Rozdział 32

PIOSENKA

Rozdział z dedykacją dla Kariny Szalonej, bo mnie rozjebałaś kobieto. Dzięki:P

****************

Następny dzień, niedziela.

Spaliśmy prawie pół dnia. Pogoda nie pomagała, sprawiając, że mimo tylu godzin snu, dalej chodziliśmy jak jakieś zombie. W końcu z trudem ogarnęliśmy się i pojechaliśmy do Donington Park na ostatni dzień Download Festival. Dziś miał grać William Control. Oczywiście wcześniej musiałam się pokłócić z chłopakami, którzy znów ubrali się, jakbyśmy byli w Los Angeles. Andy od wczoraj lekko chrypiał, ale w ogóle się tym nie przejął. Stwierdził, że ma teraz jeszcze bardziej seksowny głos niż zwykle... Na takie coś nie miałam już niestety żadnego argumentu.

Przywitaliśmy się wszyscy z Will'em Francis'em. Szczerze? Jak można mieć tak na nazwisko? To już wolę Control. Wczoraj okazało się, że mimo złego pierwszego wrażenia, jakie na mnie wywarł, to fajny facet. Śmieje się prawie tak często jak CC. Will udał się na backstage, a my szukaliśmy jakiegoś wolnego miejsca z boku. W pewnym momencie podszedł do nas jakiś dziadek. Nie no, dobra, przesadziłam. Pewnie był w wieku mojej mamy.

-No cześć młodzieży moja. Jak leci?- przywitał się uśmiechnięty, po kolei przytulając się z każdym z chłopaków.

-Dobrze. Czekamy na występ Control'a. A ty o której występujesz?- spytał Ashley.

-Szczerze, to nawet nie wiem. A co to za piękna dama?- podszedł do mnie, wyciągając dłoń. -Nazywam się Sebastian Bach. A Pani?

-Anna.- uśmiechnęłam się lekko.

-To nasza managerka.- uściślił Jinxx.

-I moja, nasza, nowa siostra.- dopowiedział Andy.

-Trafili ci się bracia.- mrugnął do mnie Bach. -A już miałem nadzieję, że Ashley znalazł sobie w końcu, jakąś normalną, śliczną drugą połówkę.

-Porąbało cię! Nie wytrzymałbym z tą wiedźmą jednego dnia.- oburzył się Purdy.

-Ranisz moje uczucia.- udawałam smutek.

-Ashley! Trochę więcej kultury. Nie można tak mówić o żadnej kobiecie!- strofował go Sebastian. -Nie przejmuj się nim. On najpierw mówi, potem myśli.

-Zauważyłam.- uśmiechnęłam się smutno. Lubię tego gościa. Zna mnie 5 minut, a już martwi się o moje samopoczucie hahah.

-Przecież ona udaje! Ona nie ma uczuć, więc jak może czuć smutek?- spytał retorycznie Ash, za co oberwał w łeb od mężczyzny. Reszta zespołu pokładała się ze śmiechu.

-Przypominam ci, że za wczoraj masz u mnie dług.- syknęłam jadowicie. -Idź mi po jakąś herbatę. Andy wie gdzie ją znaleźć.

-Też wymyśliła.- burknął basista, ale grzecznie poszedł jej poszukać.

-No sam pan widzi, muszę go trzymać krótko, bo inaczej wszedłby mi na głowę.- uśmiechnęłam się słodko do Bacha.

-Jaki pan? Jestem Kanadyjczykiem, a tam też wszyscy mówimy sobie na ty. Mów mi Sebastian.- poklepał mnie po ramieniu.

-Sorry. Niestety w moim kraju obowiązują inne zasady, co jest według mnie głupie. No, ale muszę się do nich stosować i potem mam problem z przestawieniem się.- wytłumaczyłam.

-Zauważyłem, że masz inny akcent. W dodatku troszkę mieszasz angielski z amerykańskim.

