej pewność siebie. Myśli, że jest najlepsza, nigdy nie popełnia błędów. Po prostu chodzący ideał. I jeszcze traktuje mnie, jak idiotę. Wiem, że dużo udaje. Podczas trasy przyglądałem się jej. Czasami, gdy myślała, że nikt nie patrzy, zrzucała maskę. Była wtedy taka... smutna. Ona w ogóle mało się uśmiecha, tak szczerze. Śmieje się prawie cały czas i jak mówi, to ma banan na twarzy, ale on nie oddaje jej humoru. Kurwa. Ta dziewczyna coraz bardziej mnie intryguje! Ale nawet gdyby była miła itd. to nie zwróci najmniejszej uwagi na kogoś takiego, jak ja. Fakt, ja też udaję. Jednak to dlatego, że nigdy w życiu żadna nie spojrzałaby na mnie, prawdziwego. Jestem nudny i wrażliwy bardziej, niż chciałbym. Przejmuję się każdą krytyką od bliskich osób. Na innych przestałem zwracać uwagę. Ale taki Chuck. Mój kuzyn. Powinienem mieć na niego wyjebane, ale nie potrafię. On wie, co sprawia mi największy ból i świetnie to wykorzystuje. Chyba nigdy nie byłem zakochany, tak na poważnie. Tzn. kochałem Kinę i dalej coś do niej czuję, ale nie potrafiłem się zmienić, dla niej. Lubiliśmy razem balować, ale chciała takiego faceta, który zrobi dla niej wszystko. Ja nie miałem takiej potrzeby. Myślałem, że seks, zabawa i kasa wszystko załatwią. Ona chciała się ustatkować, szukała kogoś poważniej podchodzącego do życia. No i chciała robić karierę. Ja też chciałem. I tak spędzaliśmy ze sobą coraz mniej czasu, aż w końcu nic, oprócz seksu nas nie łączyło. Dobra, miałem sobie tego nie przypominać. Ann... ta mała jest naprawdę dziwna. Czasem, odnoszę wrażenie, że ona doskonale mnie rozumie. Andy proponował, że skoro ani jemu, ani CC'emu nie chcę się zwierzać, mam się zwierzyć jej. Że niby to mogłoby mi pomóc. Tsaa. Jakbym jej powiedział, że mam dość swojego życia i liczy się dla mnie coś więcej niż seks, wyśmiałaby mnie. A może nie? W końcu ona też coś ukrywa. Przez te ostatnie kilka dni, kiedy jesteśmy sami, jest inaczej. Kłócimy się, ale An jest jakaś... wycofana. Strasznie uważa na słowa. I unika mojego wzroku. Czy ona się mnie boi? Nie chcę, żeby tak było. Chcę żeby ona mnie... No właśnie, co? W jej oczach jest takie coś, co sprawia, że chcę ją przytulić. I zaciągnąć do łóżka. Kurwa, co jest ze mną nie tak? Chcę przelecieć jakieś dziecko! To prawie jak pedofilia. Ja pierdolę... Wykończę się przez te 9 miesięcy.

Z tą myślą dojechałem do domu. Za 15 minut miał przyjechać kurier, z nowymi basami. Muszę je jakoś ozdobić, żeby wszyscy wiedzieli, że to moje. Taaak. Muzyka. To była moja prawdziwa miłość. Ona jedna mnie rozumiała.

Godzinę później.

Dość szybko się ze wszystkim wyrobiłem, więc pojechałem po rudą. Spojrzałem na zegarek. Półtorej godziny nie minęło. Pewnie jeszcze trenuje. W sumie, zawsze chciałem zobaczyć coś takiego na żywo. Co mi szkodzi tam zajrzeć. Wysiadłem z auta i skierowałem się do budynku siłowni. W recepcji, czy tam kasie, siedziała jakaś babka na oko, koło trzydziestki.

-Dzień dobry.- uśmiechnąłem się czarująco. -Gdzie tu znajdę salę, gdzie trenuje się boks?

-Nie ma tu czegoś takiego.- odpowiedziała zimno, nawet na mnie nie patrząc.

-Naprawdę? A przedtem przywiozłem tu moją dziewczynę na trening.- uniosłem brew.

-Dziewczynę?- ooo, zainteresowała się.

-Owszem. Ruda, wysoka... ładna.- sprecyzowałem.