-Taak, wiem. Staram się jak mogę, ale mi to nie idzie. Jestem Polką.

-Aah, przypomniało mi się coś. Chłopaki, wypadł mi jeden gitarzysta koncertowy. Może któryś z was, mógłby ze mną dziś zagrać?- zwrócił się do Jake'a i Jinxx'a.

-Z nas dwóch, to chyba Jinxx ogarnia więcej twoich piosenek.- zastanawiał się Jake.

-Ok. Nie ma problemu. Tylko załatw mi jakąś gitarę, bo nie wziąłem swojej.- zgodził się Jinxx.

-Ja to załatwię!- wtrąciłam szybko. -Zadzwonię do hotelu i poproszę, żeby dostarczyli, tylko powiedz mi którą.

-Okej. Napiszę ci nazwę, bo jak zwykle przekręcisz.- Jeremy wyciągnął telefon.

-Nie moja wina, że kompletnie nie znam się na gitarach.- wystawiłam mu język.

-Grać jakoś umiesz, a nawet nie wiesz na czym.- zaśmiał się.

-Gram na tym, co podaje mi Jake. I ja nie umiem grać. Dla mnie osoba, która potrafi grać na gitarze, zna nuty, umie wymyślić coś swojego, cokolwiek. A ja tego nie potrafię- wzruszyłam ramionami.

-Mała, nie doceniasz się.- zauważył Jake. Przewróciłam tylko oczami. Załatwiłam wszystko z obsługą hotelową i skupiłam na występie Control'a. Po chwili przyszedł Ashley, z dwoma plastikowymi kubkami herbaty.

-W końcu. Już miałam wysyłać za tobą list gończy. Dzięki.- mruknęłam, biorąc od niego jeden kubek. Rozsiedliśmy się na tym samym podwyższeniu, co wczoraj. Podczas koncertu, zdążyliśmy pokłócić się tylko dwa razy. Za to Sebastian miał niezły ubaw, słuchając naszej wymiany zdań.

-Oni tak zawsze?- spytał cicho.

-Niestety. To już jest nudne.- westchnął CC. Spojrzałam tylko na niego ostrzegawczo. Kombinowałam, jak zrobić basiście na złość. Doczekałam momentu, kiedy upijał, gorącą jeszcze, herbatę i spytałam słodkim głosikiem:

-Ashleeey? Kochasz mnie?- na to pytanie Purdy z wrażenia oblał się napojem. Ryknęłam śmiechem.

-Popieprzyło cię?- warknął, szukając chusteczek. Podałam mu jedną, jednocześnie wyciągając dla siebie, żeby otrzeć łzy. Wciąż chichotałam.

-O co ci chodzi? To zwykłe pytanie było.- udawałam niewiniątko.

-Ty jesteś walnięta. Nie. Nie kocham cię. I nigdy nie pokocham, nawet w połowie tak, jak chłopaki.- warknął.

-Ehh, muszę to jakoś przeżyć.- westchnęłam teatralnie. Andy popukał się w czoło.

-Główka cie boli braciszku?- spytałam cicho.

-Nie, nie. Wszystko okej. Nie... martw się.- wychrypiał.

-Aa właśnie. Miałam wam wczoraj powiedzieć. Sponsorzy dostali zdjęcia z Las Vegas. Jonathan powiedział, że było gorąco.- burknęłam, patrząc oskarżycielsko na Christian'a i Ashley'a.

-I co teraz?- spytał poważnym głosem Andrew.

-Nie mam pojęcia. Jon powiedział, że trochę im naściemniał i że ma pewien pomysł, ale szczegóły poznamy, jak wrócimy.- odpowiedziałam.

-Masz jakieś przypuszczenia, co wykombinował?- spojrzał na mnie lekko przestraszony Ash.

-Nie. Ale znam Jonathan'a na tyle długo, że gdy on coś wymyśla, to trzeba się bać. Ten facet ma nieograniczoną wyobraźnię.- westchnęłam.

-Czyli jesteśmy ugotowani.- podsumował CC.

-Owszem. I to wszystko przez was, geniusze.- burknął Jake. Nastrój zmienił się diametralnie. Chłopcy byli zdenerwowani i smutni, a ja próbowałam nie myśleć. Miałam tylko nadzieję, że Jon zlituje się i nie wymyśli czegoś głupiego. Zrobię wszystko, żeby nie dopuścić do ich rozpadu. Naprawdę wszystko...

Kilka godzin później.

Oglądałam występ Bacha i Jinxx'a. Swoją drogą, nie wiedziałam, że ma takie fajne piosenki. Trochę zalatuje starocią, ale lubię takie rzeczy. Ostatecznie moja matka wychowała się na Rock'n'roll'u. Dlatego też razem z bratem w dzieciństwie nasłuchałam się takiej muzyki. To jedyna rzecz, za którą jestem jej wdzięczna. W niczym innym nie zabłysła. Ale co się dziwić. Moja rodzina zawsze była popierdolona. Trzech wujków, dwie ciotki, no i oczywiście dziadkowie. Niby taka kochająca się rodzinka, co roku spotykająca się przy świątecznym stole, a dzień później już darli między sobą koty. Fałszywość bije od nich na kilometr. I to wieczne narzekanie, że jak ja się ubieram, że farbuję włosy, że boksuję, że to czy tamto nie przystoi takiej ładnej dziewczynce. Pierdolenie. Na szczęście mama się nigdy o to nie czepiała. W sumie, wiedziała, że i tak zrobię po swojemu. Więc po co miała się wysilać...

Po skończonym koncercie razem z Bach'em i Control'em udaliśmy się do hotelowego baru. Nad ranem mieliśmy lot, ale stwierdziliśmy, że nie kładziemy się spać, dopiero w samolocie. Przez zmianę stref czasowych, w Ameryce wylądujemy o 7 rano. To tak, jakbyśmy zaczynali dzień od nowa. Cofamy się w czasie hahah. Wobec tego, czekała nas niezła imprezka, aczkolwiek z minimalną ilością alkoholu, bo zaraz po powrocie do domu, mamy spotkanie z Jonathan'em. Na samą myśl, robi mi się niedobrze z nerwów. Ashley próbował narywać do jakiejś laski. Bach dyskutował z gitarzystami na jakieś nudne tematy, a Andy z Control'em siedzieli nad nową piosenką. Nudziło mi się z CC'ym, więc kombinowaliśmy, co tu odwalić. W końcu stwierdziliśmy, że idziemy się przejść. Kazałam jeszcze chłopakom pilnować Ashley'a i poszliśmy. Chodziliśmy wokół hotelu, robiąc zakłady dosłownie o wszystko. O to, czy następna spotkana osoba to będzie kobieta czy facet itp. Christian kupił gumy balonowe i zakładaliśmy się, kto zrobi większy balon. CC wygrał, ale ja widząc, że przegrywam, przebiłam mu go tak, że teraz miał gumę na całej twarzy, łącznie z włosami. Śmialiśmy się z tego jak debile. Pomogłam mu to ściągnąć i spacerowaliśmy dalej. Zaczęliśmy się ganiać. W pewnym momencie potknęłam się o kamień i wywinęłam efektywnego orła na środku chodnika. CC ryknął śmiechem. Ja też.

-Żyjesz?- podszedł do mnie, wyciągając rękę.

-Chyba tak.- próbowałam się podnieść. Nagle syknęłam z bólu.

-Co jest?- podtrzymał mnie.

-Zrobiłam sobie coś w kostkę. Ale jak znam życie, to nic takiego.- uśmiechnęłam się, zaciskając zęby. CC złapał mnie w pasie i powoli wracaliśmy do hotelu. Była 1 w nocy.