-Jesteś chłopakiem Ann? Jakoś się nie chwaliła.- hetera zmrużyła oczy. Druga wiedźma.

-Jesteśmy od niedawna ze sobą. To jak? Gdzie mogę ją znaleźć?- uśmiechnąłem się tym razem moim firmowym wyszczerzem. Zero reakcji. Ja pierdole, co z nią nie tak?!?! Aaa, dobra. Mężatka. Wszystko jasne.

-Do końca korytarza prosto, potem w prawo. Będzie pisać „nie wchodzić”. Jeśli wciąż trenują, radzę zachować ciszę. Matt nie lubi, gdy ktoś rozprasza mu podopiecznych. Łatwo wtedy o kontuzję- spojrzała na mnie już bardziej normalnie.

-Dziękuję.- kiwnąłem głową, kierując się do wyznaczonego celu. Gdy dotarłem do drzwi, usłyszałem muzykę. Stary, dobry rock. Nacisnąłem klamkę i moim oczom ukazała się duża sala z umiejscowionym na środku, ringiem. Najciszej jak umiałem, zamknąłem za sobą drzwi i stanąłem przy ścianie. Nie chciałem przeszkadzać rudej. Stała teraz, oparta o liny i dyszała jakby przebiegła maraton. Na przeciwko niej stał jakiś koleś, wyższy o pół głowy, a obok nich jakiś mięśniak, który teraz darł mordę.

-Skup się! Bijesz jak przedszkolak! Już zapomniałaś, jak wygrałaś te wszystkie nagrody w juniorach?! Dalej!- Ann zajęła pozycję i po chwili biła się z przeciwnikiem. A raczej próbowała się bronić, bo w ogóle nie atakowała. W pewnym momencie krzyknęła i upadła na matę, czy jak to się tam u nich nazywa. Widziałem, jak zwija się z bólu. Chciałem do niej podejść, ale wolałem nie ryzykować. Po chwili podparła się na łokciach i próbowała wstać.

-Wstawaj! Ogarnij się! Co jest z tobą nie tak?! Ostatnio kompletnie ci nie idzie.- mięśniak się wydzierał. Czy on nie przesadza?!

-Nie umiem się uwolnić.- warknęła.

-Za dużo myślisz. Kalkulujesz. Posłuchaj w końcu instynktu. Przecież potrafisz.- złapał ją za ramię, jej trener. Nic nie rozumiem...

-Czy ty nie kapujesz, że to za trudne?!- krzyknęła.

-To siedzi w twojej głowie! Obydwoje dobrze wiemy, że nie ma żadnej kontuzji! Musisz zaufać sobie na nowo, albo się wykończysz! Nie udźwigniesz tego!- darł się mięśniak. Matt.

Tak miał na imię. Nie ma kontuzji?!?!

-WIEM!!! Z każdym dniem jest coraz gorzej! A powinno być lepiej!

-Dlatego musisz to pokonać. Strach. On cię powstrzymuje. Dobra. Sięgniemy do metody starej, jak świat. Wyobraź sobie, że walczysz ze swoim największym wrogiem.- Ann stała teraz prosto, skupiając się. Po chwili kiwnęła głową i znów zaczęli się bić. Dalej jednak, raczej tylko się broniła. W pewnym momencie oberwała w bok i upadła. Jednak chwilę później stała z powrotem. Przyjrzałem się jej dokładnie. Broniła się, ale coś w niej się zmieniło. Miała bardziej uniesioną głowę i zawziętą minę. W pewnym momencie zadała cios, prosto w brzuch przeciwnika. Kurwa! Musiał być naprawdę mocny, bo kolesia trochę odrzuciło. Przypierdolić takiemu koksowi! WOW! Teraz ona przeszła do ataku.

-Mocniej! Dobrze! Hak! W bok! Nie popuszczaj!- darł się Matt. Ann chyba go nawet nie słyszała. Wpadła w jakiś amok. Napieprzała teraz równo, aż w końcu, wykonała ostatni kopniak i jej przeciwnik upadł. Matt złapał ją i odciągnął do tyłu, bo nawet tego nie zauważyła. Oparła się o liny, ciężko dysząc.

-Świetnie! O to chodziło. Żyjesz?- spytał Matt. Ann zamrugała kilkakrotnie. Spostrzegłem, że od jakiegoś czasu z całych sił zaciskam pięści. Rozluźniłem się.