-Annie?- zaczął po chwili.

-No?

-Myślisz, że czeka nas bardzo sroga kara, za tamten wypad do baru?

-Nie wiem. Ale nie martw się. Na pewno Jon jakoś to odkręci.- pocieszyłam go.

-A jeśli nie?

-To ja się tym zajmę. Ja nie mam do stracenia tyle, co wy.- uśmiechnęłam się lekko.

-Gdyby Ashley nie spotkał wtedy, tego idioty, wszystko byłoby inaczej.- westchnął perkusista.

-Czemu ty go tak ciągle bronisz?- zmarszczyłam brwi.

-Bo to mój przyjaciel. Jest dla mnie jak brat. Nie chcę, żebyś miała o nim złe zdanie.

-Ale on tego chce. Ja naprawdę rozumiem, że miał ciężkie dzieciństwo i w ogóle, ale bez przesady. Każdy ma jakieś problemy.

-Jesteś pewna, że przeżyłaś w życiu to, co on?- spoważniał CC. Hmm, w tym miejscu miałam niezłe pole do popisu, ale musiałabym mu opowiedzieć całą moją historię. Mowy nie ma...

-Czy wobec tego nie powinien być właśnie sympatyczniejszy?- spytałam.

-Mówiłem ci już, że musi cię poznać i zaufać.

-Jeśli do kwestii zaufania podchodzi tak, jak ja, to nie ma szans.- oceniłam.

-Może po prostu bądź dla niego milsza.- podpowiedział.

-Nie. Ja nie jestem miła.- mruknęłam, wlokąc się do hotelu.

W końcu do niego dotarliśmy.

-Ej! Czemu kulejesz?- przyjrzał mi się Andy.

-Bo zaliczyłam glebę.- wyjaśniłam.

-Jaka szkoda, że mnie to ominęło.- westchnął Ashley.

-No widzisz.- usiadłam na krześle.

-Nie potrzebujesz lekarza?- upewniał się Jinxx.

-No coś ty. To tylko zwykłe naciągnięcie. Tak w ogóle, co robimy? Musimy tu siedzieć jeszcze trzy godziny.- zauważyłam.

-Może zagramy w pokera?- zaproponował Jake. Wszyscy się zgodzili, ale ja powiedziałam, że nie będę się błaźnić i popatrzę. Znaleźliśmy jakiś stolik na uboczu, tak, żeby nikt się nie czepiał. Zresztą obsługa wiedziała, że chłopcy są zespołem. Za drobną opłatą na początku naszego pobytu w hotelu, przymykali oko dosłownie na wszystko.

-Chodź tu.- zawołał mnie Purdy, robiąc miejsce koło siebie. -Ucz się od mistrza, dziewczynko.

-Mistrza? Pożyjemy, zobaczymy.- usiadłam koło niego tak, żeby widzieć jego karty. Faceci zaczęli grać. Po półtorej godzinie, gdzie prawie zawsze wygrywał Ashley, mieli dość.

-Kurwa. Szkoda, że nie graliśmy na pieniądze.- zmarkotniał basista.

-Coś takiego. Ja myślałam, że preferujesz tylko rozbieranego.- szepnęłam w jego stronę.

-Z tobą chętnie. Z twoimi „umiejętnościami” szybko pozbawiłbym cię ciuchów.- uniósł brew.

-Rozebrać się mogę nawet bez grania w karty.- mruknęłam do siebie, przypominając sobie zakład z przeszłości.

-Naprawdę?- skupił na mnie swój wzrok Ash.

-Ej! Przestań się patrzeć TYM wzrokiem. Nie wyobrażaj sobie za dużo.- zaoponowałam, widząc jak momentalnie zaświeciły mu się oczy.

-Nie marudź. Przez tą trasę nie miałem ani jednej dupy. Przydałaby mi się jakaś rozrywka.