-Żyję.- mruknął koleś leżący pokonany na ringu.

-Nie ciebie pytałem.- machnął ręką zirytowany trener. -Ann? Dobrze się czujesz?

-Taa.- wykrztusiła, kiwając głową. W pewnym momencie dojrzała mnie. Nie miałem wyjścia. Podszedłem do nich.

-Przyjechałem po ciebie.- powiedziałem powoli. An dalej miała trochę nieprzytomne spojrzenie,

-Długo tu jesteś?- spytała w końcu.

-Dłuższą chwilę.

-Kto to? I co robi tu nie proszony?- warknął jej trener.

-To mój chłopak.- wyjaśniła, schodząc z ringu. -Poczekaj na mnie. Idę pod prysznic.

-To ty masz chłopaka?!- zdziwił się mężczyzna. Następnie spojrzał na mnie. -Jak się nazywasz?

-Ashley. Ashley Purdy.

-Matthew Donovan.- uścisnęliśmy sobie ręce. -Coś takiego. W końcu dopuściła kogoś do siebie.

-Dopuściła, to trochę za dużo powiedziane.- mruknąłem.

-Cóż... Może ty jej pomożesz uporać się z traumą. Pierdolić jej karierę, ale ona wykończy się psychicznie.- westchnął.

-Zrobię, co w mojej mocy.- zapewniłem. Kurwa! Nie mam pojęcia o czym on gada. Na szczęście zeszliśmy na bardziej neutralne tematy. Po kilkunastu minutach dołączyła do nas Ann. Miała jeszcze wilgotne włosy.

-Możemy iść.- westchnęła i wyszła z sali. Poszliśmy za nią.

-I jak wam poszło?- spytała rejestratorka.

-Do dupy.- warknęła młoda.

-Robimy postępy.- powiedział jednocześnie Matt.

-Ann, dlaczego nie mówiłaś, że masz nowego chłopaka?- zaciekawiła się kobieta.

-Nie było okazji. Dobra. My spadamy, bo mam dość.- mruknęła Ann.

-Pamiętaj o tym, co ci mówiłem.- uniósł brew, Matthew.

-Taaak. Do zobaczenia.- też się pożegnałem i wyszedłem za rudą. Bez słowa wsiadła do auta. Nie odzywała się całą drogę, a ja bałem się sam zacząć rozmowę.

Weszliśmy do domu. Dobra. Spróbuję.

-Ann?

-Mhm?

-O co chodziło twojemu trenerowi? Wspominał coś, że nie masz kontuzji.- powiedziałem powoli. Ruda stanęła w miejscu.

-Jakby ci to wytłumaczyć... Kiedyś... była. Teraz, sama nie wiem. Mam uraz psychiczny.- odpowiedziała cicho.

-Miałaś jakiś wypadek, prawda?- olśniło mnie nagle. Ann długo nie odpowiadała, ale w końcu się odezwała:

-Owszem. Ale nie kontuzja jest w tym wszystkim najgorsza. Ja... nie chcę o tym rozmawiać. Kiedyś wam wyjaśnię.- szepnęła z zamkniętymi oczami. Gdy je otworzyła, były zaszklone. Jej spojrzenie było tak przeraźliwie smutne. Kiwnąłem tylko głową. An poszła do swojego pokoju.

Perspektywa Ann

Od dawna nie sprawdzałam co tam na facebook'u więc teraz postanowiłam to nadrobić. Może choć trochę zapomnę o tym wszystkim. Zauważyłam, że David jest dostępny, więc szybko do niego napisałam. Oczywiście musieliśmy zacząć gadać o Brides'ach. David zachwycał się nad charyzmą Andy'ego. Śmiać mi się chciało, bo ja znałam go z trochę innej strony. Starałam się pilnować, żeby nie wygadać, że z nimi pracuję.

D: A słyszałaś, że Purdy podobno ma nową dziewczynę? Kurwa! Co teraz.

A: Noo coś tam słyszałam. A wiesz, jak wygląda?

D: Niespecjalnie. Tzn. widziałem ją na zdjęciach i obserwuję ją na twitterze, ale jakbym spotkał ją samą, to bym nie wiedział, że to ona UFF!!! Dobrze, że nie wie, że mam twitter'a bo by się wydało.

A: Aha. Cóż, mam nadzieję, że Ashley jest szczęśliwy. A tak właściwie co tam u Ciebie?

Próbowałam zejść na jakiś inny temat. Gadaliśmy tak jakiś czas, aż w końcu stwierdziliśmy, że musimy się spotkać, skoro mieszkamy w jednym mieście. Resztę wieczoru spędziłam na rozmowach ze znajomymi.

Następny dzień, niedziela.

Leżałam na kanapie i patrzyłam, jak Ashley podnieca się jakimś meczem w tv. To był chyba baseball. Nie wiem, nie znam się. Purdy darł się w niebogłosy, jakby to on tam grał. W końcu się skończyło i chyba wygrała drużyna, której kibicował, bo miał teraz zaciesz, jak dziecko.

-Nudzi mi się.- burknęłam.

-I co ja mam z tym wspólnego?- uniósł brew.

-Wymyśliłbyś coś.

-Ja? Hahah już mnie rwie. Zjadłbym coś słodkiego.- westchnął.

-Mamy całą szafkę słodyczy.- zauważyłam.

-Ale nie chcę czegoś takiego. Mam ochotę na ciasto.

-Zrobiłeś mi teraz smaka. Za ile wracają chłopcy?- spytałam.

-Za parę godzin. Wrócą wszyscy razem, bo CC i Jinxx zaproponowali, że podjadą po nich na lotnisko.

-Ej! Może zrobimy im jakieś miłe powitanie, żeby wiedzieli, że się „jakoś” dogadywaliśmy, gdy ich nie było?- zaproponowałam.

-Co masz na myśli?- zaciekawił się.

-Jak pójdziesz do sklepu, to mogę spróbować upiec to ciasto. Ale musisz mi pomóc, bo nigdy tego sama nie robiłam.

-Dobra. To zrób listę.- Purdy gwałtownie wstał z fotela.

-Chwila. Może najpierw ustalimy jakie ciasto zrobimy?

-A jakie jest najprostsze?

-Ty masz zachciankę, a nie ja.- spojrzałam na niego z politowaniem.

-Okej. To możemy spróbować zrobić cobler z jabłkami.

-To trzeba kupić jabłka. Przynieś laptop, musimy ogarnąć jakiś przepis.- zarządziłam. Ashley poleciał do góry po schodach, jakby się paliło. A ja myślałam, że on tak żywiołowo reaguje tylko na propozycje seksu... Po chwili wrócił, wręcz rzucając swój komputer na stół. Na tapecie miał jakiś ładny widoczek.

-Popatrz, a ja byłam pewna, że twoja tapeta wygląda, jak twój porn bass.- zaśmiałam się.

-Mam pełno gazet z takimi zdjęciami, tapetę mam neutralną.- popatrzył na mnie ciężko. Wyszukał stronkę z przepisami i wybraliśmy jedno, które było najprostsze. Pewnie i tak dla nas za trudne, ale co tam...Liczą się chęci. Ashley spisał listę zakupów, bo okazało się, że jednak nie do końca rozumiałam poszczególne słowa w przepisie. Ja tymczasem grzebałam w słowniku, tłumacząc je sobie na polski. Człowiek uczy się przez całe życie.

Dwie godziny później

Z tym ciastem, to był głupi pomysł. Jeszcze wymyśliliśmy, że zrobimy od razu dwa. Tzn. miało być jedno, ale Ashley źle przeczytał i wbił za dużo jajek. Wszystko trzeba było podwoić.

-Mówiłam ci, żebyś dokładnie czytał!- darłam się.

-A ja ci mówiłem, żebyś to ty je wbiła!- krzyczał równie głośno.

-Ale mówiłam ci, że jak ja je wbiję, to będą tam skorupki! Naucz się czytać ze zrozumieniem.- warknęłam.

-A ty wybijać jajka!

-Dobra, kurwa mać. Teraz słuchaj uważnie, masz wsypać 700g mąki.

-Ale ja mam miarkę z oznaczeniami co dwieście gram!- oburzył się.

-Boże! Co ty miałeś z matmy? Nie umiesz dzielić przez dwa?!

-Nie czepiaj się. Zawsze wolałem biologię.