-Czy ty mi właśnie zaproponowałeś to, co ja myślę?- upewniałam się.

-Nie no, bez przesady. Nie nadajesz się na laskę na jedną noc. Nie jesteś taka. Chodziło mi raczej o to, że nie powinny cię dziwić moje reakcje. Jestem tylko facetem.- tłumaczył mi, jak dziecku.

-Aha. I to niby wyjaśnia twój zboczony wzrok.

-Ja po prostu mam bujną wyobraźnię.- wyszczerzył się.

-Czyli rozumiem, że jak już wrócimy do LA, to nawet nie mam po co do ciebie dzwonić i gonić do roboty, bo będziesz nadrabiał te wszystkie noce?- spytałam niewinnie.

-Fajnie by było, ale jak znam życie, to Jon zamknie nas w studio na całe dnie.

-Nie tylko ciebie. Ja jeszcze zaczynam szkołę.- burknęłam.

-Akurat ja bym się z tobą chętnie zamienił.- wtrącił CC.

-Dobra. Rozumiem, że chcesz za mnie zadania domowe robić.- uśmiechnęłam się.

-Eee, przedyskutujemy to jeszcze.- puścił mi oczko. -Chyba musimy się już zbierać, co nie?

-Noo, niestety.- wstałam. Pożegnaliśmy się z Bach'em i Control'em, po czym skierowaliśmy się do pokoi, po walizki. Moja była w sumie najmniejsza, bo prawie wszystkie koszulki brałam przecież od wokalisty. Pojechaliśmy na lotnisko.

W samolocie siedziałam tym razem obok Jinxx'a. Nie minęło 5 minut od startu, a ten już spał wyłożony na Jake'u, który też usnął w ekspresowym tempie. Odwróciłam się za siebie. Pozostała trójka też spała, słodko wtulona w siebie. Wzruszyłam ramionami i oparłam się wygodnie o Jeremy'ego i zasnęłam. Obudziło mnie delikatne szturchanie w ramię. To Andy próbował nas dobudzić.

-No ile można spać? Ludzie, musimy wychodzić.- zauważył wokalista.

-Już? A kto nam zapiął pasy?- przeciągnęłam się.

-No ja.- Andy'ś budził gitarzystów.

-Dzięki.- dałam mu buziaka w policzek i zaspana skierowałam się do wyjścia. Tam wpadłam prosto na Ashley'a.

-Zabijesz mnie kiedyś.- zauważył, łapiąc mnie za ramiona.

-Sorry. To akurat nie było specjalnie.- ziewnęłam.

-Widzę. Zaraz mnie połkniesz.

-No co ty, jeszcze bym niestrawności dostała.- westchnęłam, wychodząc z samolotu. W Los Angeles powitało nas wstające słońce.

-Może mi ktoś powiedzieć, czemu napierdala mnie ręka?- spojrzał na wszystkich Jinxx.

-Pewnie na niej leżałam.- powiedziałam.

-Ciebie boli ręka, a mnie całe ciało. Zaś na mnie spałeś?- spytał Jake.

-Nie moja wina, że jesteś taki wygodny.- zmierzwił mu włosy Ferguson.

-Słooodkie.- skomentowałam, patrząc na nich półprzytomnie.

-Dobra, ruszcie się. Muszę wypić jakiegoś energetyka.- popchnął nas na parking Christian. Czekał tam już na nas van z kierowcą, który miał nas zawieźć prosto do wytwórni. Zatrzymaliśmy jeszcze po drodze naszą prywatną taksówkę, żeby zakupić sześciopak napojów energetycznych. Musiałam być przytomna, podczas spotkania z Jonathan'em. Nigdy nie wiadomo, co można się spodziewać po tym pracoholiku...

Weszliśmy do jego gabinetu w miarę ogarnięci.

-Dzień dobry.- przywitał się z nami, jak zwykle nienagannie ubrany, siedząc z założonymi rękami.

-Siema.- odburknął zespół.

-Na początek chciałem pogratulować wam udanej trasy. Była prawie idealna.- zauważył.

-Do rzeczy Jonathan. Jesteśmy zmęczeni.- zauważył Andy.

-Sponsorzy dostali kilka nieodpowiednich zdjęć. Szefostwo się wkurwiło. I to mocno. Chcieli wam całkowicie odciąć kurek z forsą. Najbardziej jednak wkurzyli się na ciebie, Ashley. Dlatego muszę postawić ci ultimatum. Albo ogarniesz się podczas tras, albo możesz od razu wyjść i nie wracać.- powiedział zimno. Purdy lekko pobladł. Reszta też...

-Chwila! Nie tak się umawialiśmy.- wstałam gwałtownie.

-Owszem. Mam ci przypomnieć, kto miał nad nimi zapanować?- Jonathan także wstał.

-Nie możesz go wywalić! Wywal mnie, ale nie jego. Poza tym, mówiłeś, że ich ugłaskałeś.

-Bo to zrobiłem. Ale to inna sprawa. Ash, ja mówię poważnie. Musisz się trochę uspokoić. Inaczej nic nie będę mógł zrobić. Chcieli cię wyrzucić, jak tylko zobaczyli zdjęcia. Ale naściemniałem im pewną rzecz i to ich trochę uspokoiło.

-Dobra. Nie będę się upijał podczas trasy. Pasuje?- odezwał się Purdy.

-Oprócz tego, nie możesz już imprezować w ten sposób z tymi wszystkimi kobietami. Od tej pory będziesz wierny, jak pies, swojej dziewczynie.- tłumaczył spokojnie Jonathan. Wszyscy patrzyliśmy na niego w szoku.

-Co?- wymsknęło się CC'emu.

-Jakiej znowu dziewczynie?!- spytał Ashley. -Pojebało cię? Przecież ja nie mam dziewczyny! Mam mieć jakąś laskę na dłużej niż jedną noc?

-To jest właśnie ten pomysł. Powiedziałem im, że zakochałeś się w nowej dziewczynie. Będziesz w udawanym związku z podstawioną laską.- rozłożył ręce Jon.

-Ashley ma mieć dziewczynę do ustawek? Hahah dobre. To będzie świetne- wybuchnęłam śmiechem.

-Na twoim miejscu bym się tak nie cieszył.- zgasił mój dobry humor, manager. -To ty nią będziesz...

*************

I co Wy na to? Proszę KAŻDEGO kto to przeczytał o szczerą opinię, czy się spodziewał, czy nie. a Karina okazała się jasnowidzem. Tylko o to proszę. Nie wiem, czy takie coś już było, ja miałam to w planach już w zeszłym roku i w końcu jest. Główny wątek. Ale nie myślcie sobie, że teraz będzie miłość od pierwszego spojrzenia, kwiatuszki, randeczki, oświadczyny itp. NIE. To nie moje klimaty. Poza tym, oni wciąż się nie lubią i szybko tego nie zmienię, bo lubię, jak się kłócą. I szczerze? Liczyłam, że wypełnicie limit dopiero jutro albo coś, a tak musiałam sprzęgać dupę i sprawdzić to wszystko... Eh, nie macie litości:P A tak wgl, to blog ma już dwa miesiące. Tyle zajęło mi rozpoczęcie głównej akcji. 32 rozdziały. I ponad 7000 wejść, za co jestem Wam OGROMNIE wdzięczna♥♥♥ No więc limit pozostaje, jestem ciekawa Waszych wrażeń i naprawdę, Wasze komentarze wywołują na mojej twarzy wielkiego banana. Dziękuję Wam.

13 komentarzy=next.

P.S. Sebastian Bach taki miły człowiek:D No i jeszcze zastanawiam się, co zrobić z życiem uczuciowym An, jak już zakończymy ten wątek...