-Nie pierdol, tylko syp!- Ash w odpowiedzi tylko coś pomarudził pod nosem. W końcu wsadziliśmy dwa ciasta do piekarnika. Usiadłam zmęczona na stole. Gotowanie to nie moja bajka. Ashley rozsiadł się na krześle, nogi wykładając na stół i tak czekaliśmy, aż upiecze się nasze dzieło. Przy okazji zdążyliśmy się jeszcze ze dwa razy pokłócić. W pewnym momencie Ashley wpadł na „genialny” pomysł.

-Ej! Pokaż mi kilka tych twoich magicznych chwytów!

-Coo? Przecież podobno umiesz się bić.- uniosłam brew, przypominając sobie, co mówił o bójce z kuzynem.

-Dać w ryj to każdy głupi potrafi. Mi chodzi o coś więcej. Chcę zobaczyć, o co w tym wszystkim chodzi.

-Dobra, ale chodź do salonu. I jak ci zrobię krzywdę, to będzie na ciebie.- ostrzegłam go.

-Okej.- zgodził się, wychodząc z kuchni. Pokręciłam głową, stając naprzeciwko niego.

-Wiesz, że ciosy poniżej pasa są zabronione.

-Noo. Widziałem, jak uderzyłaś tego kolesia w brzuch.

-Celowałam w splot słoneczny. Dokładnie tutaj.- położyłam dłoń na jego brzuchu. Pokazałam mu kilka podstawowych ciosów. W pewnym momencie, kazałam mu spróbować mnie uderzyć. Oczywiście tylko tak na luzie. Stanął w odpowiedniej pozycji i zamachnął się, aby wyprowadzić cios. W tym momencie drzwi otworzyły się z hukiem i do holu wpadli roześmiani chłopcy. Na nasz widok zatrzymali się gwałtownie. Patrzyli na nas zszokowani. Zerknęłam na Ashley'a. Zamarł w ręką w powietrzu, a ja udawałam, że się bronię. Oni chyba pomyśleli, że my się bijemy.

-Chłopaki!!!- wydarłam się, gwałtownie opuszczając ręce i rzucając im się na szyje.

-Cześć młoda.- Andy przytulił mnie mocno i nie chciał puścić, ale CC wyrwał mnie z jego objęć i zaczął kręcić dookoła. Następnie zostałam zgnieciona przez Jake'a i Jinxx'a naraz. Ash też witał się z kumplami.

-Noo stary, widzę, że już ci lepiej.- Andy objął go.

-Owszem.

-Ej, ale tak właściwie, to co wy robiliście?- przyjrzał się nam uważnie Jinxx.

-Ann pokazywała mi, jak wyprowadzać poszczególne ciosy.- wzruszył ramionami Ashley.

-Nie mogę uwierzyć, że żyjecie i macie się dobrze.- pokręcił głową Jake.

-Czujecie ten zapach? Coś jakby, się przypalało?- CC pociągał nosem.

-Nasze ciasto!!!- ryknęliśmy razem z Purdy'm, rzucając się do kuchni...

**************

Nie chciałam zrobić z An jedną z koleżanek Ash'a, dlatego starałam się nie przesadzić. Dekolt jest, goły brzuch jest, nogi są. Czyli chyba ujdzie. Podoba Wam się jej trener?:D Perspektywa Ashley'a. Starałam się go trochę pokazać od prawdziwej strony. O Ani też się coś dowiedzieliście. I jeszcze, jakby ktoś nie widział, CC czytający 50 twarzy Greya:) To mój filmik życia...

I jak Wam się to podobało??? CC jest najlepszy♥ Proszę pisać mi opinie... I jeszcze jedna BARDZO WAŻNA SPRAWA!!! Potrzebuję do bloga zdjęcia jakiegoś emo, bo chcę wprowadzić David'a. Błagam Was, pomóżcie! Generalnie to ma wyglądać na mniej więcej 18 lat. Mam kilku kandydatów, ale jakoś nie jestem przekonana. Jak coś wymyślicie, piszcie w komentarzu. Będę bardzo wdzięczna. Next za jakoś dwa-trzy dni, z naciskiem na trzy, bo mam mało zapasu. Bieda:( Jako, że mało zdjęć dzisiaj, to wrzucę jeszcze jedno.
P.S. Kto jutro słucha premiery "Drown" BMTH?
EDIT: JAKBY KTOŚ NIE WIEDZIAŁ, TO BMTH WRZUCIŁO JUŻ TELEDYSK:D

!!! 14 komentarzy=nowy rozdział !!!